Binnenkort komen ze eraan… mijn nieuwe serie stempelsetjes. Deze serie start met 2 typetjes; een schoonmaakstertje en een klusopaatje. Maar er volgen er nog meer … een omaatje, een stoere papa, een overwerkte mama … Hou mijn socials alvast in de gaten!
Maar er is meer – ik heb deze typetjes ook gevangen in een stel leuke stoere ansichtkaarten. Nu moet ik zeggen, de oplage is zeer beperkt! Dus je moet er snel bij zijn… De prijzen zijn inclusief verzendkosten binnen NL – wil je dat ik verzend naar België verzoek ik je eerst contact met me op te nemen.
Wil je een hele oplage (als in meer dan 30 kaarten) neem dan even contact met me op dan kijken we wat ik aan de prijs kan doen.
Deze eerste set van 8 identieke kaarten bestaat uit dit opaatje wat gevangen zit in kerstverlichting. De kaart is dubbelzijdig in kleur afgewerkt op 300gr papier.
Deze tweede set van 8 identieke kaarten bestaat uit dit een aantal typetjes uit de Christmas Crew stempelsetjes. De herdertjes bij nachte, Maria en een stel zingende engelen. De kaarten zijn dubbelzijdig in kleur afgewerkt op 300 gr papier
Deze derde set bestaat eigenlijk uit 3 setjes. Je kan bij aanschaf dus ook een setje weggeven.
De 8 kaarten in deze set zijn allemaal dubbelzijdig in kleur bedrukt op 300 gr papier. Het zijn 7 verschillende kaarten waarvan de Perfect People kaart er 2 x in zit.
Hier in huis hebben we een gezegde; Daar vind ik wat van. Dat zeggen we over het algemeen wanneer we een zeer uitgesproken mening hebben over een actie of gedachte van een ander. We zeggen het wanneer we het hartgrondig oneens zijn met iemand en wanneer onze eigen mening zo gepaard gaat met emotie dat de kans bestaat dat het veroordelend overkomt. Of dat we de ander onbedoeld in een kwaad daglicht stellen. En dat willen we dan niet. Maar we willen wel duidelijk laten weten dat we niet gediend zijn van de actie of mening van die ander. En dan zeggen we dus ‘Daar vind ik wat van.’
De opmerking ‘Wij vieren geen Halloween, wij vieren het leven, dankzij Jezus die het licht geeft’ …Nou daar vind ik wat van.
Ik heb deze opmerking, of verschillende varianten erop, de afgelopen dagen (en elk jaar weer) meermaals de revue zien passeren op socials. Het levert een tweedeling. Wie is voor en wie is tegen? En is het nu goed of zit jij met jouw mening aan de foute kant en weet ik het beter?
Nu heb ik niets met Halloween. Maar dat heeft helemaal noppes te maken met mijn geloof of mijn christen zijn want ik heb ook helemaal niets met Kerst. Oh jee, een vrouw van de dominee die Kerst geen bal aan vindt… (pun intented). Het is toch echt zo.
Feiten op een rij (en vergeef me mijn heel-kort-door-de-bocht-schrijverij)
◦ Sinterklaas: startte als katholieke christelijke legende en vermengde zich later met Germaanse mythologieën. Het werd een tijd lang gevierd in de kerk als feest waar de rijken iets voor de armen deden. Maar is nu een feest van vooral de rijken en heeft niets meer te maken met kerk.
◦ Halloween: van All hallows eve. Was aanvankelijk een katholieke gedenkdag van de heiligen – op 13 mei, maar werd door Paus Gregorius de zoveelste al in 800-zoveel verplaatst naar 1 november. Dat viel ‘toevallig’ samen met het Keltische Samhein. Hierdoor gingen gevestigde cultuur en verworven godsdienst zich mengen. Lange tijd was de invulling echt katholiek. Hoe het nu gevierd wordt heeft nog weinig te maken met Allerheiligen. Maar net zo min met Samhein.
◦ Kerst: de geboorte van Jezus werd in de eerste paar eeuwen op verschillende data gevierd. De Romeinse kerk wilde daar 1 datum voor. Het werd 25 december. Tijdens de winterzonnewende- die stond toen nog foutief gepland. Velen (inclusief mezelf) hebben heel erg lang geloofd dat deze datum haar oorsprong vond in het Joelfeest (Yule), of dat de datum gebruikt werd om Germanen te kerstenen. Nieuw onderzoek van prof. Dr. P. Van Nuffelen beweert heel wat anders. Maar de Amerikaanse Sinterklaas – de kerstman- deed het hele christelijke aspect van het feest sowieso op haar grondvesten schudden. En nu dragen we foute truien met rendieren, zetten we een kerstmuts op en zingen we ‘All I want for Christmas is you’ van Mariah Carey – tot zover de wijd verbreide zeer christelijke vormgeving.
