If ugly music is still music, ugly art is still art

Ik ben te ‘bezig’ tijdens het rijden – 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘮𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘵𝘸𝘦𝘦 𝘥𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘵𝘦𝘨𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 -maar filerijden maakt wel dat ik me verveel. Dus eindelijk heeft de hype van podcasts luisteren me gevonden.⁣

Maar ik moet een podcast altijd in etappes luisteren. Ergens halverwege de rit naar huis (‘s ochtends hou ik teveel van stilte) zoom ik uit en sta ik toe dat mijn gedachten alle kanten op zweven. Hoe veilig dat in het verkeer is laat ik in het midden. Haha. Gelukkig rij je in Den Haag nergens harder dan 50. ⁣In ieder geval. Gister luisterde ik voor de tweede keer naar de laatste pixelpraat uitzending van @lianneh. ⁣Het thema was ‘𝐇𝐨𝐞 𝐧𝐞𝐭𝐰𝐞𝐫𝐤 𝐣𝐞 𝐚𝐥𝐬 𝐜𝐫𝐞𝐚𝐭𝐢𝐞𝐯𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠’. ⁣

@nanjajacobs was 1 van de gasten en ergens halverwege de uitzending zei ze heel stellig iets als ‘Ik doe alleen waar ik blij van word’. En dit trof mij. Het raakte iets in mij. ⁣

De rest van de uitzending luister ik later nog wel een keer want dit was het punt waarop mijn stroom aan gedachten het overnam van het luisteren. 𝘝𝘪𝘯𝘥 𝘪𝘬 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘯𝘰𝘨 𝘸𝘦𝘭 𝘭𝘦𝘶𝘬? 𝘔𝘢𝘢𝘬𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘮𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘱𝘶𝘴𝘩𝘦𝘯 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘵𝘦𝘷𝘦𝘦𝘭 ‘𝘮𝘰𝘦𝘵’ 𝘪𝘯 𝘱𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴 𝘷𝘢𝘯 ‘𝘮𝘢𝘨’. 𝘐𝘴 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘮𝘢𝘯𝘵𝘳𝘢 ‘𝘮𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘭𝘭𝘦 𝘢𝘯𝘨𝘴𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘶𝘪𝘵’ 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘰𝘰𝘳𝘨𝘦𝘴𝘤𝘩𝘰𝘵𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘪𝘦𝘬𝘦𝘮 ‘𝘫𝘦 𝘮𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘴𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘯’ 𝘰𝘧 𝘦𝘳𝘨𝘦𝘳 𝘯𝘰𝘨 ‘𝘫𝘦 𝘮𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘧𝘢𝘭𝘦𝘯’. ⁣

Kijk bijvoorbeeld eens naar mijn feed op instagram … scroll eens naar beneden. Zie je die bolletjes; die posts met een cirkel-achtergrond die schuin onder elkaar een bepaald patroon vormen… Daar is over nagedacht. Enerzijds begon ik dat omdat ik het een leuke afwisseling vond. Maar tegelijk voelt het nu als een verplichte vorm. Een keurslijf. Iets wat ik 𝘨𝘢𝘢𝘯𝘥𝘦𝘸𝘦𝘨 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘣𝘦𝘸𝘶𝘴𝘵 mezelf met dat ‘met volle angst vooruit’ had opgelegd. Deze post past qua foto er niet tussen. 𝐈𝐤 𝐝𝐨𝐨𝐫𝐛𝐫𝐞𝐞𝐤 𝐡𝐞𝐭 𝐩𝐚𝐭𝐫𝐨𝐨𝐧. Letterlijk en figuurlijk. ⁣

Ik wil weer meer spelen. En daar mogen lelijke foto’s tussen zitten. En het is ok als een foto qua kleurgebruik niet gelikt is en niet matcht met de andere foto’s. (Weet je dat veel influencers en illustratoren in hun feed er echt voor zorgen dat de foto’s qua kleur bij elkaar matchen! – Echt – overal is over nagedacht. Echt superknap!) maar dat wil ik niet meer ‘moeten’. Ik wil gewoon weer meer spelen. Ik wil mezelf weer meer focussen op het simpelweg plezier maken. Lekker schilderen wat ik wil. En als het lelijk is, so what. En misschien moet ik vaker (live) opnemen wat ik lekker ugly aan het doen ben… omdat ik hoop dat ook jij voor jezelf de drempel niet te hoog leg. 𝐃𝐮𝐫𝐟 𝐭𝐞 𝐬𝐩𝐞𝐥𝐞𝐧! ⁣

