Sommige tekenaars maken eerst een compleet kleurplan voordat ze überhaupt een potlood aanraken. Alles tot in de puntjes uitgezocht: swatchkaarten, kleurnummers, combinaties… Ze zouden er bijna een spreadsheet bij pakken. En eerlijk? Petje af. Maar eh… dat is dus niet hoe ik werk.
Ik ben meer van: “Oh, dit kleurtje ziet er leuk uit. Hoppa.” Ja, ik héb swatchkaarten. Van bijna elk merk. Keurig ingevuld. Maar als het puntje bij paaltje komt, gok ik meestal gewoon welke kleur ik nodig heb. Soms denk ik: top! En soms denk ik: oeps, dat is paars. Maar weet je? Dan kleur ik gewoon door. Want fouten maken is ook gewoon… kunst.
Sterker nog, in mijn cursussen zeg ik het ook tegen iedereen: Gebruik je eigen kleuren! Want het draait niet om kopiëren, het draait om ontdekken. En dat ontdek je niet door alles volgens het boekje te doen, maar juist door af en toe keihard de mist in te gaan met een knalgroene schaduw waar je blauw had bedoeld.
In mijn cursus Pretty Pencil People werk ik met meerdere heerlijke merken: Prismacolor, Posca en Faber-Castell Polychromos. Alle drie fantastisch. Maar omdat veel mensen precies willen weten welke kleur ik gebruik, noem ik meestal de Faber Castell-nummers. Dat is handig, tenzij je met een ander merk werkt; dan begint het grote ‘zoek-de-match’-spel. Want nee, die kleuren zijn dus níet één-op-één hetzelfde. En soms lijkt het, maar dan pakt het op papier toch ineens heel anders uit. Verrassing!
Maar goed, daarom zeg ik: blijf gewoon lekker freestylen. Serieus. Daar leer je veel meer van dan van netjes binnen de lijntjes blijven. Je kleurgevoel groeit, je zelfvertrouwen groeit, en je krijgt er ook nog eens originele tekeningen van.
Er is trouwens één uitzondering op deze freestyle-aanpak. En dat zijn alcoholmarkers. Die hebben geen gevoel voor humor. Echt niet. Pak je daar de verkeerde kleur, dan is het gewoon: bedankt en tot ziens, mooie blending. Dus bij markers: test eerst. Freestyle later.
Dus ja, swatchkaarten zijn handig. En kleurnummers noemen ook. Maar voel je vooral vrij om er lekker van af te wijken. Want jouw stijl is niet die van mij. En dat is juist het hele punt bij elke cursus die ik maak. Zin om dat kleurgevoel te trainen met vrolijke typetjes, creatieve uitdagingen en een cursus waarin je ook gewoon mag knoeien en lachen? Doe dan mee met Pretty Pencil People. Je leert tekenen, kleuren, relativeren, en vooral: genieten van je potloden. Ook als je per ongeluk paars pakt in plaats van perzik.
Veelgestelde vragen over kleurpotloden en tekenlessen:
Wat is het verschil tussen Prismacolor en Faber Castell?
Prismacolor is zachter en romiger, meer wax basis en geven snel veel kleur af. Je zult je potloden vaker moeten slijpen.
Faber Castell is harder en preciezer. Geven goed kleur af maar er zijn meer laagjes nodig in vergelijking met Prismacolor
Posca: heerlijk smeuig en romiger zoals de Prismacolor, geschikt voor meerdere oppervlakten. Maar heeft niet zoveel kleuren. Vaker slijpen.
Moet je altijd met kleurnummers werken in een tekencursus?
Nee! Je leert juist veel door te freestylen met je eigen kleuren.
Wat doe je als je schrikt van een foto van jezelf?
Als je ineens ziet wat je al weken, maanden misschien, voelt… maar niet durfde te benoemen. Dat je lijf iets vasthoudt. Dat je gezicht vermoeider is dan je dacht. Dat je lichaam niet meer past bij het beeld dat je in je hoofd hebt van jezelf.
Voor mij is het vaak het moment waarop ik de kilo’s voel aanvliegen. Niet letterlijk natuurlijk, maar alsof ze ineens zichtbaar worden. Alsof ik ze in één keer allemaal zie zitten, op die ene foto. En dat raakt. Want ook al weet ik dat het stress is, dat mijn lijf mij probeert te beschermen… het blijft confronterend. En het gebeurt juist op momenten waarop ik even rust zou moeten hebben. Zoals nu. Op vakantie. Maar mijn lijf staat in overlevingsstand. Het houdt vast. Aan reserves. Aan spanning. Aan alles wat ik nog niet heb verwerkt. En ik heb op dit moment de mentale ruimte niet om daar grote stappen in te zetten. Maar ik wil ook niet wegkijken. Niet meer. Hoe ik daarmee omga, vertelde ik in deze post op Insta.
Wat ik hier wel met je wil delen, is wat mij helpt. Wat mij iedere keer weer een beetje terugbrengt naar zachtheid. Naar iets van rust. Naar een vriendelijker blik. En dat is mijn hoofd vullen met mooie waarheden. Elke dag opnieuw. En ze tekenen, vangen in een beeld. Om mijn brein te trainen om liever naar mezelf te kijken.
Het is geen cursus om jezelf te verbeteren, maar om anders te leren kijken. Niet naar hoe mooi of strak of perfect je iets tekent, maar naar hoe je over jezelf denkt terwijl je tekent.
In deze cursus beginnen we elke les met een mooie waardevolle quote. Een zin die je helpt om net iets liever te denken dan je gewend bent. Daarna teken je. Schrijf je. Luister je naar een podcast waarin ik je meeneem in het thema. Alsof we samen aan de keukentafel zitten. Zonder oordeel. En met ruimte om gewoon te zijn wie je nu bent.
Ook zit er een Spotify-lijst bij vol liedjes over zelfliefde, schoonheid, zachtheid en kracht. Niet de glitterachtige variant, maar de echte. De rauwe. De warme.
Je hebt geen ervaring nodig om mee te doen. Geen talent. Alleen een potlood, een vel papier, en de bereidheid om één kleine stap te zetten. Richting jezelf. Richting mildheid. Richting groei. Want als je worstelt met je uiterlijk, met je zelfbeeld, met wat je ziet op die ene foto… dan ben je niet alleen.
Maar je bent wél te waardevol om erin te blijven hangen. En dat liever kijken? Dat kun je leren. Stap voor stap. Quote voor quote. Tekening na tekening. Waardevol Creatief is er voor jou. En als je een extra zetje nodig hebt: stuur me gerust een berichtje voor een kortingscode. Ik geef hem met liefde. Omdat jij het waard bent.