Mijn punt: tradities veranderen. Dat is een kenmerk van tradities. Nog nooit bleven ze eeuwenlang hetzelfde. Never. Wat AL deze tradities wel met elkaar gemeen hadden, ongeacht hun oorsprong: dat ze gaan over liefde: naastenliefde, verbroedering, ergens samen doorheen gaan, samen naar iets toeleven. En: naar elkaar omkijken (Ja zelfs Samhein).
En wat vergeten we met al onze stellige voor-of tegen meningen; precies dat. En daar vind ik wat van.
Zullen we dat ‘naar elkaar omkijken’ terugbrengen in al onze meningen? Dan maakt het niet uit wat de oorsprong van wat dan ook is; of aan welke kant jij of ik ook staan. Dan hebben we echt iets om samen te vieren.
ID: Ik heb me afgelopen week kostelijk vermaakt in het schilderen van deze pompoenen. Ik had amper een uur de tijd maar ging toch aan de slag. Een beetje in Halloween-sfeer. Love it. Ik gebruikte van Gogh waterverf en mijn Clairfontaine aquarelle boekje. Je kan deze verf en het boekje scoren bij Be Creative Shop – en met de code Saralindenhols krijg je er 5% korting.
DISCLAIMER: Ik heb niets tegen 1 van deze feestdagen. Ik heb er echter ook niet perse iets voor – qua oorsprong dan. Voor wat betreft Halloween: hoe het nu soms gevierd wordt: ik vraag me soms af of kleine kinderbreintjes al genoeg bestand zijn tegen te enge schrik-omstandigheden. Dus vind ik voorzichtigheid wel geboden. Maar daar mag jij gerust anders over denken.
Ik ben te ‘bezig’ tijdens het rijden – 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘮𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘦𝘯 𝘵𝘸𝘦𝘦 𝘥𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘵𝘦𝘨𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 -maar filerijden maakt wel dat ik me verveel. Dus eindelijk heeft de hype van podcasts luisteren me gevonden.
Maar ik moet een podcast altijd in etappes luisteren. Ergens halverwege de rit naar huis (‘s ochtends hou ik teveel van stilte) zoom ik uit en sta ik toe dat mijn gedachten alle kanten op zweven. Hoe veilig dat in het verkeer is laat ik in het midden. Haha. Gelukkig rij je in Den Haag nergens harder dan 50. In ieder geval. Gister luisterde ik voor de tweede keer naar de laatste pixelpraat uitzending van @lianneh. Het thema was ‘𝐇𝐨𝐞 𝐧𝐞𝐭𝐰𝐞𝐫𝐤 𝐣𝐞 𝐚𝐥𝐬 𝐜𝐫𝐞𝐚𝐭𝐢𝐞𝐯𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠’.
@nanjajacobs was 1 van de gasten en ergens halverwege de uitzending zei ze heel stellig iets als ‘Ik doe alleen waar ik blij van word’. En dit trof mij. Het raakte iets in mij.
De rest van de uitzending luister ik later nog wel een keer want dit was het punt waarop mijn stroom aan gedachten het overnam van het luisteren. 𝘝𝘪𝘯𝘥 𝘪𝘬 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘴 𝘯𝘰𝘨 𝘸𝘦𝘭 𝘭𝘦𝘶𝘬? 𝘔𝘢𝘢𝘬𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘮𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘱𝘶𝘴𝘩𝘦𝘯 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘵𝘦𝘷𝘦𝘦𝘭 ‘𝘮𝘰𝘦𝘵’ 𝘪𝘯 𝘱𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴 𝘷𝘢𝘯 ‘𝘮𝘢𝘨’. 𝘐𝘴 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘮𝘢𝘯𝘵𝘳𝘢 ‘𝘮𝘦𝘵 𝘷𝘰𝘭𝘭𝘦 𝘢𝘯𝘨𝘴𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘶𝘪𝘵’ 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘥𝘰𝘰𝘳𝘨𝘦𝘴𝘤𝘩𝘰𝘵𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘴𝘵𝘪𝘦𝘬𝘦𝘮 ‘𝘫𝘦 𝘮𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘴𝘵𝘰𝘱𝘱𝘦𝘯’ 𝘰𝘧 𝘦𝘳𝘨𝘦𝘳 𝘯𝘰𝘨 ‘𝘫𝘦 𝘮𝘢𝘨 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘧𝘢𝘭𝘦𝘯’.