𝗪𝐚𝐧𝐭 𝐮𝐠𝐥𝐲 𝐚𝐫𝐭 𝐢𝐬 𝐬𝐭𝐢𝐥𝐥 𝐚𝐫𝐭. ⁣

⁣

(𝘞𝘪𝘭 𝘫𝘦 𝘥𝘦 𝘱𝘰𝘥𝘤𝘢𝘴𝘵 𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘰𝘰𝘬 𝘭𝘶𝘪𝘴𝘵𝘦𝘳𝘦𝘯; 𝘻𝘰𝘦𝘬𝘵𝘦𝘳𝘮 #𝘱𝘪𝘹𝘦𝘭𝘱𝘳𝘢𝘢𝘵 𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘬𝘰𝘮𝘵 𝘦𝘳! 𝘐𝘯 𝘥𝘦𝘻𝘦 𝘶𝘪𝘵𝘻𝘦𝘯𝘥𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘰𝘰𝘬 @ 𝘦𝘯 @ 𝘢𝘢𝘯𝘸𝘦𝘻𝘪𝘨 𝘦𝘯 𝘰𝘰𝘬 𝘻𝘪𝘫 𝘩𝘢𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘭𝘦 𝘮𝘰𝘰𝘪𝘦 𝘶𝘪𝘵𝘴𝘱𝘳𝘢𝘬𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘬 𝘯𝘰𝘨 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘯𝘢𝘥𝘦𝘯𝘬.) ⁣

𝘛𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘯𝘴: 𝘸𝘪𝘭 𝘫𝘦 𝘯𝘰𝘨 𝘣𝘭𝘢𝘥𝘮𝘶𝘻𝘪𝘦𝘬 𝘰𝘮 𝘰𝘱 𝘵𝘦 𝘵𝘦𝘬𝘦𝘯𝘦𝘯: 𝘪𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘦𝘦𝘯 𝘢𝘥𝘷𝘦𝘳𝘵𝘦𝘯𝘵𝘪𝘦 𝘰𝘱 𝘮𝘱 𝘨𝘦𝘻𝘦𝘵; 𝘪𝘬 𝘩𝘢𝘥 𝘵𝘦𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘪𝘯𝘨𝘦𝘬𝘰𝘤𝘩𝘵 𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘬𝘰𝘰𝘱 𝘻𝘦 𝘯𝘶 𝘪𝘯 𝘴𝘦𝘵𝘫𝘦𝘴 𝘷𝘢𝘯 𝟷𝟶 𝘣𝘭𝘻 𝘥𝘰𝘰𝘳. ⁣

⁣

#podcast #uglyart #filerijden #bladmuziek #music #meerspelen #ikwilschilderen #tekenenisleuk #daretodoodle #doodles #music #bladmuziek #scrappaper #papermania #tekenen #durftetekenen#metvolleangstvooruit #weesjezelf #beyou #creatief #creatiefondernemerschap #creatiefondernemen #illustreren #doewatgoedvoelt ⁣

oktober 6, 2022 0

Mixed media: lekker kliederen in de hersftvakantie

NIEUW : Mixed media Schilderij maken! Nog even en het is herfstvakantie. En met herfst bedoelen we deze keer ook echt herfst. De weersverwachtingen zien er niet echt denderend uit … de hele tijd saai binnen zitten is ook niet echt je van het. Misschien is het wel tijd voor een nieuwe hobby … je hebt er nooit genoeg toch?

Speciaal voor deze tijd van het jaar heb ik een leuke, laagdrempelige tutorial bedacht: Een mixed media schilderij maken. In deze serie van 6 filmpjes kijk je over mijn schouder mee hoe ik 2 verschillende mixed media schilderijtjes opbouw.
Het gaat echt om prille basics. Maar ze leveren je een heleboel ideetjes op om zelf aan de slag te gaan. Want ik geef je ook wat tips en trucjes mee hoe je nou iets van een portret kan schilderen (zie foto) wanneer je helemaal niet kan tekenen.

