Leerlingen & complimenten

blaadje 1Chaos – iedereen loopt alle kanten op – tassen verstopt onder de tafels – opgewonden gekwetter en geklets – geroezemoes en fluisterend overleg – enthousiaste ‘Oh’s en Ahh’s ‘ : M’n leerlingen zijn bezig met een complimentensafari. Op het programma staat een reeks lessen over het belang van complimenten, het herkennen van kwaliteiten en leren het leven positief te beschouwen. In plaats van kaal de theorie door hun strot te douwen onderwerp ik ze eerst aan een stel oefeningen waarbij emoties als twijfel, verwondering en blijdschap inspelen op hun geluksgevoel. En gelukkig werkt het … Naarmate de les vordert stijgt hun enthousiasme en vrolijkheid.  Een sprankelend geluksgevoel waait door de klas.

 

Complimenten werken verbindend. Iemand een compliment geven is niet alleen goed voor de ontvanger, ook de gever heeft er baat bij. Complimenten, groot en klein spelen een belangrijke rol voor wat betreft de eigenwaarde en (zelf)vertrouwen. Complimenten troosten, bemoedigen, geven hoop, moed en kracht. Complimenteren maakt dat de ander zich gezien en gewaardeerd voelt. Complimenteren maakt dat je je richt op de positieve kanten, op de kwaliteiten, op dat wat je zelf mooi, leuk, lief of bemoedigend vindt. Complimenten doen je positiever in het leven staan.

Daarom deel ik op school graag en veelvuldig complimenten uit… In het begin voelde het onwennig en soms zelfs een tikje nep. Soms moest ik een stukje onzekerheid overwinnen om iets te durven zeggen. Maar ik zag dat het ze goed deed, hoe simpel of klein het compliment ook is, je ziet een leerling toch een beetje groeien wanneer je uitspreekt wat je opvalt, wat je ziet…  “Heey, wat zit je haar leuk!” “Zo, ik kan merken dat je goed geleerd hebt, knap van je!” ” Zo, jij ziet er mooi uit vandaag!” ” Ik ben zo trots op je!” “Hoi knapperd, wat leuk dat jij weer in m’n les bent, kom je gezellig voorin zitten?” “Ik wil je even zeggen dat ik je onwijs lief vind, ik heb gezien wat je voor x gedaan hebt, zo lief! Je bent een mooi mens.”  Mijn pauzes gaan soms helemaal op aan complimenteren (en kletsen met leerlingen :P) maar het geeft me energie, maakt me vrolijk en het creëert ook nog een band tussen mij en de leerlingen.

 

blaadje 2Vandaag zette ik mijn klas dus aan het complimenteren. Elke leerling schreef zijn naam in dikke letters op een blad. Met de pen in de hand kregen ze de opdracht om voor elke klasgenoot een gemeend compliment te bedenken en op diens blad te schrijven. Maar – er mochten op 1 blad geen 2 dezelfde complimenten staan. Aanvankelijk schuifelen ze een beetje nadenkend heen en weer, ontdekken ze dat ze elkaar misschien toch niet zo goed kennen als dat ze dachten. Vervolgens ervaren ze dat het niet zo vanzelfsprekend is om iets positief uit te spreken: er is soms een flinke dosis moed voor nodig.  En dan komt het … bij elk compliment wat ze schrijven ontkiemt een zaadje van geluk en groeit de dosis lef. Steeds enthousiaster bedenken ze nieuwe, onuitgesproken, positieve dingen van elkaar. Het gaat er steeds vrolijker aan toe en met plezier lezen ze elkaars complimenten, er wordt gelachen en gegiecheld, geglimlacht en gegrijnsd.

 

blaadje 3Aan het eind van de les, wanneer alle leerlingen hun blaadje met schrift opruimen en de klas uit verdwijnen, verschijnt er een blaadje op m’n bureau. Ongemerkt heeft 1 van mijn pupillen een a4tje met mijn naam tussen die van de anderen gelegd. Wat een schat.