Kijk bijvoorbeeld eens naar mijn feed op instagram … scroll eens naar beneden. Zie je die bolletjes; die posts met een cirkel-achtergrond die schuin onder elkaar een bepaald patroon vormen… Daar is over nagedacht. Enerzijds begon ik dat omdat ik het een leuke afwisseling vond. Maar tegelijk voelt het nu als een verplichte vorm. Een keurslijf. Iets wat ik 𝘨𝘢𝘢𝘯𝘥𝘦𝘸𝘦𝘨 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘣𝘦𝘸𝘶𝘴𝘵 mezelf met dat ‘met volle angst vooruit’ had opgelegd. Deze post past qua foto er niet tussen. 𝐈𝐤 𝐝𝐨𝐨𝐫𝐛𝐫𝐞𝐞𝐤 𝐡𝐞𝐭 𝐩𝐚𝐭𝐫𝐨𝐨𝐧. Letterlijk en figuurlijk.
Ik wil weer meer spelen. En daar mogen lelijke foto’s tussen zitten. En het is ok als een foto qua kleurgebruik niet gelikt is en niet matcht met de andere foto’s. (Weet je dat veel influencers en illustratoren in hun feed er echt voor zorgen dat de foto’s qua kleur bij elkaar matchen! – Echt – overal is over nagedacht. Echt superknap!) maar dat wil ik niet meer ‘moeten’. Ik wil gewoon weer meer spelen. Ik wil mezelf weer meer focussen op het simpelweg plezier maken. Lekker schilderen wat ik wil. En als het lelijk is, so what. En misschien moet ik vaker (live) opnemen wat ik lekker ugly aan het doen ben… omdat ik hoop dat ook jij voor jezelf de drempel niet te hoog leg. 𝐃𝐮𝐫𝐟 𝐭𝐞 𝐬𝐩𝐞𝐥𝐞𝐧!
Mijn vorige blog doet het misschien vermoeden… dat onderwijs alleen maar geweldig mooi is. Dat je als docent onwijs veel kan bijdragen en dat er zoveel mooie krenten in de pap zitten.
Maar het is tijd voor de andere kant van het verhaal. Het is soms ook afzien. Al zitten er vaak heerlijke krenten in de pap, soms is de pap vreselijk zuur en smerig.
Deze week spendeerde ik op mijn vrije dag maar liefst 4 uur om een nieuw lesprogramma in elkaar te draaien. Iets vernieuwend, iets activerend, iets leuk en tegelijk ook leerzaam. Iets anno 2022.
Het werd een Kahoot-achtige LessonUp-les met heel veel actieve vraag-elementen waarbij leerlingen via hun mobieltje mee konden doen. Er waren sleepvragen; dan moeten ze vakjes naar het juiste kernwoord slepen. Er waren invulvragen, vragen waarbij ze konden gokken, ik had er zelfs mogelijke toetsvragen in verwerkt. En dat laatste wisten ze – ze mochten zelfs screenshots nemen als extra hulp voor bij het leren.
Je zou denken dat ze het leuk vinden. En dat ze dan meedoen… er de aandacht bij hebben. Tenminste, dat had ik wel verwacht. De afgelopen 5 jaar kreeg ik met dit soort lessen alleen maar heel positieve feedback van ‘mijn pubers’ . Maar deze keer liep dat anders. Ik worstelde me door de lessen heen. Ik bleef waarschuwingen uitdelen en ik werd steeds meer een politie-agent in plaats van een docent. Mijn humeur daalde tot een dieptepunt.
Gelukkig konden de laatste twee klassen van de dag de werkvorm wel waarderen en deden zij actief, enthousiast en gezellig mee. Dat maakte in ieder geval dat ik de dag niet negatief eindigde. Dacht ik. Maar ik had te vroeg gejuicht.
Uitgeteld na zo een lange lesdag gevolgd door 1,5 uur file plofte ik thuis op de bank… ik dacht even lui te scrollen door mijn socials. Fout.
‘U bent mijn docent – zal ik u in de kont boren?’
Deze reactie op 1 van mijn domme TikTok-filmpjes had ik niet verwacht. In een reflex verwijderde ik hem. Had iemand dit gezien? Wat moeten mensen wel niet van me denken? Hoe lang stond dit er al op? Geef ik zo slecht les? Heb ik zo weinig feeling met mijn leerlingen dat ze dit als reactie posten?
