Vannacht …

Het is midden in de nacht maar het is kraakhelder; iemand schuifelt in oorverdovende stilte de trap op. Ik probeer het nog voor mezelf te ontkennen – ik ‘hoor’ ‘s nachts wel vaker nooit geklonken geluiden. Dus ik twijfel. Maar dan is het daar weer: het typische protest van een traptrede die gedwongen wordt het trage gewicht van een insluiper te dragen.

Ik por mijn snurkende wederhelft op niet zo delicate wijze. Voor de verandering houdt het piepende gefluit van zijn ademhaling gelijk op, en ook al is het verblindend duister, ik voel hoe hij met gespitste oren gealarmeerd rechtop gaat zitten.

Het zou echter mijn echtgenoot niet zijn wanneer hij onmiddellijk en doelgericht het bed uit zou springen om heldhaftig het gespuis te bestrijden. Dus met groeiende ergernis van mijn kant trekt hij tergend langzaam de lakens aan de kant en een broek aan. Het gekraak heeft inmiddels de overloop bereikt en tot mijn afgrijzen zie ik een zwak licht en een schim in de kier van de opendraaiende deur verschijnen.

Mijn nekharen – voor zover ik ze heb- staan recht overeind, de gezwollen aders in m’n keel bonzen vervaarlijk en de vuist die m’n hart in haar ijzige greep houdt maakt zich klaar voor een infarct. Ik bevries. Met geen mogelijkheid lijk ik me te kunnen bewegen en mijn stembanden weigeren pertinent mijn innerlijke paniek in daadwerkelijk krijsende geluidsgolven om te zetten.

Het zwakke schijnsel van de maan wat zich achter het angstaanjagende silhouet lijkt te bewegen werpt ineens een heel ander licht op de zaak; de trap staat verkeerd om. En in plaats van de halve draai strekken de laatste drie treden zich rechttoe uit.

Ik droom.

En ook al werd ik vannacht voor de verandering een keer niet gewurgd; het griezelig huiveringwekkende gevoel beklijft.

Als een gekwelde zenuwlijder kruip ik tegen het ronkende lijf van manlief. Zijn klamme warmte werkt deze keer echter niet als een sedatief. Ik had beter kunnen opstaan om een kalmeringspil te pakken want terwijl ik de volgende droom inglijd word ik alsnog vermoord.

Nachtmerries. Ik kan het niemand aanbevelen.

Foto van kinderwensbloggers.com

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Omhoog ↑