AI maakt het tegenwoordig wel heel makkelijk om een zelfportret te laten maken. Je gooit een paar trefwoorden in een prompt, en binnen vijf seconden krijg je een gezicht dat verdacht veel op je lijkt. Of soms op een fantasyweergave van je betere dagen. Maar is dat dan nog een zelfportret? Of gewoon een goed gegokte avatar? Ik nam de proef op de som. In deze foto zie je een verzameling portretten van mij. Een aantal is gegenereerd door AI. En een paar heb ik zelf gemaakt. Met de hand. Met al m’n gevoel, met m’n fouten, met m’n eigenwijze stijl. Kun jij raden welke dat zijn?
Het grappige is: AI kan ontzettend veel. Het mixt stijlen, speelt met licht, kopieert karaktereigenschappen en lijkt soms je ziel te vangen. Maar dat doet het allemaal zonder iets te voelen. Zonder te twijfelen. Zonder een bad-hair-day. Terwijl juist dát het mooie is aan een zelfportret: het laat iets van binnen zien. Niet alleen hoe je eruitziet, maar hoe je tekent als je moe bent. Of net koffie op hebt. Of een beetje verdriet meedraagt.
En laten we eerlijk zijn: dit is niet de eerste keer dat een nieuwe manier van maken tot paniek leidt. Toen fotografie opkwam, riepen mensen ook: dat is geen kunst! Toen we digitaal gingen tekenen, zeiden sommigen: dat is valsspelen! En AI? Die krijgt nu hetzelfde stempel: makkelijk, emotieloos, onpersoonlijk. Maar het is gewoon een gereedschap. Geen vervanging. Het is een digitale stagiair met een groot archief en nul intuïtie.
Ja, het schuurt. Zeker als het gaat om auteursrecht. Want waar eindigt inspiratie en waar begint het overnemen? Maar laten we niet vergeten: ook wij creatieve mensen bouwen voort op wat anderen ooit maakten. Die ene stijl die in je hoofd blijft hangen. Die kleurkeuze die je oppikt uit een vintage prentenboek. Dat is geen diefstal. Dat is hoe creativiteit werkt.
Dus nee, ik ben niet tegen AI. Maar ik teken ook niet met algoritmes. Ik teken met gevoel. Met een knik in de lijn. Met een rafeltje hier en daar. Met iets wat geen prompt kan nabootsen. En dát is precies wat ik ook leer in mijn cursussen. Hoe je je eigen stijl vindt. Je eigen stem. Je eigen handschrift. Ook als dat niet perfect is. Juist dan is het echt.
Wil je ontdekken hoe jij jezelf kunt leren tekenen, op een manier die geen AI ooit van je afpakt? Kijk dan even bij mijn cursussen!
En dan nu: raden welke portretten ik met de hand tekende!!
In een oeroud familieverhaal, doorgegeven bij kampvuren en gefluisterd in tenten, leefde een meisje met ogen zo donker dat ze het licht leken te bewaren voor later. Haar naam was Leah – een naam die klinkt als een zachte zucht: le-áh, “moe”. Niet moe van lopen, maar moe van onzichtbaar zijn. Als iemand haar een compliment maakte, viel het halverwege – als confetti die nooit de grond raakt. Elk vonkje in haar blik doofde zodra de ander wegkeek.
Leah’s vader – sterk in deals, zwak in harten – bedacht een list. Hij hulde haar in een zware sluier en leidde haar naar Jakob, die tot over zijn oren verliefd was op haar jongere zus Rachel. De fakkels flakkerden, de muziek zwol aan; Leah zweeg, monddood door machtsstructuren, en werd een pion in het spel. Jakob, verblind door ritueel en maanlicht, dacht werkelijk dat hij met Rachel trouwde.
Bij zonsopgang gleed de realiteit als koude as over de tentvloer; Jakob ontdekte de verwisseling, Rachel huilde, en Leah voelde de afwijzing tot diep in haar ziel. Het laatste kleine sprankje in haar ogen doofde bijna helemaal uit.
“Een blik kan je raken, maar jouw waarde ligt dieper dan ogen reiken.”
Leah kreeg een eerste kind – nu zal Jakob mij zien, dacht ze. Ze kreeg een tweede – nu zal ik vast voor hem stralen. Ze kreeg een derde – nu zal hij eindelijk om mij geven. Maar telkens keek Jakob langs haar heen; zijn aandacht en liefde bleef bij Rachel. En Leah werd moe van het wachten op een waardering die maar niet kwam.
“Geluk wordt kwetsbaar als je het laat afhangen van andermans applaus.”
Op een nacht, onder een maan helder als een zilveren schaal, barstte er wéér nieuw leven door haar heen. Ze wiegde het jongetje, sloot haar ogen, en ergens in haar borst schoof een raam open – alsof gordijnen voor de ochtend wegschoven. Ze fluisterde:
“Deze keer prijs ík het leven.”
Ze noemde hem Juda – “lof”. Buiten bleef alles hetzelfde: Jakob bleef dol op Rachel. Maar ín Leah sprong een lampje aan. Ze besloot dat haar waarde niet langer zou schommelen op Jakobs blik. Het voelde alsof ze een kaars in een donkere kamer zette: de kamer werd niet groter, maar er kwam kleur in elk hoekje.
“Een open hand kan je innerlijke licht zachtjes landen.”
Of je nu wel of niet iets hebt met dit soort oerverhalen: één ding is duidelijk. Mensen schoven Leah opzij, maar het verhaal (God) schoof haar naar voren. Want zij, en niet haar zusje, werd de voorouder van grote koningen en, uiteindelijk, van Jezus. Afgewezen door mensen, maar gekozen door God – anderen keken weg, maar het Leven zelf keek haar vol in het gezicht.
Misschien wacht jij ook op een blik, een like, een “goed gedaan”. Misschien voel jij diezelfde stille moeheid – alsof je batterij nooit echt op 100 % komt. Leah’s verhaal nodigt je uit om de lamp binnenin zelf aan te klikken. Probeer het zo:
1. Fluister je moeheid. Zeg hardop (of in je hoofd): “Ik ben moe omdat…”.
2. Open je handen. Leg ze, palmen omhoog, op je schoot. Adem uit. Voel hoe ruimte ontstaat.
3. Noem je eigen Juda. Fluister één ding waarvoor jij dankbaar bent – los van wie er kijkt of klikt.
Herhaal dit een paar avonden. Niet als toverspreuk, maar als oefening: telkens als jij lof kiest, stuur je een klein stroompje licht door je eigen binnenkamer.