Wat bezielt een puber om dit naar zijn lerares te schrijven? Hoe fout loopt de opvoeding dan? Of hoe fout heeft de maatschappij dit kind behandeld dat hij denkt dit openbaar te kunnen schrijven? Of hoe ziek is dit kind zelf? Of … hoe fout doe ik het voor de klas?
Uiteraard was het een anoniem account. Uiteraard heb ik dat account gerapporteerd. En uiteraard doet TikTok daar niets mee.
Ik heb direct ook mijn TikTok naar privé omgezet. Ik verwijderde ook gelijk de laatste tich posts. En ik twijfel nog steeds om mijn TikTok account helemaal te sluiten. Ondank de lol die ik eraan beleef. Ondanks de leuke contacten die je op dit platform hebt.
En ik ben met heel bewust dat dit precies dezelfde reactie is als iemand die fysiek wordt aangerand; je zoekt de schuld in eerste instantie bij jezelf. Je gaat zoeken naar waar jijzelf steken hebt laten vallen. Terwijl niets of niemand een dergelijke (verbale) aanranding kan vergoelijken.
Het is zelfs strafbaar. En wat doe ik? Ik zoek de schuld bij mezelf. Waanzin.
En in mijn achterhoofd vraagt een gemeen stemmetje zich af ‘Als dit onderwijs is, kan ik dan niet beter stoppen?’
Omdat ik maar vmbo doe wil dat niet zeggen dat ik minder mijn best doe!”
Zo, dat kwam er even fel uit. De frustratie druipt ervan af. Uitdagend gaat haar kin omhoog, schouders gaan naar achter en de armen over elkaar.
Voor ik verder ga; je weet bij dit soort blogs van mij nooit of het daadwerkelijk over een jongen of meisje gaat. Of over een persoon die zich anders identificeert. Want ik verdraai de feiten zo zodat de boodschap van het verhaal wel duidelijk wordt, maar dat het onmogelijk is te achterhalen over wie het feitelijk gaat. Privacy noemen ze dat.
Maar ze (of hij) zat daar dus in mijn klas even heel defensief te wezen. Het is mijn tweede lesdag op deze school maar de eerste keer dat ik voor deze dames en heren sta. Onmiddellijk krijgt ze bijval; “Vmbo is misschien een lager niveau maar we doen ook maar gewoon ons best.”
Ik weet al niet meer wat de aanleiding was tot deze uitval. Maar ik heb overduidelijk een snaar geraakt. “Wie denkt dat je minder je best doet omdat je maar vmbo doet?”
“Mijn vader! Want mijn broer doet havo en als hij een 6 haalt is dat zo erg niet, maar wanneer ik een 6 haal is dat omdat ik altijd op mijn telefoon zit.” Terwijl ze dit met rollende ogen zegt maken haar vingers de beweging voor haakjes – om extra duidelijk te maken dat ze zich niet serieus genomen voelt en dat ze helemaal niet altijd op haar telefoon zit.
Ik haal even adem. “Tjonge.” Zeg ik. En ik laat een stilte vallen. “Willen jullie weten wat ik denk over vmbo?” Er wordt voorzichtig doch onhoorbaar geknikt. En ik zie dat een aantal wat rechter gaat zitten, alsof ze zich klaarmaken voor een vernietigende klap.
“Vmbo is niet lager geschoold. Het is praktisch geschoold. Vmbo betekent niet dat je dom bent. Helemaal niet. Ik denk dat een heleboel ‘hoog’ geschoolden – nu maak ik die haakjes beweging met mijn vingers- geen idee hebben hoe je een cv reinigt en controleert, of wat er aan mijn auto mankeert wanneer er lampjes gaan branden. ‘Hoog’ geschoold is vooral met je neus in de boeken. In theorie weet je het dan wel allemaal, maar dat hoeft niets te zeggen over de praktijk.
En to be honest; dat hele idee dat hoger opgeleid (weer maak ik die haakjes) beter zou zijn en betere banen levert is dikke flauwe kul. Want deze samenleving heeft een groot tekort aan mensen die praktisch opgeleid zijn en weten wat ze moeten doen. We hebben mensen tekort aan de bedden in de ouderenzorg, we hebben op alle fronten mensen tekort in de bouw en als mijn vaatwasser stuk is moet ik drie maanden wachten voor er een monteur is die tijd heeft om dat ding te repareren.
Vmbo is praktisch geschoold en onze maatschappij heeft het inderdaad nodig dat jullie je best doen. Simpelweg omdat we jullie nodig hebben. Heel hard nodig.”
