The wonder of being busy

(scroll down for English translation)

Psalm 104Gister was het hier (weer eens) een klusdag. Met grote ijver wijdde manlief zich aan de taak het toilet beneden opnieuw te tegelen. Zoon 1 wilde led-verlichting in zijn inbouwkast en sjouwde op en neer met zwaar materiaal om door de dikke stenen muren te kunnen boren, soldeerbout brandend om qua elektra een en ander te fiksen. Zoon 2 had (eindelijk) eens bedacht dat zijn kamer een grondige schoonmaakbeurt nodig had en was druk in de weer met sop en stofzuiger, heeft en passant gelijk de logeerkamer ook maar opgeruimd en opgefrist. En ik? Behalve dat ik dan hier en dan daar werd geroepen voor een helpende hand, of om de stofzuiger even bij te houden of om na een luidruchtig ‘Ma-ham!’ rustig te vertellen waar dit of dat lag, behalve de ramen lappen, de boodschappen, het koken en het achter iedereen opruimen … ik genoot. Het zonnetje straalde (wat minder handig voor het lappen van de ramen) en ondanks dat iedereen ‘zijn’ ding aan het doen was, hing er een heerlijk gezellige sfeer in huis. Het klussen voelde haast als spelen.
Sinds augustus heeft mijn focus vooral op mijn werk gelegen. Het was en is flink wennen om meer te werken. Ik vertrek vaak naar mijn werk wanneer hubbie nog in zijn nest ligt en wanneer ik ’s avonds eindelijk op de bank kan ploffen moet hij vaak nog de deur uit. Door de weeks zien we elkaar amper en ook de weekenden zijn vaak meer gevuld dan ons lief is. En dus is er het sluipende gevaar dat we vergeten van elkaar te genieten. Dat we vergeten stil te staan bij het feit dat we een heerlijk gezinnetje zijn en dat God ons viertjes zo bijzonder en wonderlijk heeft gemaakt en bij elkaar gebracht.
En gister was er dat stop-en-sta-stil-moment. Te midden van alle bezigheden trof het me dat ook die drukdoenerij iets wonderlijk en mooi heeft. Het kan. Het mag. We hebben allemaal onze eigen talenten en kwaliteiten en mogen daar veelvuldig mee bezig zijn.
We denken vaak dat we God alleen vinden in de rust of in de eenzaamheid of in een zeldzaam reflectiemoment. Maar God is ook aanwezig in de krioelende drukte van de stad, op het werk en in alle opwinding en commotie. En ook daar en in elkaar kunnen en mogen we Hem ontmoeten! Hij heeft de wereld geschapen juist opdat we kunnen krioelen, kunnen werken en bezig kunnen zijn. Misschien moeten we juist het wonderlijke en de schoonheid van het werken meer benadrukken en het iets meer leren zien als spelen in zijn Creatie in Zijn aanwezigheid!

Hoe groot zijn uw werken Heer, u hebt alles met wijsheid gemaakt, de aarde is vol van uw rijkdommen. Daar ligt de zee, groot en wijd en uitgestrekt; daar leeft krioelend gedierte, net te tellen, kleine dieren en grote. Daar varen de schepen, daar gaat de Leviathan, die U gevormd hebt om hem erin te laten spelen. Psalm 104:24-26