Jakob bleef van Rachel houden; dat veranderde niet. Maar in Leah’s ogen kwam weer glans – niet door zijn blik, maar door haar besluit. Elke nacht brandde er een zacht gloeien in haar tent: het licht van iemand die zichzelf gezien wist.
“Waardigheid groeit waar je zelf besluit dat niemand haar meer kan afpakken.”
Misschien, als jij straks het raam opent, voel je diezelfde vonk. Niet alles is opgelost, maar ergens binnenin brandt licht dat niemand kan doven behalve jij. Laat het schijnen.
Ongelooflijk. Gister een week geleden zat ik nog in de stralende Griekse zon. Manlief en ik spendeerde 5 heerlijke dagen op Kreta. En boy wat inspireerden de Grieken mij! Want wat wij totaal niet wisten, is dat 28 oktober een nationale feestdag is in Griekenland en wij vielen met de neus in de boter en werden getrakteerd op feestelijke optochten met kleurrijke kostuums. Geweldig!
De Grieken zelf spreken van de ‘Ochi-dag’ ofwel de ‘NEE-dag’. Want in 1940 gaf de toenmalige Griekse generaal een krachtig antwoord op de dreigementen van de fascisten: ‘NEE’. Hij weigerde ze toegang tot het land, ondanks de gevolgen. Een antwoord wat onvoorstelbare offers vroeg, want uiteindelijk verloren de Grieken deze strijd.
Wat me zo raakt is de kracht van dit simpele antwoord ‘NEE’. Een woord wat weerstand oproept maar tegelijk ook grenzen beschermt. Hier op Kreta gedenken de bewoners dus elk jaar weer deze kracht. Van jong tot oud, militair tot kleuter, ouders en docenten – allemaal herdenken ze hun trots, hun gastvrijheid maar ook hun recht om nee te zeggen, en hun recht op eigenheid. Kleurrijke parades, optochten door de straten – het hoofd elke keer met trots geheven – iedereen doet mee om samen die boodschap in leven te houden.
Het zette me aan het denken; hoe vaak zijn jij en ik zelf bang om grenzen te stellen? Ook in ons creatieve proces? Of we nu schilderen, schrijven of een nieuw project starten … we voelen de druk om alles zo perfect mogelijk te maken, om steeds meer te doen. Of … erger nog … we zeggen geen NEE tegen de drukte van het leven waardoor we geen JA kunnen zeggen tegen broodnodige creatieve ontspanning.
NEE zeggen kan ruimte geven om JA te zeggen tegen het plezier van proberen, durven experimenteren en zelfs tegen het durven falen. Want juist door fouten te maken en nieuwe dingen te proberen, ontdekken we wat ons echt inspireert.
Uiteraard nam ik een heleboel foto’s. Want dit wil ik allemaal nog een keer vastleggen in tekeningen. Tekenen is voor mij ook een manier van verwerken van wat ik zie, hoor, en voel. Het is niet zomaar iets ‘moois’ maken; het helpt me om dieper te begrijpen wat me roert. Wat ik geleerd heb van de Grieken?
Grenzen stellen vraagt moed. Maar het is essentieel voor groei en zelfrespect. Het kost soms ook veel. Maar het beschermt – op lange termijn- je eigenheid en je karakter.
Hoe mooi is het om dat niet alleen te beseffen maar ook te vieren en het actief uit te leven. Wanneer is jouw ‘Ochi’-dag?
Ok, ik weet niet wie jouw Sinterklaas is. Maar hier in huis ben ik dat meestal zelf haha. Al moet ik eerlijk bekennen dat Zoon 2 hier ook heel goed leuke kadootjes kan bedenken en altijd heel ruimhartig en royaal geeft. Maar hier in huis zijn we niet van de gedichtjes en ik doe mijn mannen ook geen plezier met gourmetten. Dus meestal spelen we het Sinterklaas-dobbelspel waarbij we lukraak dobbelen om een heel stel kleinere willekeurige kadootjes. De ‘persoonlijke kadootjes’ zitten er dan gewoon tussen.
Maar natuurlijk inspireer ik jou graag op een heleboel ideetjes voor deze Sinterklaas … en ik probeer het niet elke keer weer te duur te maken… en ook niet alleen maar met creatief spul (ok merendeel wel haha)
Categorie 1: mijn single favoriet van dit moment… Voor nog geen 7€ shop je deze waterbrush met vilten punt. Ik kreeg hem van Caran’Ache om tijdens het Creaweekend mee te werken … kende het niet maar was binnen een paar tellen om. En toen ik hiermee tijdens de demonstraties ging werken was de brush in no time uitverkocht! Ik vind hem ronduit FANTASTISCH! Je krijgt met deze brush heel zachte en vloeiende overgangen qua kleur. … echt geweldig. Must have!
Categorie 2 – (Bible)journaling – Beetje apart kadootje – maar wel goedkoop – en heel erg lang te gebruiken… Hobbyshop-online verkoopt sinds kort ook het merk grafietpapier waar ik zo graag mee werk. In het zwart (eerder alleen in het wit). Kost maar 4.99 en ik gebruik het heel vaak voor biblejournaling of om mijn schetsen over te zetten.
Voor wie graag aan biblejournaling of advent-journaling zou doen … maar tegen het tekenen opziet: ik heb speciale stempelsetjes hiervan gemaakt. En het leuke is: ze zijn onderling uitwisselbaar. Zo zijn de hoofdjes en gezichtsuitdrukkingen aparte stempels van het lijfje waardoor je eindeloos veel combinaties kan maken. Sowieso kan je ze ook uitwisselen met al mijn andere stempelsetjes.
En natuurlijk – dat flinterdunne bijbelpapier- daar teken en kleur ik het liefste op met pastelpotloden van Stabilo maar die noem ik in categorie 6 haha.
Deze categorie is niet crea-gerelateerd …. Maar wel errug leuk… de spelletjes-categorie!