Even is het stil. De eerste scheuren in de muren van hun verdediging worden zichtbaar. Tenminste dat hoop ik. En dan piept er een stemmetje…
“Wilt u dit ook een keer tegen mijn vader zeggen?”
Afgelopen maandag was dé dag. De dag waarop mijn creatieve onderneming precies 1 jaar bestond. Heel erg veel tijd om erbij stil te staan had ik niet – want afgelopen maandag was ook de dag dat ik startte als docent Godsdienst op het Teylingen-college in Oegstgeest. 2 Dagen in de week sta ik voor de klas, een halve dag ben ik wekelijks kwijt aan het voorbereiden van de lessen en dus heb ik 2,5 dag per week over om lekker te investeren in mijn bedrijf.
Maar even terug … 1 jaar. Wist je dat ruim 30% van de ondernemers die starten al binnen een jaar weer stoppen? Ik hoor daar dus niet bij. Winst. Op Instagram en Facebook schreef ik het al … ik vond en vind het doodeng dat ondernemen. Helemaal vanwege alle ‘letters’ die ik als rugzakje meedraag. Maar mijn motto is en blijft : Met volle angst vooruit!
Yassmin van @Yassart.creative zei tegen me ‘Maak eens een lijstje van wat je allemaal gedaan hebt – je zult versteld staan’ … dus hier komt ie @Yassmin ;
Ik startte met de cursus ‘dappere dames’ (de bikinidames ervoor waren een trt-out en toen was ik nog geen ‘bedrijf’)
De Creative roadmap van @Handletteringdoenwezo.nl kwam op mijn pad
Ik startte met een affiliatie met @handletteringdoenwezo.nl
Een Biblejournaling Advent Challenge werd fantastisch ontvangen
Prinsesje Winter deed haar intocht als tutorial-serie
Er kwam een heel laagdrempelige beginners-tutorial over schilderen met Mixed media
De prettige probeerselclub deed haar intrede – ook weer zoveel deelnemers
Ik deed mee aan het Kreadoe-lentefestival met snoopy-dog
Voor @KarinJoan haar makerisme members mocht ik 2x live gaan
Maar liefst 7x ging ik gratis live op mijn youtubekanaal (alles terug te kijken!)
Ik ging live voor @hobbyshoponline en startte met hen een affiliatie
Er kwam een onwijs gave samenwerking met @edding_nl en ik mocht al 2x live met ze gaan + ontving sponsoring
Niet te vergeten: er kwamen in totaal 6 stempelsetjes van mijn hand op de markt!
De kranige kerels kwamen als cartoon – tekencursus online – iets meer dan 50 deelnemers – wat minder dan gehoopt máár dat lag ook aan het feit dat ik de marketing niet goed deed. Leerpuntje.
Ik hield een traveljournaling workshop die boven verwachting goed liep!
Prinsesje Lente kwam om de hoek kijken in een gezellige tutorial
Zo veel nieuwe creatieve collega’s kwamen op mijn pad! Een aantal mocht ik ook bezoeken of ze kwamen bij mij een bakkie doen!
En als laatste … een camping boekte me voor het maken van diverse social media posts …
Volgens mij ben ik nog wat dingen vergeten … en er staan dingen op stapel waar ik wel al wat voorbereiding aan had maar die officieel pas in jaar 2 vallen.
In ieder geval – wat is er een hoop gebeurd! Niet vreemd dat het onzekere meisje in mij een wirwar aan emoties ervaart. Onzekerheid vermengd zich met trots. Vermoeidheid en energie lijken elkaar in hoog tempo af te wisselen. En ondertussen spelen moed en wanhoop tikkertje met faalangst en doorzettingsvermogen … haha
En dan nam ik ook nog eens ontslag op school A om het proces aan te gaan van solliciteren en opnieuw te beginnen bij school B.
Jeetje… geen wonder dat mijn hoofd de laatste tijd soms overloopt en ik soms het idee heb als een kip zonder kop rond te rennen haha.
Maar intussen zijn ze er dus ook: mijn Christmas Crew stempelsetjes! Zijn ze niet schattig? En ze zijn dus ook perfect te gebruiken voor het biblejournalen!
Donderdag 1 september om 19:30 ga ik live voor @hobbyshoponline. Je kan gratis en voor niets gezellig aansluiten via mijn youtubekanaal. Later valt de live terug te kijken via het kanaal van Hobbyshoponline zelf.
Stop! Lees niet verder wanneer je geen behoefte hebt aan creativiteit tijdens je vakantie!
