Veilig  als een leeuw in Sousse…  

 

 Kunnen we ons nog ooit ergens veilig wanen? Wanneer je je leven niet zeker bent in een museum, op het strand of zelfs niet in een winkelcentrum?   

Mijn bible art journaling challenge van Rebekah Jones bracht me vanmiddag bij spreuken 28:1 

Een rechtvaardige voelt zich zo veilig als een leeuw.  

Nu weet ik ook wel dat niemand compleet rechtvaardig is van zichzelf, maar dat is nou het mooie aan Jezus’ offer: door ons geloof in Hem zijn we dat wel!  

Hoe rijmt dit dan met Spreuken 28:1 en de vreselijke toestanden in deze wereld? 

Veilig zijn betekent hier niet dat je nooit verdriet zult hebben, nooit het slachtoffer zult zijn van een aanslag of dat lijden en sterven aan je deur voorbij zullen gaan.  

Een leeuw is de koning van de savanne. Hij staat aan de top van de voedselketen, heeft geen werkelijke vijanden, is de koning te rijk. Waar een hinde continue allert moet zijn voor roofdieren, sluimert en doezelt de leeuw uren achter elkaar zonder angst of onrust. Hij voelt zich compleet veilig. Toch kan ook hij aangevallen worden en ontkomt hij niet aan een gewisse dood.  

Veilig als een leeuw zijn betekent dat we deel uitmaken van Zijn plan en daarmee aan de top van de ‘geestelijke’ voedselketen staan. Zelfs al zou er ons fysiek het vreselijkste overkomen; onze ziel is veilig en geborgen in Hem. Niets kan ons scheiden van de Liefde van de Heer, geen kogelregen, geen bomaanslag; NIETS.  

Waar we dit jaar ook op vakantie gaan, op welk strand we ook liggen, we zijn veilig als een leeuw. 

(Stiekem toch blij dat wij in het noorden vakantie vieren 😅) 

Waarom Pasen wel om eitjes draait …

eggcellent“Hoe diep kan je zinken?” Vandaag hadden een stel leerlingen het over de Roelvinkjes. Het kijken naar dat programma alleen al is onder een aantal van mijn pubers not done. Begrijpelijk. Héél begrijpelijk. No offense voor de knul hoor. Ik begrijp heel goed dat real life tv verre van real life is en dat het hele georkestreerde drama hem totaal geen recht hoeft te doen … Maar dan zap ik vanaaf richting The Passion en zie ik minister Roelvink als Barrabas. Of ik het uiterst toepasselijk of eerder misselijkmakend moet vinden weet ik niet.  Iig zap ik nog geen paar minuten later verder.

Social media explodeert van de  ‘Passion’berichtjes. Voornamelijk, herstel , alleen van christenen??  Eigenlijk vind ik dat er al genoeg gezeik is over wat allemaal niet christelijk genoeg is en vind ik het initiatief om dit te organiseren uiterst lovenswaardig. Wie zijn kop boven het maaiveld durft uit te steken kan ‘wat’ commentaar verwachten. (En wat dat betreft hebben nogal wat christenen de gave van kritiek.) Dus van mij hoor je niets negatief over The Passion.  Wat niet wil zeggen dat het me aanspreekt overigens. Hoeft ook niet. Ik behoor niet tot de doelgroep … hoop ik … denk ik.

“Gelooft u in God” “Ja” “En in geesten” “Ja” “Oh, ok…” Na het Roelvinkgesprek schakelen m’n stuudjes ineens over op een ander gespreksonderwerp. Ze snappen dat ik in geesten geloof, want het bestaan daarvan vinden ze aangetoond. Het bestaan in God echter niet. “Heeft u het idee dat uw gebeden ook echt verhoord worden?” Instant denk ik aan onze laatste vakantie en de laatste 4 plaatsen in het vliegtuig die we wonder boven wonder wisten te bemachtigen maar voor ik kan antwoorden schakelt mijn brein door naar andere gebeden waarbij ik het idee had in het luchtledige te brabbelen.  “Bidden doe je niet alleen om iets te krijgen – soms kan je met God ook gewoon e.e.a. op een rijtje zetten.” “Oh,ja.” Aan de reactie te zien was het een logisch antwoord.

The Passion heeft mij niet als doelgroep. Ik geloof al. Ik hoef niet ‘geraakt ‘ te worden om een ‘paasgevoel’ te doen ontwaken. Ik hoef het ook niet massaal op social media te delen met een juffenvingertje in de lucht wat duidelijk maakt dat Pasen om Jezus en de opstanding draait en niet om eitjes en de paashaas. Wie dat niet weet heeft geen boodschap aan die boodschap. En wie dat wel weet ook niet. Of The Passion compleet ‘ongelovigen’ als doelgroep heeft weet ik echter niet zo zeker. Ik vraag me af of ze die er echt mee ‘bereiken’. Dan bedoel ik verder dan een spiritueel getinte mooie voorstelling.  Tja … wie willen ze het liefst bereiken met dit programma? En gaat het wel om bereiken of eerder om bereikbaar zijn?