Een spel wat herinneringen ophaalt, wat je doet zingen en swingen en wat echt zowel tieners als volwassenen (als oudjes) aanspreekt … Hitster. Nu moet ik eerlijk bekennen. Ik luister zelden muziek. En speel alleen spelletjes met manlief tijdens vakantie. Maar deze heb ik bij Yass leren kennen en ik vond het gelijk fantastisch. Je scant met je telefoon de kaartjes en hoort dan nummers van vroeger tot nu. En dat maakt het een heel toegankelijk spel voor het hele gezin – ook voor wie niet zo een muziekliefhebber is. Want echt … alsnog … het haalt zoveel herinneringen boven dit spel. Ik heb hem al voor mijn broer gekocht. En voor wie een 3D printer heeft en er wat extra’s van wil maken … met deze linkprint je een leuke houder voor je telefoon en de kaartjes.
Een ander leuk spel voor kinderen in basisschoolleeftijd is het spel Dixit. Hierbij mag je je fantasie en verbeelding de vrije loop laten. Je hebt dit spel ook in Disney-variant. Sowieso is fantaseren een oefening voor het brein om buiten de box te leren denken. Maar ook het leren herkennen van de fantasie van een ander maakt dit spel -bij uitstek- heel educatief.
Ok, nog 1 gezelschapspel – wat leuk is voor kinderen, tieners en volwassenen – wij nemen dit spelletje altijd mee op vakantie en spelen het in het restaurant wanneer we wachten op ons eten… en we spelen het vaak na het eten weer … Exploding kittens. Kort, snel, krachtig en grappig spel. De spelregels zijn simpel en worden je middels een QR-code ook heel leuk uitgelegd.
4 = De beurs-aanbieding-categorie! Je zag het misschien al tijdens reels op Instagram voorbij komen… of tijdens 1 van de demonstraties tijdens het Creaweekend. Maar ik kreeg van Caran D’Ache de supracolor potloden. De kleur ervan komt helemaal tot leven wanneer je er water aan toevoegt. En qua kleur matchen ze PERFECT bij de neocolors. Dus als je wat grover hebt gewerkt met Neocolor 2 kan je met deze aquarelpotloden heel fijne details toevoegen in exact dezelfde kleuren!! En het leuke … wanneer je het mengpalet van Caran D’ache erbij hebt kan je op het palet de kleuren mengen en ze ook als waterverf gebruiken. Dit palet heeft een grove en gladde zijde zodat je alle materialen erop kan mixen en matchen. Ideaal. Ook deze was na dag 1 bij het Creaweekend al haast uitverkocht!! Ik denk dat ik iets te enthousiast demonstreerde haha.
Een overzicht van alle -nog lopende- beursaanbiedingen van @hobbyshop-online tijdens het creaweekend vind je hier. En kijk vooral ook even naar de adventskalenders ook die zijn nu in giga-korting.
Wil je trouwens helemaal los gaan en iemand een erg leuk en veelzijdig pakket geven. Dan is deze botanical set wel het summum. Met deze set heb je het dubbelzijdige palet van plexiglas, viltstiften, brushstiften, aquarelpotloden, een penseel, ansichtkaarten om op te schilderen EN een leuke creatieve online les. Niet goedkoop … maar wel gaaf.
5. De warme voeten-categorie.Deze komen op mijn lijstje. Mijn jongens gruwelen ervan. Ik draag in huis geen sloffen maar slofsokken of sokken. Gewoon over mijn gewone sokken heen. En ok, ik biecht het op, ik loop er ook gerust mee naar buiten als ik wat uit de auto moet hebben … of als ik hout voor de kachel moet halen … dus erg ‘schoon’ zien ze er niet altijd … vandaar de gruwelmodus van mijn zoons. Maar ik HOU van leuke sokken en slofsokken. Dus deze moeten ertussen. Voor maar 14,50 heb je 5 paar.. Dat is geen 3,- per paar… en je kan de set ook leuk verdelen onder meerdere gezinsleden… twinning is winning!
6. De my-design-en-go-to- categorie. Voor workshopwoensdag mocht ik papier testen en uiteindelijk vonden we een type papier voor MyArtbook wat ik helemaal geschikt vond voor pastelpotloden. Dit pastelpapier is beginnersvriendelijk in de juiste zin van het woord want je kan er meerdere lagen over elkaar tekenen + de kleuren vallen alsnog heel goed te blenden. Ik zou het alleen al kopen vanwege de verpakking want de tekening erop heb ik gemaakt hihi. Voor maar 5,20€ een aanrader dus.
En als je dan toch pastelpapier shopt … dan kan je niet zonder de carbothello’s van Stabilo. Bij Hobbyshop-online.nl kan je ze per stuk shoppen. Maar een erg goede en redelijk geprijsde starterset is deze set van 24 kleuren. Wat ik zo fijn vind aan dit merk zijn de sprankelende knal-kleuren! Vergeet voor in je mapje de fixatief niet.
7. Als laatste de het is artistiek maar toch niet iets creatief – categorie.
Prima te combineren met een lekker doosje thee en een zelfgemaakt ‘tea-riffic’ kaartje. Deze mok in de stijl van de bloesems van Van Gogh. Hij is maar 12,95€ en eerlijk – ik vind het ook een heel leuk kadootje voor wanneer je tijdens de feestdagen ergens bent uitgenodigd voor een etentje. Dit is veel persoonlijker dan een bloemetje of weer een kerstroos.
Maar deze portemonnee van Frida Kahlo – is voor maar 12,95 ook een koopje… En wil je de allerkleinsten in je gezin of familie gelijk het creatieve denken goed meegeven … dan is dit boek van Nijntje en Rembrandt misschien wel heel erg leuk! Voor mijn lieve mama zit ikzelf te denken aan deze prachtige van Gogh-sjaal.
Nou – zo kan ik nog wel eindeloos doorgaan, want mijn lijstjes zijn altijd hebberig lang haha.
Als laatste kan ik je ook vertellen dat Hobbyshop-online.nl zo haar eigen kado-lijstjes hebben. Op hun website vind je nu ook allerlei leuke kado-aanbiedingen rondom het merk van @royaltalens. Zo heb ik mezelf alvast extra acrylverf gekocht … in de hoop dat ik meer tijd kan vrijmaken voor lekker intuïtief schilderen.
Wat staat nog op jouw wensenlijstje??
(Ik maak gebruik van affiliatie-linkjes – daar merk jij verder weinig van – maar bij aankoop krijg ik een heel klein percentage. Maar wees gerust; ik beveel niets aan waar ikzelf niet achter sta.)
Ok, dit heeft weinig met creativiteit te maken … Tenzij je van recepten tekenen houdt, haha. Maar elk seizoen heeft zo zijn eigen comfortfood. En je weet het vast al, ik hou van Griekenland – en van Grieks eten… En in de zomer staat mijn recept voor Tsaziki hier zowat wekelijks op het menu.