Lees niet verder wanneer je al die mooie vakantiebelevenissen niet langer dan anders wil onthouden, laat staan dat je er langer van blijft genieten!
Traveljournaling is fun! Het is een manier om je vakantie intenser te beleven en om alles langer te onthouden!
In mijn vorige nieuwsbrief toonde ik al bovenstaande leuke prompt-list die je kan gebruiken voor tijdens het traveljournalen. En ik vertelde dat ik voor Karin Joan haar community een gezellige leuke live had gehouden over traveljournaling. Daar werd trouwens erg leuk op gereageerd! Dankjewel! Een heel stel van jullie mailden me dat ze heel graag ook (of zelfs nog een keer) zo een live over traveljournaling wilden.
En ik zeg je, er zijn zóveel tips en tricks als het gaat om traveljournaling. Want echt, het is totale onzin om je te laten intimideren door alle mooie plaatjes op social media.
Traveljournaling is vooral heel erg leuk, inspirerend en het maakt dat je de mooie belevenissen langer blijft onthouden. + het is een perfecte vakantie-activiteit om ook met kinderen te doen.
Je hoeft niet mooi te kunnen tekenen. Je hoeft geen ervaring te hebben of al super creatief te zijn! Er zijn zóveel leuke ideeën om leuke pagina’s te maken!!
Dus…ik heb tijd vrijgemaakt om vóór mijn vakantie nog 1 keer live te gaan. Maandag 27 juni om 19:30 overlaad ik je graag met allerlei ideetjes hoe jij kan leren traveljournalen als een pro! Jij als nieuwsbrieflezer (en als bloglezer) krijgt nu voor maar 10 Euro niet alleen toegang tot deze live, maar je krijgt ook een handige pdf met maar liefst 3×10 ideetjes die je inspireren en uitdagen om nog meer te journalen.
Maar er is nog meer: Wanneer je je inschrijft krijg je als bonus ook toegang tot de live die ik voor de community van Karin Joan gaf. Dus 2 workshops voor de prijs van 1. En die handige pdf … en vervolgens inspiratie voor uren aan plezier… het is een compleet pakket … dan is 10 Euro eigenlijk wel een weggevertje toch? 🙂
Ik hoop zo dat jij erbij bent!
Owja – uiteraard valt alles maandenlang terug te kijken!
Solliciteren … ik had de keuze … ik moest niet weg waar ik zat. Ik zat er al 15 jaar… Maar heel erg naar mijn zin had ik het er al even niet meer. Begrijp me niet verkeerd, ik heb erg leuke collega’s en de leerlingen zijn oprecht lieve schatjes. Maar 15 jaar op dezelfde plek heeft wel het risico dat je vastroest. Roest in je eigen manier vandoen, maar ook roest in het maar accepteren dat alles loopt zoals het loopt. En vooral dat laatste werd een dingetje. Ik merkte dat ik steeds vaker met tegenzin opstond. Het oneens was met bepaalde beslissingen. Al moe werd bij de gedachte aan bepaalde vergaderingen … en dat er een soort onvrede in me borrelde. En dat terwijl ik lesgeven oprecht 1 van de leukste dingen vind!
En ergens viel er op een bepaald moment een druppel. Of een muntje … tis maar hoe je het bekijkt. Ineens was ik er klaar mee om altijd maar voor de veilige en gemakkelijke weg te kiezen. Ineens besloot ik dat ik niet wilde hangen in iets wat me aanzette tot chagrijnen. Ik was ook klaar met mezelf. Een proces van wikken en wegen begon; vaste baan opzeggen of niet? Helemaal stoppen in het onderwijs en ga ik vol voor mijn bedrijf, of doe ik iets minder zus en meer zo …? En ik hakte de knoop door…
Impulsief als ik ben gooide ik er gelijk een heel stel sollicitatiebrieven uit. Boy wat heb ik onderschat hoeveel energie dat solliciteren kost! Vooraf dacht ik ‘Er zal vast niets leuk te vinden zijn’ en ‘Wie wil mij nou?’ … Vlak voor en in de meivakantie werd het even heel benauwend. Ik werd op meerdere plekken uitgenodigd voor een gesprek. En op meerdere plekken ervaarde ik een klik en bleek dat wederzijds … Op 1 van de scholen liep ik ook twee lessen mee, en uiteraard maakte ik op ‘Sara’s wijze’ aantekeningen (zie foto).
De allereerste school waar ik op gesprek ging, was tegelijkertijd ook de school die het verste weg was. Maar liefst 45 minuten rijden – als het verkeer enorm meezit. Na het tweede gesprek heb ik er op de terugweg zelfs 1,5 uur over gedaan. En intussen had ik ook al een aanbod van een andere school dichterbij. Maar toch is het die school verderop geworden.