Op mijn keukenkast prijkt nu dit blaadje vol met woorden die me bemoedigen. Complimenten die mijn hart raken, mij me gewaardeerd doen voelen en mijn geluksgevoel verhogen. Ik wilde m’n leerlingen een belangrijke levensles meegeven en ik kreeg er een bemoediging van jewelste voor terug. Wat een heerlijke baan heb ik toch.

 

de gebakken lucht van social media

cakes-are-like-facebookSocial media … dé manier om je imago te controleren schreef ik een poosje geleden. Vandaag vergelijk ik de hele linktwitbookhandel met gebakken lucht. En nee, gebakken lucht is niet per definitie verkeerd! Een juiste dosis lucht doet de smaak van de inhoud alleen maar recht.

Een lesje over het belang van lucht voor je smaakpapillen:  om wijn goed te proeven moet je tijdens het drinken lucht happen (slurpen heet dat in minder beschaafde termen)  –  frisdrank zonder prik smaakt smerig en mierenzoet omdat juist die bubbels de overige smaken extra aandacht geven  –  een luchtige cake is lekkerder dan hetzelfde deeg wat zich klef liet afbakken. Waarom? Omdat lucht letterlijk ruimte creeëert zodat de smaak zich tijdens het eten kan ontplooien. En dus vergelijk ik vandaag social media met gebakken lucht.

Relaties zijn voor iedereen belangrijk. Al was het maar om het oer-evolutionair-gevoel dat je kwetsbaarder bent in je uppie dan in een groep. Iedereen wil bij een ander of anderen horen. Helaas is het in onze tijd, met alles wat we willen en vinden moeten kunnen, niet zo voor de hand liggend dat we tijd investeren in hechte relaties. We staan op om te werken, of om naar school te gaan (zodat we later goed kunnen werken) en om ons luxe leefwereldje te onderhouden. Wanneer we na een dag vermoeid thuis komen willen we zoveel mogelijk tijd aan onszelf spenderen.

Omdat we eigenlijk het liefst voor de tv neerploffen om ons hoofd leeg te maken (lees: te vullen met onzin) bieden media als twitter en facebook te uitkomst. Onzinberichten als ‘Wat eten wij vandaag’ maken de zware werkdag weer een slagje luchtiger. De smaak van alle dag valt door deze hoeveelheid lucht ineens een stuk beter. En dat is het echt. Het zijn juist deze kleine luchtige boodschapjes die het leven van alle dag zo heerlijk maken. Wanneer we in het weekend of op andere vrije momente dan écht connecten met onze vrienden zijn het deze boodschapjes die maken dat we elkaar écht zien staan. Wanneer iemand in huilen uitbarst bén je er. Letterlijk. En later in de week bén je er in elk luchtige flauwekul verhaal wat je op je status post. Je ziet elkaar in vreugde en verdriet. Letterlijk. En wanneer de tijd het éven laat, vult de social media de kleine gaatjes op. Social media is de lucht die de smaak van real life relaties extra doet uitkomen.

En dan is er die maar … Een luchtige cake smaakt lekkerder dan een kleffe hap halfbakken deeg… maar een hap gebakken lucht … smaakt alleen naar lucht. Naar niets. Wanneer je avond aan avond, weekend na weekend, leeg op je bank ploft en je leven bestaat uit het zo vaak mogelijk je social media checken … of wanneer je echte contactmomenten bestaan uit het praten óver dat wat zich op social media afspeelt … of wanneer je je in real life met je vrienden connect en ondertussen met je mobiel in de weer bent om online ook nog sociaal te doen … dan bestaat je sociale leven uit 1 grote hap gebakken lucht.

Wanneer heb jij voor het laatst je mobiel de hele dag in je tas laten zitten terwijl je met vrienden of familie aan het kletsen was?  Hoe vaak check jij je social media per dag? Wanneer je ergens een wachtkamer binnenloopt: hoeveel mensen zijn bezig met hun telefoon en hoe snel neem ook jij je mobiel uit je zak in plaats van even écht sociaal te doen… Het leven luchtig en smaakvol houden kan ook zonder social media, het enige wat je moet doen is connecten in real life. Maarja, relaties kosten tijd, en tijd is geld… en geld spenderen we liever aan onszelf dan aan de willekeur van mensen om ons heen … toch?

Omhoog ↑