Maar de herfst en winter vraagt wat mij betreft meer om lekkere warme stoofpotten. Heerlijk met gestoomde groenten ernaast… En dan is Griekese Stifado wel echt mijn favoriet. Het is kruidig en zacht van structuur maar door de kaneel en piment ook weer typisch winters en een tikkeltje kerstig. Ik doe er vaak 2 x zoveel knoflook en gekarameliseerde sjalotjes in voor een heerlijke zoete smaak. En door het stoven op lage temperatuur blijven de vitamines uit de sjalotten bewaard. Wist je dat sjalotten 2x zoveel vitamine c hebben als uien? En dat ze ook boordevol vitamine A, E en anti-oxidanten zitten? Extra goede winterkost dus!
Dit gerecht is ideaal voor een slowcooker, kan gemakkelijk in een dubbele hoeveelheid gemaakt worden om een extra portie in te vriezen. Maar eerlijk die dubbele portie gaat hier meestal alsnog op.
Laatst had ik een vriendin met haar man te eten … en mijn hart maakte een vrolijk sprongetje toen hij voor de derde keer opschepte. Dus ik deel je mijn recept met liefde!
Wat heb je nodig?
750 g runder riblap (of sukadelap)
500 g sjalotten of meer
400 g tomatenblokjes en een blikje tomatenpuree
150 ml rode wijn
Kruiden: 3 tenen knoflook, 3 blaadjes laurier, eetlepel rozemarijn, 1 kaneelstokje, eetlepel oregano, 3 of 4 pimentkorrels.
1 runderbouillonblokje (Maggi)
Scheutje appelazijn
flinke klont boter
Bereidingswijze:
Ik maal meestal mijn eigen kruidenmengsels in mijn vijzel, en dan gebruik ik ze royaal om het vlees aan alle kanten goed mee in te wrijven. Het vlees laat ik daarna een uur of langer rustig zo ingesmeerd op kamertemperatuur komen.
In een grote pan laat ik de boter smelten en dan is het een kwestie van je vlees rondom goed aanbraden.
Vlees gaat dan bij mij in de slowcooker (stoofpan kan ook) en ik bak de gehalveerde sjalotten in dezelfde boter en wanneer deze bijna klaar zijn voeg ik er nog even een half minuutje de gehakte knoflook aan toe.
Voeg de sjalotjes en knoflook wanneer ze gekarameliseerd zijn bij het vlees.
Heb ik nog kruidenmix over dan gaat deze met de tomaten, tomatenpuree, wijn, azijn, en het runderblokje allemaal in de pan
En dan is het een kwestie van urenlang zachtjes stoven. Ik kies voor botermals en dus minimaal 5 uur stoven.
Het voordeel van mijn slowcooker versus een stoofpan: wanneer ik tot stap 5 allemaal op zondagavond al uitvoer.. Dan is het op maandag voordat ik naar mijn werk ga alleen nog een kwestie van de slowcooker aanzetten. Die kan de hele dag veilig aanstaan (eventueel op timer),en schakelt vanzelf uit. Ik kan er zelfs een mandje met aardappelen en groenten inzetten (die hangt dan boven de Stifado te stomen) en dan is het eten volledig klaar wanneer ik thuiskom. Perfect na een lange werkdag!
Ik heb mijn slowcooker al járen en het is eigenlijk een multicooker want je kan hem ook gebruiken als rijstkoker. De nieuwste versie ervan heeft ook een snelkookfunctie – waarmee je die 5 uur stoven kan inkorten tot amper een uur. Heb je hem nog niet zou ik hem voor Kerst echt op je wensenlijstje zetten *|FNAME|* haha.
Trouwens, om er toch een creatief tintje aan te geven … de afbeelding maakte ik in AI.
Hoe kan jij je brood verdienen met jouw creaties?? Vandaag vertel ik je mijn geheim! Ik vertel je 3 grote valkuilen waar je voor moet waken zodat jij met jouw creatieve talent de money-maker wordt waar je stiekem van droomt.
Sorry, spoileralert, dit is bullshit. Je start geen goedlopende zaak met deze 3 tips… en ik ben echt niet zo succesvol dat ik er al veel nuttigs over kan zeggen… maar misschien is onderstaande wel vermakelijk om te lezen haha.
Het idee voor deze blog is langzaam ontstaan… afgelopen jaar kreeg ik minimaal 1x in de maand en vaak vaker, de vraag hoe ik met mijn eigen bedrijf ben begonnen en wat nu het geheim van het succes is. De laatste dame in kwestie zei heel eerlijk dat ze haar huidige baan niet zo leuk meer vond en eigenlijk de droom had om, net als ik, creatief ondernemer te worden door haar eigen creaties te verkopen. Want ze vond tekenen en haken veel leuker – dus wilde ze haar tekeningen en gehaakte figuurtjes gaan verkopen via Instagram.
Vervolgens werden mijn lieve ict-ers, de mannen achter de cursusomgeving van mijn bedrijf, inmiddels door steeds meer creatieve ondernemers (ook coaches) gevonden … maar als ik dan hoor over hoe sommigen hun zaakjes niet op orde hebben en niet eens de rekeningen betalen … oeps … of dat sommige ondernemers hun complete omzet ‘even’ investeren in het aankopen van nieuwe bedrijfsvoorraad en dan in de knel komen met de btw-aangifte…
En als derde: eergister vroeg een dame me het hemd van het lijf over mijn bedrijf. Na een paar keer heen en weer mailen kwam ik erachter dat ze maar liefst al 1000€ had uitgegeven voor 2 cursussen bij een selfmade creatieve coach… en ze had alsnog geen idee hoe te starten … wat ze zou moeten doen.