Aan het einde van dit schooljaar zeg ik het ISW in ’s Gravenzande vaarwel en start ik in augustus op het Teylingen college in Oegstgeest. Heb er zoveel zin in! Ja dat rijden zal een dingetje worden, qua tijd, energie en qua brandstof … Maar dat obstakel zie ik dan wel weer… En als iemand nog een potje heeft voor een elektrische auto; ik hou me aanbevolen, haha.
Dit betekent overigens NIET dat ik stop met tekenen en workshops geven. Sterker nog, ik hoop dat deze switch, na een gedegen opstart- en wenfase, me juist meer tijd en energie op zal leveren om jou nog meer te voorzien in leuke ideetjes, workshops en inspiratie.
Ja, het is een risico – ik ruil een vaste baan in voor iets tijdelijk … en wat als ik het niet leuk vind? Of ik beval hen niet? Of wat als het rijden me danig gaat tegenzitten? Of wat als …
Tja, no guts no glory. Ik ben er klaar mee om te leven in de ‘wat als’-sfeer. Ik heb er zin in en ik ga ervoor.
Het is hier nooit echt een ding geweest; moederdag. Toen de kinderen nog op de basisschool zaten – een eeuwigheid geleden- maakten ze wel eens wat op school en gaven ze dat dan vol bravoure. Maar dan zonder ontbijt op bed – dat vonden we teveel gedoe, de vliering waarop we sliepen was koud en tochtig en dat trapje…. En ontbijten was aan geen van ons besteed. Dus zonder poeha.
Soms maakten ze niets op school. En dan kwamen ze vooraf schuldig vragen wat ze dan moesten geven. Want eerlijk is eerlijk: hun zakgeld stelde weinig voor.
Ik vroeg altijd het onmogelijke: een zelfgemaakte kaart. Of een gedichtje. Dat vonden ze stom- dus bleef het dan bij een knuffel.
Deze keer zou ik gaan voor die extra lieve lange knuffel. Maar dat kan niet. Ze zitten op zee. Ik vrees dat het dit jaar bij een appje blijft. Als ze er al aan denken dat het moederdag is. En dat is ok.
En ik zou nu als ondernemer mijn Kranige Kerels of prinsesje Lente onder de aandacht kunnen (moeten?) brengen; hoe leuk om dat aan je moeder kado te doen. En nog leuker: dat je de lessen samen volgt.
En ik zou het met bravoure aan de ‘mam’ kunnen brengen… voor als ook jij van die prachtige kinderen hebt die vragen ‘Wat wil je hebben?’
Maar hoe leuk dat ook is. Ga voor die extra lange knuffel. Ga voor het heerlijk samenzijn. Ga voor qualitytime… laat weten dat je van haar houdt en van haar geniet… want uiteindelijk is dat wat een mama het liefste wil.
Liefs Sara
Ps. Nu toch nieuwsgierig naar het kado doen van een laagdrempelige tekencursus: check hier de webshop en mocht je nog een tip willen voor een klein betaalbaar kadootje: deze blog schreef ik voor Sinterklaas, maar de tips zijn nog steeds waardevol.
Oh en mocht je wat bij handletteringdoenwezo.nl kopen; vergeet de kortingscode Sara2021 niet. Dan krijg jij 10% korting en ik een klein percentage- zegt de ondernemer in mij 🤪
Ken je dat – van die speelgoed-autootjes die je achteruit moet trekken om ze dan los te laten… en dan schieten ze als een speer vooruit? Nou soms moet je gewoon weer even een stapje terug om daarna in volle vaart weer te kunnen knallen.
Maar boy o boy wat is dat stapje terug doen soms moeilijk. Want soms willen we gewoon kunnen spelen met dat autootje… en in ons verlangen naar dat spelen zoeken we ons onbedoeld suf naar hoe die weer als een speer vooruitging…
Story of my life…
Op dit moment stuitert mijn hoofd alle kanten op… Mijn mooie splinternieuwe stempelset was nog geen 12 uur gelanceerd of het ontwerp was al gejat door Aliexpress… (echt dat is waarom ik al jaren een boycot heb op dat soort sites – ze jatten alles – zijn ook nog eens milieuonvriendelijk en buiten mensen uit – maar dat terzijde…)
Mijn huidige werk is duidelijk niet meer de plek waar ik moet zijn en dus ben ik aan het solliciteren… al wat rondgebeld en gesprekken gehad … met alle stress vandien… en er liggen duidelijke kansen en opties … maar waar kom ik het meest tot mijn recht? Welke kant is dé weg voor mij? Stuiter de stuiter…
Ondertussen zijn mijn twee zoons op zee – niet ongevaarlijk… en mist deze mama haar twee jonkies… het huis voelt leeg… oorlog werkt in deze echt niet mee … empty-nest-syndroom??