Vandaag deelde ik eitjes uit aan mijn mentorleerlingen. Voor elke dame en heer had ik een satijnen zakje met iets van 5 chocolade eitjes. Ik had voor ieder een kleine persoonlijke bemoediging op de zelfgemaakte labeltjes gezet. Op de voorkant van het labeltje stond: “You are EGGcellent”. Eén van de knullen keek verbaasd op van het presentje in zijn handen en zei met een zucht “U bent echt lief!” “Dat is 1 van mijn talenten.” knipoogde ik in antwoord.

Kritiek op The Passion komt van alle kanten. Maar in ieder geval lukt het de EO wel om heel wat mensen stil te doen staan bij de boodschap waarvoor Jezus op aarde kwam. Wat mij gebruiken ze dus de complete Roelvinkclan als dat mensen aanspreekt. Wanneer de gezongen nummers en de gekozen acteurs de aankomende weken op tv, radio of in het café de revue passeren zal menig kijker en luisteraar terugdenken aan dit spektakel.  Het gaat dus niet om 1 theaterstuk, 1 avond of 1 bijzonder weekend. Het gaat om dé boodschap die dag in dag uit doorleefd én uitgedragen wordt.  Thuis, op school, op het werk, onder vrienden, collega’s, familie …

 

 Liefde moet het nr. 1 talent zijn van ieder christen! Niet alleen met Pasen. Maar elke dag weer. En als eitjes daarbij helpen … 

Sterven is pure winst – tattoo

Waarom een tattoo? Wat bezielt mensen om hun lijf voor eeuwig te laten beschrijven of inkleuren?

Nou, wat anderen beweegt weet ik niet maar voor mezelf is het het tastbaar, lijfelijk, maken van dat wat ik diep van binnen ervaar. Als een soort van zelfexpressie, een manier om me te uiten maar ook als een continue reminder.

Ik wilde het al járen. Een tekst op mijn pols. Een tekst die de kern van mijn (onzichtbare) verdriet, lijden, geloof én hoop vatte. Een tekst die zich al sinds mijn doop (ruim 20 jaar geleden) in mn hart had genesteld.
Het is een zin uit de bijbel waar maar weinig christenen echt voeling bij hebben. Tenminste, ik ben nog maar 1 iemand tegengekomen die het precies zoals ik ervaarde.

“Want voor mij is leven Christus en sterven winst”

Filipenzen 1:21

Paulus heeft t niet gemakkelijk. Hij zit in de gevangenis. Hij kan niet doen wat hij wil en ziet dat er onder de christenen ook nog eens onoprechte motieven spelen… Het vooruitzicht van wat hem (lijfelijk) zou kunnen worden aangedaan is niet mals. Aardse hoop is er niet echt… Maar dan zegt hij dat dit allemaal niet uitmaakt. Als Christus maar geëerd wordt. En het maakt hem niet uit of hij tot de dood veroordeeld wordt of niet. Eigenlijk verlangt hij er- egoïstisch gezien- wel naar om te sterven omdat dan alle lijden voorbij is en hij dan eindelijk bij zijn Heer kan zijn, aan de andere kant ziet hij ook wel dat hij qua geloof nog eea zou kunnen betekenen voor de mensen om hem heen.
Het leven is Christus en het sterven pure winst…

Al heb ik nooit letterlijk in de gevangenis gezeten, emotioneel wel. Ik weet wat onmacht, verdriet en pijn met je kan doen. Ik begrijp Paulus’ zijn frustratie als het gaat om de onoprechte motieven van (zogenaamde) christenen. En ik relateer helemaal aan dat gevoel van ‘sterven is pure winst’.

Het is niet zo dat Paulus (of ik) ondankbaar is, wanhoopt of zwartgallig depressief is waardoor hij het sterven als iets positief zou ervaren. Integendeel. Hij is dankbaar voor dat wat hij wel heeft! Dat lees je duidelijk aan het begin van deze brief. Hij ziet absoluut ook de mooie dingen van het leven. Maar de zekerheid dat het leven hierna béter en mooier is… De wetenschap dat je dan bij God bent en geen verdriet, lijden of onrecht meer ervaart is buitengewoon aantrekkelijk. Niet dat hij ‘het lot’ een handje zou helpen- nee, het is aan God om dat te beslissen. Maar Paulus heeft het -midden in zware omstandigheden- over een bijzondere win-win situatie.

Voor mij is dat ‘sterven is winst’ iets wat me roert tot diep in mn ziel – en ooit ontvang ik deze pure winst: een hoop en verlangen wat me door alle donkere momenten heen doet volhouden. En ondertussen ben ik dankbaar voor dat wat ik wel heb en dat wat wel mooi is in mijn leven.

Anyway, het was een droom die uitkwam om dit stukje tekst op mn arm te laten tattoeëren. Om me te herinneren dat ik uiteindelijk – in the end- de winst binnenhaal.

20140111-162539.jpg

20140111-162554.jpg

Omhoog ↑