Echt zucht. (Sorry)
Mag ik eerlijk aangeven dat bij het woord ‘coach’ mijn nekharen overeind gaan staan? Het meest nog van het type ‘levenscoach’ – en dan zijn ze nog geen 30. Sorry. Maar ‘hier vind ik wat van’. Een hele bak aan ervaring met één of ander geeft je weliswaar een heleboel compassie en inlevingsvermogen … maar dat maakt je nog geen goede coach of begeleider. Maar dat terzijde …
Ik beloofde 3 grote valkuilen wanneer je van je hobby je bedrijf wil maken – er zijn er meer – maar deze geef ik je alvast mee…
Valkuil 1: als eerste geld uitgeven aan een ‘coach’. (Of hoe ze zich ook noemen)
Ok ja, ik heb hier te maken met een vooroordeel – iedereen mag zich coach noemen. Dus dat woord zegt helemaal niets … Maar na de zoveelste vragen en opmerkingen over coaches (ook een aantal die ik volg) ben ik even in het aanbod gedoken van een aantal ‘hoe je van je hobby je bedrijf maakt’ cursussen … en sorry… nergens begon het met de rauwe werkelijkheid. Namelijk dat het knoeterhard werken is en dat je eerst heel erg lang minder dan het minimumloon gaat verdienen. En dat je hobby – dat waar jij van ontspant- je werk wordt. En de kans dus groot is dat je je ontspanning kwijt raakt. Hoeft niet, maar het kan wel degelijk. Nee, de cursussen die ik zag hadden het over het maken van reels, een social media planning, en btw-aangifte als kor … Ja, voor sommigen lijkt het starten van een creatieve onderneming alleen maar rozengeur en maneschijn. Maar meer dan 80% van de startende ondernemers stop binnen 5 jaar. En van wie overblijft heeft merendeel de eerste 5 jaar amper het minimum uurloon.
Elke keer weer – wanneer me de vraag gesteld wordt hoe ik dat doe en wat zij moeten doen … – kijk ik als eerste naar het social media profiel van de vrager. En hoewel het aantal volgers en het aantal likes lang niet altijd alles zegt, kan het wel een indicatie zijn…
1 keer vroeg een lieve beginnende ondernemer mij hoe het kwam dat er geen enkel bedrijf was ingegaan op haar vraag naar sponsoring. Toen ik naar haar profiel keek zag ik dat ze welgeteld 5 volgers had en 2 onderbelichte foto’s had gepost. Ze was zo te zien begonnen aan mijn Perfect People cursus (Leuk! Supertof). Ze vertelde me dat ze via Instagram naar 5 merken gemaild had met de mededeling dat ze als creatief ondernemer was gestart en graag wilde samenwerken. Of er producten gestuurd konden worden. Hoogst verbaasd was ze dat geen van allen een reactie had gegeven. Wat doe ik verkeerd? Vroeg ze mij …
Sponsoring is gebaseerd op geven en nemen. Je krijgt sponsoring als het bedrijf ziet dat ze er zelf ook voordeel uit kunnen halen. Bijvoorbeeld omdat je al heel veel volgers hebt of al naam gemaakt hebt op een bepaald gebied – of omdat je bewezen hebt goed te zijn, nog weinig volgers hebt en ‘dus’ goedkoop bent …
De allereerste x dat een bedrijf mij geld gaf voor een workshop-video van een uur kreeg ik 50€. Let op – daar had ik dágen aan gewerkt. En side-note … samenwerkingen met grote merken … dat klinkt heel succesvol. Maar ook grote bedrijven letten enorm op de kleintjes. En dan lijkt het in het begin leuk dat je voor een dag lang demonstraties een heleboel spullen krijgt die je anders nooit zou kunnen kopen … maar die spullen betalen je hypotheek niet.
Valkuil 2 – begin gewoon!
Ik sprak laatst iemand die een paar honderd euro had uitgegeven voor een 1 op 1 sessie bij een coach voor creatieve ondernemers. En dé opdracht (samengevat) die ze na die sessie meekreeg was ‘Kijk eens rond naar wat er nodig is om als bedrijf te starten en begin gewoon.’
Oeps – echt – dat weet je ook wel zonder coach…
Zucht… Tuurlijk ik ben ook gewoon ‘begonnen’. Maar toen had ik al wel meer dan 3000 volgers op Instagram, had ik al gefreelancet voor wat bedrijven in ruil voor een kleine vergoeding en bleek dat al een succes te zijn, was ik door creatieve collega’s al aangespoord om een keer een cursus te maken + gevraagd om op hun platform een keer een workshop te geven. En detail: had ik al 20 jaar relevante ervaring in lesgeven – ook online.
Nog een detail: ik startte zonder risico’s en zonder investering. Naast mijn bestaande baan. Dus opgeven en falen was een optie.
Natuurlijk moet je WEL goed kijken naar wat er voor nodig is om je bedrijf te starten. Maar daar heb je geen dure coach voor nodig. Kamer van Koophandel vertelt je GRATIS wat je moet weten. Van het je inschrijven bij KVK tot wel of geen btw afdragen, het aantal uren dat je moet draaien … er zijn tal van video-lessen en gratis seminars over waar je op moet letten bij het runnen van je bedrijf, hoe je dat doet met … enzoverder. Gratis!
Toen ik 3 jaar geleden mijn allereerste cursus lanceerde – toen nog als ‘hobbyist’ hoopte ik op een tiental cursisten. Nooit gedacht dat het er meer dan 200 zouden worden … dus ineens kwam ik er niet meer met handmatig tikkies sturen … en toen bedacht ik dat ik wel netjes belasting moest afdragen … en ik me dus beter kon inschrijven… Maar als ik 1 grote drempel over moest … de boekhouding … ik wist dat ik dit niet zou kunnen opbrengen. Ik wist dat administratie, btw-aangifte, uren-admin en die hele mikmak, dat dit mijn grote valkuil was. Vandaag de dag kom je er niet meer met een excel-lijstje en een schoendoos met bonnetjes. (Al zijn er coaches die claimen dat het prima kan … ik vrees dat de belastingdienst het niet met ze eens is. En dan heb je als starter meer aan een goede boekhouder dan aan een dure coach- denk ik zo.)
Zolang het creatieve enkel je hobby is – heb je van die hele rompslomp geen last. Van je hobby je bedrijf maken gaat nu eenmaal gepaard met een heleboel ingewikkelde rompslomp en saaie administratie.
Valkuil 3: Kijk af wat anderen doen en doe dat ook!
Wanneer jij je tekeningen als portretjes wil verkopen heb je grofweg twee keuzes. Of je doet het voor de lol, bent blij dat het een extra zakcentje is voor nieuwe materialen (zo begon ik) … en daar is niets mis mee. Of je wil het echt als serieus bedrijf laten uitgroeien en er uiteindelijk je inkomen uit halen. Wil je dit laatste, dan moet je je uren tellen. Ben je 2 uur per portretje bezig? Wat is je uurloon? Hoeveel tijd administratie schuilt erachter, hoeveel ben je kwijt aan inkomensbelasting, onkosten voor het betalen van je website en betalingssystemen … dan red je het niet met 35€ voor een portretje als je het minimumloon wil verdienen.