Wist je trouwens dat je maar 3 kleuren + wit nodig hebt om de meest uiteenlopende huid tinten te maken? Ook dat laat ik je stap voor stap zien en ontdekken!
En om aan te tonen dat je niet gelijk duur spul nodig hebt om iets leuks neer te zetten, werk ik met opzet met goedkope materialen. Misschien niet de allerbeste kwaliteit – maar om iets nieuws uit te proberen wil je niet gelijk dure spullen moeten aankopen, toch?

Voor maar 25 Euro shop je deze complete tutorial-serie – speciaal voor prille beginners. Dus heb je nog nooit met acrylverf gewerkt, wil je eens lekker kliederen en wat nieuws uitproberen – sleur eventuele kinderen erbij of doe het samen met een vriend(in) … beker chocolademelk erbij en je hebt een heerlijke middag… of twee, drie … O, en verwar de chocolademelk niet met je verfwater. Happens all the time.

GRATIS: De eerste 10 deelnemers scoren trouwens gratis het glossy magazine ‘Creative roadmap’ van www.handletteringdoenwezo.nl – ik mocht hieraan meewerken en ben 1 van de creatievelingen op de cover! Ben je niet 1 van de eerste 10? Dan krijg je sowieso het magazine gratis digitaal bij je bestelling van de Mixed Media tutorials.

Ook nieuw in de webshop : Ansichtkaarten
Ik zou het bijna vergeten! Ook nieuw in de webshop zijn mijn grappige ansichtkaarten! Wie bemoedig jij met zo een grappige kaart? Je shopt ze hier.

Ondanks het minder wordende weer hoop ik dat je een heerlijk creatief en gezellig weekje mag hebben! Tot snel!
liefs, van je creaLieveling Sara 🥳

oktober 13, 2021 0

(G)een tekentalent?

𝐈𝐤 𝐡𝐞𝐛 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐞𝐤𝐞𝐧𝐭𝐚𝐥𝐞𝐧𝐭? ⁣
⁣
Een wijze Meneer zo een 2000 jaar geleden adviseerde het ons al; dat we meer als kinderen moesten zijn. Waar deze Meneer (Jezus, maar dat is detail) dat op geloof betrekt wil ik het vandaag even doortrekken naar geloven in jezelf. Nee ik verkondig geen nieuwe religie… en ik ga niet preken. Ik wil het gewoon hebben over tekenen. ⁣
⁣
Sta me toe uit te leggen wat ik bedoel. ⁣
⁣
Nog voor we leerden schrijven, leerden we tekenen. Als peuter en kleuter hielden we houterig onze knuistjes stijf om die dikke krijtjes en krastten enthousiast op het papier… of op de tafel… de vloer… of op het gezicht van een dankbaar jonger slachtoffer. ⁣
⁣
Tekenen en kleuren was opwindend, en vage strepen en vlekken werden een zon met een glimlach en een open huis met puntdak. Koppoters veranderden langzaam in stickpoppetjes en we herkenden er trots ons pap en mam in. ⁣
⁣
En ineens – ergens tijdens het volwassen worden veranderde onze blik. ⁣
⁣
Tekenen was niet langer een wijze van zelfexpressie. Het plezier hebben in het speels uitbeelden van hoe we naar de wereld keken verdween. ⁣
⁣
Als puber en jong volwassene kwam de drijfveer om te kunnen presteren. Deels door onderwijs – waar tekenen als ‘vaardigheid’ aangeleerd wordt en waar we de wereld zo realistisch mogelijk moeten kunnen weergeven. We leerden over de ‘regels’ van perspectief, verhoudingen en kleurenleer. ⁣
En anderzijds trokken we ons mogelijk teveel aan van eventuele kritiek, of werden we geremd door ons eigen perfectionisme. ⁣
⁣
⁣
De meeste volwassenen stopten met tekenen en verkondigden dat ze geen tekentalent hebben. ⁣
⁣
Maar het is maar hoe je het bekijkt. ⁣
Wat als we meer op kinderen durven lijken? Wat als we het tekenen weer leren zien als een leuke manier van zelf-expressie en ontspanning? Als een manier van woordeloos ons gevoel communiceren? ⁣
⁣
Wat als we het proces weer belangrijker maken dan het resultaat? ⁣
⁣
Dan heeft iedereen tekentalent. ⁣
⁣

Weer beginnen met tekenen en plezier maken? Je kan nog altijd aansluiten bij de tekenlessen van bikini dames en of dappere dames!