Yesterday we had al lot of jobs to do in and around the house, as usual. Hubbie diligently committed himself to re-tiling the toilet downstairs. Son 1 wanted led-lighting in his built-in wardrobe and sank up and down the stairs with heavy material to drill through the thick brick walls, burning solder to fix the electra. Son 2 finally realized that his bedroom needed a thorough cleanup and was busy with soap and vacuum cleaner, and was thoughtful enough to clean the guest room along the way. And I? Except the helping hand I often was called to give, except cleaning the windows, shopping for groceries , cooking and cleaning up … I enjoyed. The sun was shining and despite the fact that everyone was “doing” his thing, there was a lovely atmosphere in the house. It almost seemed like we were ‘playing’.
Then there was this –stop-and-stand-still-moment … What a beauty there is in being busy! It’s not wrong when you’re occupied and do what you’re good at! We all have our talents and it is a good thing to use them! So, in the midst of all the busyness I smiled, and realized God is here to meet us in our action!
We often tend to think we need to find God in rest or nature or … But He is also near when we work, are busy … in the hustle of the city, in the midst of a multitude. We can meet Him when we are doing our jobs, our chores … 
He created the earth and filled it with creatures, innumerable living things… If he only wanted rest and silence He would have made less. We can look on our chores and jobs as a way to play in His creation and meet Him in the hustle and bustle.

How countless are Your works, Lord, In wisdom You have made them all; the earth is full of creatures. Here in the sea, vast and wide, teeming with creatures beyond number – living things both large and small. There the ships move about, and Leviathan which You formed to play there. Psalms 104:24-26

Jonah

#atimeforeverything 

(Scroll down for English translation)  

Alles heeft zijn tijd…  Het nieuwe schooljaar is afgetrapt en alweer in volle gang. Dit jaar heb ik ruim 400 leerlingen die leuke en leerzame lessen van me hopen te krijgen en een aantal collega’s verwachten dat ik ze goed inwerk en coach.  De druk is dus flink opgevoerd, mijn werkdagen zijn lang en intensief en ook al heb ik me deze zomer flink staan voorbereiden: wanneer ik na een werkdag thuiskom voel ik me gesloopt. Echt, compleet gesloopt 🤢

Er was een tijd voor vakantie (en lang leve het onderwijs: ik had maar liefst 5 weken) en nu is het weer tijd om er flink tegenaan te gaan. Om mezelf een overspanning of tweede mega burn out te besparen is het echt belangrijk dat ik mijn rust neem. Dus poog ik veel te slapen (helaas is mijn slaapkwaliteit per definitie slecht – al sinds mijn tienerjaren) , is mijn huis niet zo schoon als ik zou willen en moeten mijn pubers wekelijks bijspringen qua koken.

Druk druk – ik ben veel te druk om NIET mijn stille tijd te nemen. Na een flinke werkdag doe ik dus alsnog mijn best om de tv nog even te laten voor wat het is, en me toch ff in God’s Woord te verdiepen. En het hoeft echt geen intense studie te zijn. 1 woord of 1 zin letteren of een simpele tekening is al genoeg want ik heb echt niet meer de puf om uren bezig te zijn. Sterker nog: 1 uur is eigenlijk al teveel. En voor wie denkt ‘hoe redt ze zo een tekening binnen 1 uur?’ : grafietpapier! Zelfs de grootste kunstenaars gebruikten truukjes dus waarom zou ik (jij) dat niet mogen doen? Op dagen dat ik weinig puf heb kies ik een leuke foto uit op internet, trek ik de hoofdlijnen (voor een deel) over en ga van daaruit verder. Ik weet dat ik het zonder ook kan, maar daar neem ik de tijd niet voor. Ik ben ervan overtuigd dat God me liever elke dag eventjes ontmoet dat maar eens in de zoveel tijd. Liever ziet hij me regelmatig in mijn chaotische huishouden na een wat minder gezonde en snel in elkaar geflanste maaltijd met een lekker kopje koffie om gewoon even samen te zijn dan slechts nu en dan omdat ik continue bezig ben met werken, het bijhouden van een superclean huishouden en het maken van culinaire gerechten die een koning waardig zijn (maar die nooit uitgenodigd is)…

Je hebt geen dure workshops ‘by the best’ nodig om te starten met journalen. Want het gaat God niet om het resultaat! Het gaat Hem om het proces; om het samen zijn, het samen kliederen, zelfs het samen lachen om hoe weinig artistiek iets eruit kan zien maar intussen vooral genieten van hoe gezellig je het samen hebt! (En hiermee zeg ik niet dat workshops fout zijn! Ze zijn vooral leuk, helpen je op het artistieke vlak even wat verder zodat je ZELF wat tevredener kan zijn en het biedt je vooral ook de kans om het optrekken met God te delen met anderen; wat erg waardevol kan zijn. Maar je hebt ze niet nodig om te kunnen starten met journalen!)