En behalve dat wie gaat wat van je kopen? Hoe groot is je kopende doelgroep? Wat is hun budget? Hoe boor je nieuwe doelgroepen aan zodat je klanten blijft hebben? En zeggen dat ‘iedereen’ wel van je kan kopen is hetzelfde als zeggen dat niemand van je zal kopen.
Sowieso heb je al een eigen stijl en niche? Of doe je anderen nog vooral na? 1 van de dames die tegen mij zei dat ze mijn cursus zo leuk vond dat ze er haar werk van maakte – bleek een online webshop te zijn gestart met merchandise (bekers, kopjes, broodtrommels enz) met daarop mijn tekeningen. Weliswaar door haar getekend, maar naar aanleiding van mijn cursus … en zonder enige eigen inbreng. Oeps. Dat kan echt niet. Auteursrecht … Je eigen stijl en niche vinden is dus heel belangrijk.
Natuurlijk kan je een heleboel leren van hoe anderen te werk gaan. Ik volg niet voor niets een heleboel collega’s en spreek graag met regelmaat met ze af. Maar er is een moeilijk te onderscheiden grens tussen je laten inspireren en kopiëren, maar de grens is er wel degelijk… Omdat (fictief voorbeeld) flitsende reels het bij collega’s goed doen wil dat niet zeggen dat ik dat idee moet kopiëren met mijn tekeningen erin … mijn publiek houdt er niet van wanneer in reels de beelden elkaar te snel afwisselen… dus f*ck het algoritme, ik moet bij mezelf blijven en mijn doelgroep voor ogen houden!
En nog iets; wanneer je start als een hobbyist – en je qua samenwerkingen een tijd lang tevreden was met een vergoeding … lang niet alle bedrijven gaan erin mee wanneer je de overstap maakt naar het vragen van een eerlijk uurloon. Er is zoiets als de twilight-zone hierin. Een zone waarin je afscheid lijkt te moeten nemen van fijne en goedwillende samenwerkingen voor een habekrats en je jezelf opnieuw op de markt moet zetten als ‘echte’ ondernemer. Staar je niet blind op de ‘prijzen’ van een ander!
Boy, wou ik dat iemand me dat vooraf verteld had. Want die twilight-zone heeft me vaak onnodig doen twijfelen aan mezelf en zorgde al voor heel wat wederzijdse spanning en miscommunicatie. (Afgelopen week nog! Want echt- in de ogen van sommigen heb ik het misschien al helemaal gemaakt – maar veel merken kijken alsnog met een onbewust lichte vorm van minachting naar mijn ‘aantallen’ en vinden dat zij mij een grote eer bewijzen door me een vergoeding aan te bieden… en hoewel ik vereerd ben met sommige samenwerkingen – mijn auto rijdt niet op potloden of inkt…
En dan nu hét geheim van mijn ‘succes’
Knoeterhard werken, werken en nog eens werken. En ja merendeel is erg leuk… maar het blijft hard werken. Van me inlezen over marketing en sales tot prijzen leren stellen, van uitzoeken hoe dat digitaal allemaal werkt om te livestreamen, tot het bijhouden van mijn social media, het elke keer maken van nieuwe content, het aangaan van samenwerkingen, dingen uitproberen, vallen en weer opstaan, een nieuwe bedrijfsverzekering uitkiezen, je algemene voorwaarden laten opstellen, nieuwsbrieven, … Afgelopen zomer heb ik in mijn vakantie elke dag gewerkt. De afgelopen 3 jaar werkte ik gemiddeld 50 uur per week …
Als je dat niet wil … er is niets mis mee om een talentvol hobbyist te zijn.
Ken je dit: je zit vol inspiratie, je pastelkrijtjes of pastelpotloden liggen klaar, en je grijpt naar papier… en dan begint de zoektocht. Want niet elk papier is hetzelfde, en niet elk papier is geschikt, vooral niet als het om pastelkrijt gaat. De juiste ondergrond kan het verschil maken tussen een meesterwerk en een vage bedoening. Maar hoe weet je nu welk papier jouw pastelkrijtjes de liefde geeft die ze verdienen? En ja, er zijn verschillende soorten die elk hun eigen charme hebben, maar laten we het even hebben over iets heel bijzonders – gloednieuw en speciaal voor jullie door mij getest. Speciaal voor iedereen die met #workshopwoensdag een feestje maken van hun hobby.
Pastelpapier: Wat maakt het bijzonder? Pastel is een beetje een diva onder de kunstmaterialen. Het houdt van aandacht, maar dan wel op een stevige en tegelijk zachte ondergrond. Pastelpapier moet genoeg ’tanden’ hebben om je krijt of potlood stevig vast te houden, maar ook glad genoeg zijn om details te kunnen weergeven zonder dat het krijt van het papier afstuift. Zo is pastelmat een fantastische keuzes met een eigen unieke textuur … maar ook een unieke prijs (als je snapt wat ik bedoel haha). Dit papier geeft je pastelkrijt of pastelpotlood precies de grip die het nodig heeft om te schitteren, zonder dat je bang hoeft te zijn voor vervaging of poederige rampen.
Maar er ontbrak iets… Ondanks de geweldige opties, bleef ik toch met een leeg plekje in mijn hart (en op mijn werktafel) zitten. Mijn MyArtbook-collectie miste gewoon dat ene stukje papierpracht dat perfect was voor mijn pastelpotloden—ik miste nog een betaalbare en beginnersvriendelijke craft-papier optie. Natuurlijk liet ik dit niet zomaar voorbijgaan. Dus wat doe je dan als je een gepassioneerde creatieveling bent met een missie? Je belt de experts!
Samen met Hobbyshop-online.nl en MyArtbook gingen we enthousiast aan de slag voor de #WorkshopWoensdag-serie. Het doel? Een type pastelpapier dat niet alleen zeer betaalbaar is, maar ook perfect voor beginners én geschikt voor mijn geliefde pastelpotloden. En jawel, ik mocht meerdere soorten papier testen! En na heel wat schetsen, krassen en kleuren was ik eindelijk tevreden bij die ene … en dat Eureka-gevoel van ‘dit is het!’ kwam eindelijk opzetten!
Een nieuw soort papier, speciaal voor jou Dus nu is het zover: MyArtbook lanceert een gloednieuw pastelpapier met een gemeleerd bruine tint, speciaal voor #workshopwoensdag! Het is stevig, heeft precies de juiste hoeveelheid grip, het is op en top beginnersvriendelijk en is ook nog eens aardig voor je portemonnee. En als kers op de taart mocht ik de tekening voor op de verpakking maken, helemaal in #workshopwoensdag-stijl. Hoe leuk is dat?