Deze foto is gemaakt door ⁣@jantienruiterfotografie

september 7, 2021 0

Change of face, place or pace

Wanneer je bij jezelf ontdekt dat het vuur qua geloof wat minder wordt heb je mogelijk nood aan “A change of face, place or pace”.

Een verandering van gezicht, plaats of pas. Soms heb je iets of iemand nodig om je de juiste spiegel voor te houden, maar door iedere keer op dezelfde mensen te rekenen kan er gewenning optreden. Of soms (in mijn geval) kunnen (sommige) mensen -christenen zowel als ongelovigen – je juist afleiden van waar het in het geloof om draait. Af en toe daar verandering in aanbrengen is dus wijs.

Zo kan een verandering in plaats net zo een aanwakkerend effect hebben. Doe je stille tijd eens een keer geheel ergens anders. Bij wijze van zit je een keer aan de keukentafel ipv op de bank. Maar een keer in het bos of op het strand kan ook ontvlammend werken.

Wat voor mezelf het beste werkt is een verandering in pas. Even een ander ritme. Te vaak val ik in de kuil van haast-je-rep-je. Ben ik druk met werk, kinderen, huishouden of …. Een verandering in ritme, het inhouden van de tred waarmee ik aan alles voorbij loop is dan noodzakelijk om mijn vuur weer op te doen laaien. Dan is het tijd om te stoppen met lopen. Op mijn Heer te wachten, Hem weer voor te laten gaan en weer achter Hem gaan ipv voorop te rennen. Mij helpt het om te journalen in mijn bijbel. Gewoon al lezend tekenen. Het ontspant en motiveert me tegelijk.

Ik heb een aantal jaren qua geloof in de koelkast gezeten (op zich niet verkeerd hoor), het face-gedeelte hoeft voor mij niet zo (vooral niet in de kerk – sorry luitjes), qua plek zit ik het liefst op vakantie wat niet altijd kan en dus is mijn ritme heel belangrijk. Dus met regelmaat zit ik aan de keukentafel (toch weer die ‘place’) te tekenen.

Dit schilderij maakte ik jaren geleden (2008 als ik me niet vergis) maar is voor mij nog steeds actueel.

Hoe zit het met jouw liefde voor God? Heb jij nood aan “a change of face, place and pace?”

januari 17, 2016 0

Bible journaling: a matter of HEart, not art!

Het kan je nog niet ontgaan zijn want of facebook, instagram zowel als hier op m’n blog heb ik het er al meermaals over gehad: ik heb er een hobby bij. Bible Journaling. Sinds juni ben ik ermee begonnen en zelfs tijdens mijn vakantie had ik m’n spullen mee. Bible Journaling is eigenlijk niets meer of minder dan bijbellezen en daarna het gelezene creatief verwerken. Dat verwerken kan in je bijbel zelf maar ook in een notitieboek. Hoe creatief je het maakt ligt aan jezelf. Je kan er hele tekeningen bij maken en deze verven of inkleuren met pastels, krijt of potloden maar je kan het ook houden bij ‘wordart’; een kerntekst overschrijven in mooie letters. Wat je maar leuk lijkt.

Waarom ik begon geen idee maar het journalen op zich ontspant me, en maakt dat ik weer met plezier in de bijbel duik. Teksten ‘spreken’ weer en doordat ik er wat bij kleur, verf, teken of doodle blijven ze langer in mijn hoofd hangen.

Ik denk dat het iets te maken heeft met het feit dat je door het creatieve gebeuren in je hersenpan niet alleen je taalcentrum aanspreekt maar dit combineert met je beeldbrein. Maar hoe dan ook: mijn geest vult zich met mooie woorden en betekenisvolle zinnen die ik dagenlang met me meedraag.