God wil je ontmoeten. En als je dan wat minder leuke tekeningen hebt, of je maakt gebruik van truukjes: so be it! Kopieer, traceer, knip, plak, gebruik (free) printables, speel met kleur, washitape of verf en: foefel 😅!

Hij wil bij jou op de thee, tijd met je doorbrengen. Dus stop met uitstellen en zet de deur open. In al je imperfectionisme: geniet van het samenzijn met Hem en wacht niet tot je uren de tijd hebt: die kwartiertjes tussendoor zijn Hem ook bijzonder waardevol!

En als je niet zoveel eisen stelt aan je kunst en kunnen: dan is er altijd wel even tijd…  #allesheeftzijntijd

(Volg mij en lucinde op insta voor meer foto’s en gedachten in dit thema!)

 

(please note: English isn’t my native language so when I make huge spelling or grammar mistakes please contact me 😅) 

There’s #atimeforeverything. A new school-year already began. This year over 400 students expect me to teach them well and several new colleagues expect me to mentor them. So the pressure is up, the days are long and though I prepared myself weeks in advance, these first weeks are hard. I’m exhausted when I come home (I have a headache for days now). There was a time for vacation and now is a time to work hard. But after a hard day at work there is a time to take rest. So To keep my sanity I sleep a lot, don’t clean my house as it should be cleaned and I asked my teenagers to cook twice a week. 
Busy, busy, I’m way too busy NOT to take my time with God. So at the end of a busy day there is a time for me to read and journal. No I don’t journal hours at the time and not every day. And to be completely honest I mostly prefer to do my #biblejournaling in less than an hour. And before you think I’m such an artist that I can draw these in such a short time: I cheat! I love tracing-paper 😱

When it comes to meet my heavenly father I like to think He prefers to meet me on a daily basis in a messy house after a not so exquisite dinner with art that’s not completely homemade but was meant to welcome Him into my heart instead of inviting Him over just once in a while, in a perfectly cleaned mansion with perfectly balanced dinners fit for kings and queens and with art I only made after multiple workshops by the best so it is completely state of the art. 

He just wants to meet me. Have relation with me. Wants me to feel at home with him. So I cheat. (Not always but often enough!) And when you are busy keeping work, life, kids and sanity all together: you should cheat too! 

So stop thinking you have to create everything yourself and it has to be beautiful in YOUR eyes. Cheat! Trace, cut and past, letter a single word, imitate others, use (free) printables … but make sure to meet Him! 

There is a time for everyting – but there’s always time to meet your Lord. 

(Follow me or Lucinde on insta for more pictures and thoughts on the #atimeforeverything theme) 

Bible journaling 

Hoewel inkt, verf en washitape ook wel leuk is om mee te werken merk ik dat ik qua journalen het liefst blijf bij mijn Micronpennetjes en mijn doos pastelpotloden van Bruynzeel Design.

De laatste tijd werk ik ook steeds meer gelaagd. Dit wil zeggen. Ik teken de ‘buitenlijnen’ met mn micronpen (ik kocht in Amerika een setje met veel verschillende kleuren in de dikte 01) en dan begint het inkleuren.  Ikzelf werk meestal van licht naar donker. Ik zet dan de lichtste plekjes in mn tekening aan, fixeer de kleur met spray fixative voor pastel (ik heb die van Talens momenteel maar elke andere voldoet ook – geen haarspray want dat kan op den duur verkleuren of gaan plakken).  Pas na het fixeren ga ik verder met de volgende, iets donkerdere kleur.