Mijn Ipad (waar ik allerlei designs op heb staan en die ik nodig heb voor mijn bedrijf) haperde en liep regelmatig vast… stress… maar een nieuwe is zó duur… zal ik investeren of toch niet??
Owja – mijn huis – drama. Iemand die wil deep-cleanen 😂 ? Ik heb er gewoon geen zin in… echt niet haha
En hoe zit dat met marketing? Wat doe ik goed of juist fout? Hoe breng ik prinsesje Lente en de Kranige Kerels aan de man zonder ze door de strot te duwen zoals de opdringerige ‘coach’ die ik deze week aan de lijn had. Ze wou me een cursus van 5000€ aansmeren – was exclusief – ik had dat nodig (vond ze). En toen ik liefjes zei ‘Ik zal dit met mijn man en buddy bespreken.’ Zei ze ‘Jij bent de CEO van jouw bedrijf, jij bent degene die beslissingen neemt.’ Ik heb liefjes geantwoord “Een goede CEO heeft een sterk team om zich heen verzameld en neemt advies ter harte.” Echt … dat is zó niet de manier waarop ik wil werken… maar ik moet wel leren ‘verkopen’. Marketing hoort (helaas) bij mijn baan als creatief ondernemer. Ik sta achter mijn product en met een leuke live aanstaande 10 mei lijkt de Kranige Kerels me een top kado voor moederdag – maar er zijn grenzen qua verkoopstrategie – ik voel me soms al zo opdringerig… maar mocht je nog twijfelen… neem gerust een kijkje in de webshop!
Anyway- Ik doe mijn best om deze meivakantie echt ‘mij-momentjes’ te zoeken. Maar een belletje hier, mailtje daar, gedachte sus, appje zo… ik blijf ‘aan’. Mijn verlangen naar het speelveld is zo groot dat ik bij momenten niet meer weet hoe ik dat autootje een stap terug kan laten doen. Ben ik de enige?
Dus wat doe ik:
1. Ik heb ik me weer ingeschreven voor de procreate cursus van @GoudenLijntjes. Ja ik vind mijn weg al wel in Procreate. Maar af en toe terug naar de basis is niet verkeerd, dezelfde oefeningen nog een keer doen en daarna nog een keer; het maakt dat je dingen internaliseert… alleen maar goed + het is onwijs leuk. En de eerste x dat ik deze cursus deed heeft me dat zóveel gebracht… dus Anne : here I come!
(Met me meedoen? Dat kan; tot 1 mei is er een flinke korting, maar ook zonder korting is dit ruimschoots de moeite waard!)
2. In afwachting van dat Procreate-feest doe ik af en toe mee met de (gratis) portret-challenge van @magsupyourmind op Instagram. Ook als je GEEN ervaring hebt met portrettekenen: je leert zoveel van toch gewoon doen. Ik zit er zelfs over te denken dezelfde tekeningen in een cartoon-style portretje te vangen!
Ik gebruik hiervoor mijn sakura schetsboek en de ene keer mijn schetspotloden van Winsor and Newton en de andere keer gewoon fineliners.. (Check mijn tips and tools pagina voor de linkjes – je krijgt 10% korting met de code die ik daar noem)
3. En een derde: ik mis de warme zon. Heb gekeken naar een last minute; maar overal zijn nog bepaalde maatregelen en/ of mondkapjes… en die stress wil ik niet. Dus haal ik de zon en warmte naar mij: ik ga voor wat mij-vakantie-momentjes gewoon een keer of twee, drie naar de collageen-zonnebank. I know, is niet heel gezond. Maar chocola en patat is dat ook niet. En misschien haal ik hubby over mee te gaan naar de sauna… of zal ik een x alleen gaan? Durf ik dat?
Nummer 4 is er ook… maar daar wil ik nog niet echt aan. Nee zeggen. Durf ik nee zeggen tegen opdrachten die eigenlijk niet meer in mijn agenda passen? En durf ik langzamer te gaan dan dat mijn brein me toestaat?
Hoe doe jij dat? Wat zijn jouw mij-momentjes? Hoe bewaak jij je eigen grenzen en jouw speelveld?