Om eerlijk te zijn: een tekening maken voor op een product-verpakking is toch echt wel een bucketlist dingetje haha. Check!
Klaar voor jouw pastelavontuur? Ben je net zo benieuwd als ik? Dan nodig ik je uit om het zelf te proberen! Dit nieuwe pastelpapier is de perfecte manier om je creativiteit naar een hoger niveau te tillen, of je nu een doorgewinterde pastelpro bent of net begint. En als je meer wilt leren, of gewoon gezellig mee wilt doen, schrijf je dan vooral in voor workshop woensdag! Samen gaan we de magie van pastel ontdekken—op het perfecte papier! We gaan samen ‘dansen met pastel’ in een duizend-en-een-nacht-sfeer en we gaan niet alleen samen lekker gezellig tekenen, ik neem je gelijk ook mee in alle ins en outs. Hoe klinkt dat? Doe je mee?
We weten allemaal hoe het is om in de dagelijkse sleur vast te zitten. Je hebt een baan, een gezin om te runnen, boodschappen om te doen, en dan is er altijd dat huishouden dat nooit helemaal af lijkt te komen. Tegen de tijd dat je eindelijk even kan zitten, is het al laat en ben je te moe om nog aan jezelf te denken. Laat staan om van de bank te komen en nog creatief te zijn. Helemaal die eerste paar weken van het schooljaar vind ik daarin killing. Echt, je kan me van de vloer vegen…
Maar wat als ik je vertel dat je juist nú die tijd, ruimte en spullen in jezelf moet investeren? Wat als dat precies is wat je nodig hebt om weer op te laden en te stralen in alles wat je doet?
Hier zijn drie manieren om te investeren in jezelf, zodat je jouw creativiteit de ruimte geeft die het verdient!
Creëer je eigen ‘happy place’ Heb je wel eens gemerkt dat je soms pas écht kunt ontspannen als je in een fijne omgeving bent? Misschien is het dat hoekje op de bank met een dekentje en een boek, of een tuin waar de bloemen je omarmen. Maar stel je nu eens voor dat je een plekje creëert dat helemaal gewijd is aan jouw creatieve passie. Een plek waar je je verfkwasten, garens, of scrapbookpapier binnen handbereik hebt, en waar je even helemaal los kunt gaan zonder onderbroken te worden.
Dit hoeft geen hele kamer te zijn—een klein hoekje, een bureau of zelfs een tafeltje volstaat al. Zorg dat het er gezellig en uitnodigend uitziet. Denk aan een mooie plant, een fijne lamp, en natuurlijk al je hobbyspullen netjes georganiseerd. Dit is jouw creatieve oase, jouw eigen wereldje waar je jezelf kunt opladen. Het kan het verschil maken tussen creatief dromen en daadwerkelijk creëren.
Ikzelf heb de laatste week van mijn vakantie gespendeerd om mijn hobbykamer (wat meer een rommelkamer werd) helemaal op te ruimen. Het is de kleinste kamer in huis (op wc na) maar ik ben 4 dagen bezig geweest! Alle tekeningen, alle stiften, alle materialen … alles heb ik in mijn handen gehad, gesorteerd, opgeruimd en weggeruimd… Maar behalve dat maakte ik ook een knus plekje aan de keukentafel. Ik kocht mezelf een xxl muismat (90cm bij 30) om zo toch een beetje mijn plekje aan de tafel af te bakenen… leuk plantje erbij … mijn daglichtlamp nog en ik ben klaar voor de winter haha.
Maar creëer voor jezelf in ieder geval een klein knus plekje!
Plan je creatieve ‘me-time’ De grootste valkuil voor ons als werkende moeders en grootmoeders is dat we altijd tijd maken voor anderen, maar zelden voor onszelf. Herken jij jezelf hierin? Maar hier komt het geheim: hoe meer je investeert in jezelf, hoe meer je te geven hebt aan de mensen om je heen. Dus, pak die agenda en plan je ‘me-time’ in, net zo serieus als je een afspraak bij de tandarts zou inplannen. Ik heb een heel vel ‘batterij opladen’ stickers in mijn agenda te gebruiken…
Het hoeft geen uren te duren—zelfs 15 minuten per dag kan al een verschil maken. Of het nu gaat om haken, schilderen, schrijven of iets anders creatiefs, die paar minuten zijn heilig. Laat de wereld maar even draaien zonder jou, jij hebt je creatieve oplaadmomenten nodig!
En als je een extra boost nodig hebt om die creatieve stroom echt op gang te brengen, nodig ik je van harte uit om een van mijn cursussen te volgen. Samen gaan we die tijd voor jezelf écht waardevol maken. Ik heb mijn cursus-lessen met opzet in kortere video’s opgedeeld zodat je juist die verloren momentjes kan benutten!
Verwen jezelf met de juiste materialen We kennen allemaal het gevoel: je wilt iets moois maken, maar dan ontbreekt net dat ene stukje materiaal, die speciale draad of die perfecte kleur verf. Investeren in goede hobbyspullen is niet alleen een praktische keuze, het is een cadeau aan jezelf. Je zou toch ook geen marathon rennen op versleten schoenen? Het juiste materiaal kan het verschil maken tussen ‘best oké’ en ‘wauw, dit is fantastisch!’.
Overigens … goedkope materialen kunnen je ook het idee geven dat je er niets van bakt… en niets is zo demotiverend als dat!
Dus geef jezelf toestemming om die prachtige set pennen, dat luxueuze papier, of die topkwaliteit wol te kopen. Het is geen verspilling; het is een investering in jouw plezier en creatieve voldoening. Als je op zoek bent naar inspiratie of nieuwe materialen, kijk dan vooral eens hier op mijn tips en tools pagina, waar ik met veel liefde mijn favoriete tools en materialen deel.
Laten we samen een beweging in gang zetten waarin zelfzorg en creativiteit hand in hand gaan. Waar we onszelf de tijd, ruimte en materialen gunnen die we verdienen. Waar zelfliefde en eigenwaarde niet langer iets bijzonders zijn, maar iets gewoons, iets normaals. Jij bent het waard, precies zoals je bent, en je creatieve reis is daar om van te genieten.
Dus, lieve creatieve dames, (ok, heren ook) waar wacht je nog op? Investeer in jezelf, geef jezelf de ruimte om te groeien en bloeien, en kom langs bij een van mijn workshops of cursussen. Laten we samen die mooie, creatieve en imperfecte reis vieren!