Het voordeel van dit gelaagd werken is dat de kleuren niet mengen en smoezelig worden, maar dat ze meer in elkaar opgaan. Op deze wijze kan je heel veel kleuren over elkaar aanbrengen waardoor de tekening meer diepte krijgt. Vooral bij ‘haar’ is het effect goed zichtbaar. Het lijkt dan wel of je allemaal sprietjes haar ziet in plaats van gewoon een dik vlak met 1 bruine massa.

 Ook bij het tekenen van huid geeft dit een veel dieper effect. Voor bovenstaande tekening bij Psalm 121 gebruikte ik voor de huid maar liefst 1 geeltint, 2 tinten ‘huidskleur’, 2 kleuren rood, 4 tinten bruin en een tint grijs. Zie je niet maar toch ook weer wel.

 Ook wanneer je heel klein en fijn werkt (je blijft wel scherpen trouwens) is het tussendoor fixeren erg prettig. Dit voorkomt dat je halverwege de kleur uitveegt over de rest van je blad. Voor de huidskleur van mijn versie van Koningin Wasti gebruikte ik overigens 6 verschillende bruinen, 2 roden, 2 huidskleurige tinten en 2 gelen.

Eigenlijk zou ik nog meer kleuren tot m’n beschikking willen hebben. Weet iemand waar ik losse potloodnummers (of een veel grotere doos) van Bruynzeel design kan kopen? 😇 dan doe ik mezelf een vroeg sinterklaaskadootje 😁😅
Meer journaling? Volg me op instagram! (Naam: Saralindenhols)

Zien op Jezus

bijbeljournaal numeriVolgens mij heeft elk gezin wel een rommellade. En herken je dit: je moet wat hebben, kijkt in de la maar ziet het niet liggen. Of sterker nog, je weet ineens niet meer wat je hebben moest.  Tussen kijken en zien ligt een hele wereld.

Wanneer Gods volk door de woestijn trekt vergeten ze al snel hoe wonderlijk hun God is en hoe spectaculair hij hen redde uit Egypte. Ze gaan allemaal hun eigen gang en misdragen zich stuk voor stuk. Lijkt mij stug dat ze dit gedrag van zichzelf niet door hebben gehad…  Maar hoe vaak ‘weet’ je wel dat je iets anders zou moeten doen maar doe je het niet? (Hoeveel snoepjes eet ik wél terwijl mijn lijn het eigenlijk niet kan hebben? En natuurlijk liggen de kilo’s niet aan mij maar aan de medicatie en kan ik niet bewegen door m’n rug …)

In ieder geval loopt het de spuigaten uit en God straft ze met een slangenplaag. Bij bosjes vallen ze om. Maar God geeft ze ook een uitweg. Mozes moet een koperen slang op een stok bevestigen en wanneer ze hun blik daarop richten zullen ze niet sterven van de giftige beten. Het was meer dan een oppervlakkig kijken. Want met het oprichten van hun hoofd en het focussen van hun ogen moesten ze wel erkennen dat ze fout waren geweest, gestraft werden maar hun heil bij God konden halen. Ze moesten het verschil zien tussen hun levenshouding zonder God en wat het is om te leven mét Hem.

Zo gaf de slang des doods bij erkenning hun het echte leven.

Wanneer Johannes spreekt over het verhogen van de mensenzoon speelt dit verhaal in zijn achterhoofd. Iedereen maakt fouten, allen hebben gezondigd, maar om ons leven te kunnen behouden moeten we opzien naar Jezus. We kunnen wel kijken naar Hem en weten dat het anders moet of kan, maar opzien … ? Durven we al onze fouten, zonder slappe excuses,  te erkennen en voor Zijn troon te leggen? Durven we onze zondige levensstijl achter ons te laten en te kiezen voor een écht leven met Hem?

Kiezen voor het eeuwige leven is dagelijks opzien naar Hem.

 

 

(Biblejournaling: pennetjes van de Action op doorzichtig tekenpapier en ingekleurd met Bruynzeel Design potloden met doezelaar.)

Omhoog ↑