Wat mij naast het journalen zelf aanspreekt is de online community die erbij hoort. Via facebook en instagram heb ik me bij een aantal groepjes aangemeld. Dagelijks vult mijn newsfeed zich met mooie creaties, (korte) getuigenissen, en bemoedigingen. Het is echt niet zo dat iedereen even creatief is en dat er elkaar de loef afgestoken wordt. Verre van zelfs. Je hoeft zelfs niet echt creatief te zijn. Zoals ze er zeggen “Its a matter of HEart not art.”

De eerste paar keer journalde (ik moet hier nog een passend nederlands woord voor vinden) ik in m’n jongerenbijbel, gewoon in potlood over de tekst heen, maar al snel kocht ik de bijschrijfbijbel. Al teken ik soms over de tekst heen, ik wil wel dat deze altijd leesbaar blijft. Deze week heb ik een tweede bijbel gekocht, het idee erachter: dan hebben m’n zoons later beide een bijzondere ‘erfenis’ van betekenis … Ik ben iig ‘hooked’. Ik schreef het al eerder, maar nog steeds vind ik het vreemd dat ik er buiten facebook nog maar zo weinig over gehoord heb. Journalen leent zich bij uitstek om in zowel individueel als in groepsverband te doen. Het is ideaal om in de kerk in meidengroepen te introduceren of om als terugkerende workshops aan te bieden, het is zelfs een aanvulling op bijbelstudies of preken. Wie zijn bijbel liever niet ‘bekladt’ kan werken met inlegvelletjes of in een notitieboekje … er zijn zoveel mogelijkheden!

Omdat verschillende ‘volgers’ me op social media al meermaals vroegen naar tips en trucs of waar je op moet letten met die flinterdunne blaadjes volgt er nog een blog hierover.

augustus 17, 2015 0

Endure & Always remember Whose you are

Het was volgens mij in de vampierenfilm Dark Shadows dat ik het woord voor t eerst tegenkwam. Endure. Helemaal aan het einde van de film, wanneer de familie Collins voor de zoveelste keer alles verliest vraagt een zoon aan zijn moeder “Wat doen we nu?” – “What we always do, we endure.”

Qua films ben ik een grote liefhebber van fantasy en adventure. Vampieren, Goblins, schaduwjagers of whatever – die fantasiewereld en spanning vind ik heerlijk. Met dubbele verhaallijnen, verborgen boodschappen, mystieke sferen … niet iedereen zal het even gristelijk vinden maar ik hou er gewoon van. Ik vind ze de realiteit meer recht doen dan ‘standaard’ films. In deze film worstelen de Collins met het leven van elke dag. Er zijn absoluut mooie dingen die ze ervaren en ook de dagelijkse beslommeringen ontgaat ze niet. Maar onder de oppervlakte is er een leven vol worsteling, afwijzing, boosheid en verdriet. En wanneer ze – voor de zoveelste keer- alles afgepakt zien worden, ze weer als uitschot behandeld worden, is er dit fragment met Michelle Pfeiffer “Zoals altijd, doorstaan we ook dit weer.” Endure.

Het raakte me zo – dat ene woordje. Het zegt meer dan de woorden volhouden of doorzetten waarbij de actie bijna vanuit een heldhaftig activisme geboren wordt. Volhouden of doorzetten is iets waar je voor kiest; een actieve houding die je jezelf aanmeet. Doorstaan doe je omdat er niets anders overblijft om te doen. Doorstaan onderga je. Het is een soort van tolereren, ongewild lijdzaam verdragen.

De diepgang van dit ene woordje gekoppeld aan de situatie van verlies en afwijzing raakte me intens. Op dat moment wist ik dat ik het zou schilderen. Niet het filmfragment. Nee, ik bedoel wat dit ene woord met me deed. Het heeft me heel wat maanden gekost voor ik me ertoe kon zetten. Dan begon ik er weer aan en binnen een paar minuten hield ik het weer voor bekeken. Schilderen is voor mij een emotionele uiting. Sommige emoties stop je liever weg. Uiteindelijk heb ik dit weekend het schilderij afgemaakt. Endure. Daaraan gekoppeld ‘Always remember Whose you are’. Omdat bij Wie ik hoor me eea helpt doorstaan. Omdat de grote Wie maakt dat ik dingen tolereer, ongewild lijdzaam verdraag.

februari 9, 2014 0