Rejoice in the Lord always: and again I say, Rejoice (#Phl 4:4).
Notice the #rejoicing is in the Lord. There is always cause for rejoicing in the Lord. I can rejoice because He wrote my name in His Book of Life before the foundation of the world. Oh, thank you, Lord. I can rejoice in the Lord even in my suffering because He promissed healing, blessings and a hopeful future. *Rejoice in the Lord always, and again I say rejoice.*
Jesus wept. #john11
He was weeping when He saw the pain and the sorrow of humanity, when He saw the pain that His friends Mary and Martha were experiencing as a result of death. And He wept for their grief.
Jesus is moved by our infirmities; we have such a great High Priest, who is touched by our weaknesses. He sees us in our, your frailties. He sees us in your griefs. And He’s touched by your
feelings of grief and sorrow, by your weaknesses.
He’s just a loving and compassionate Lord, and One who is moved by our own sorrow and grief. And so, He wept for them.
(Follow me on Insta for more!)
I think the pictures say enough.
I use microns, pastelpencils (bruynzeeldesign) and sprayfixative.
When I color I like to go from bright to dark. After every layer, I fixate and let it dry for about a minute before I dive in again. (Foto of the girl I used is made bij Mai An Hoa)
Hoewel inkt, verf en washitape ook wel leuk is om mee te werken merk ik dat ik qua journalen het liefst blijf bij mijn Micronpennetjes en mijn doos pastelpotloden van Bruynzeel Design.
De laatste tijd werk ik ook steeds meer gelaagd. Dit wil zeggen. Ik teken de ‘buitenlijnen’ met mn micronpen (ik kocht in Amerika een setje met veel verschillende kleuren in de dikte 01) en dan begint het inkleuren. Ikzelf werk meestal van licht naar donker. Ik zet dan de lichtste plekjes in mn tekening aan, fixeer de kleur met spray fixative voor pastel (ik heb die van Talens momenteel maar elke andere voldoet ook – geen haarspray want dat kan op den duur verkleuren of gaan plakken). Pas na het fixeren ga ik verder met de volgende, iets donkerdere kleur.
Het voordeel van dit gelaagd werken is dat de kleuren niet mengen en smoezelig worden, maar dat ze meer in elkaar opgaan. Op deze wijze kan je heel veel kleuren over elkaar aanbrengen waardoor de tekening meer diepte krijgt. Vooral bij ‘haar’ is het effect goed zichtbaar. Het lijkt dan wel of je allemaal sprietjes haar ziet in plaats van gewoon een dik vlak met 1 bruine massa.
Ook bij het tekenen van huid geeft dit een veel dieper effect. Voor bovenstaande tekening bij Psalm 121 gebruikte ik voor de huid maar liefst 1 geeltint, 2 tinten ‘huidskleur’, 2 kleuren rood, 4 tinten bruin en een tint grijs. Zie je niet maar toch ook weer wel.
Ook wanneer je heel klein en fijn werkt (je blijft wel scherpen trouwens) is het tussendoor fixeren erg prettig. Dit voorkomt dat je halverwege de kleur uitveegt over de rest van je blad. Voor de huidskleur van mijn versie van Koningin Wasti gebruikte ik overigens 6 verschillende bruinen, 2 roden, 2 huidskleurige tinten en 2 gelen.
Eigenlijk zou ik nog meer kleuren tot m’n beschikking willen hebben. Weet iemand waar ik losse potloodnummers (of een veel grotere doos) van Bruynzeel design kan kopen? 😇 dan doe ik mezelf een vroeg sinterklaaskadootje 😁😅
Meer journaling? Volg me op instagram! (Naam: Saralindenhols)
Kunnen we ons nog ooit ergens veilig wanen? Wanneer je je leven niet zeker bent in een museum, op het strand of zelfs niet in een winkelcentrum?
Mijn bible art journaling challenge van Rebekah Jones bracht me vanmiddag bij spreuken 28:1
Een rechtvaardige voelt zich zo veilig als een leeuw.
Nu weet ik ook wel dat niemand compleet rechtvaardig is van zichzelf, maar dat is nou het mooie aan Jezus’ offer: door ons geloof in Hem zijn we dat wel!
Hoe rijmt dit dan met Spreuken 28:1 en de vreselijke toestanden in deze wereld?
Veilig zijn betekent hier niet dat je nooit verdriet zult hebben, nooit het slachtoffer zult zijn van een aanslag of dat lijden en sterven aan je deur voorbij zullen gaan.
Een leeuw is de koning van de savanne. Hij staat aan de top van de voedselketen, heeft geen werkelijke vijanden, is de koning te rijk. Waar een hinde continue allert moet zijn voor roofdieren, sluimert en doezelt de leeuw uren achter elkaar zonder angst of onrust. Hij voelt zich compleet veilig. Toch kan ook hij aangevallen worden en ontkomt hij niet aan een gewisse dood.
Veilig als een leeuw zijn betekent dat we deel uitmaken van Zijn plan en daarmee aan de top van de ‘geestelijke’ voedselketen staan. Zelfs al zou er ons fysiek het vreselijkste overkomen; onze ziel is veilig en geborgen in Hem. Niets kan ons scheiden van de Liefde van de Heer, geen kogelregen, geen bomaanslag; NIETS.
Waar we dit jaar ook op vakantie gaan, op welk strand we ook liggen, we zijn veilig als een leeuw.
(Stiekem toch blij dat wij in het noorden vakantie vieren 😅)
Voor de enkeling die het op facebook of instagram niet was opgevallen: ik heb weer eens een bevlieging 😝. Hoe ik er precies bij kwam weet ik niet maar een week of twee geleden begon ik te tekenen in m’n bijbel en op zoek naar inspiratie stuitte ik via Pinterest op het bible journaling.
Binnen 2 dagen had ik mij nieuwe – veel te dure- softcolour kleurtjes en een craftbijbel aangeschaft en nu zit ik haast elke vrije minuut in mn bijbel te lezen, schrijven en te tekenen.
Het lijkt wel alsof ik ineens in een oase beland ben terwijl ik toch echt niet het gevoel had in de woestijn te zitten. Maar m’n creatieve geest komt als het ware op spirituele wijze tot leven. Nouja, zoiets 😜
In ieder geval ontdek ik nu een hele nieuwe wereld met bijhorende community, heb ik FBcontact met dames van Zweden tot Zuid-Afrika en all the way to Canada, leer ik over technieken wat voor materialen en pennetjes al dan niet soordrukken of de bladzijden doen kreukelen en geniet ik met alle passerende creaties op vernieuwde wijze van Gods Woord. Inspiratie in de diepste betekenis van het woord.
Wat ik echter niet begrijp is waarom ik er niet eerder van ‘hoorde’. Ik weet wel dat bij uitgave van de craftbijbel ik gebeld werd met de vraag of ik hier in de buurt een workshop kon geven in hoe je de kaft kon pimpen… ZO blij dat ik toen nee zei! Het ging destijds (en ogenschijnlijk ook op de sestra site??) alleen maar om de buitenkant van deze bijbel. Terwijl de binnenkant zoveel interessanter is!! En wat een beginnersfoutjes heb ik gemaakt…
Wat mij betreft hebben de uitgever en dames van Sestra of wie dan ook hier in ieder geval een giga-kans laten liggen. Want zelfs al heb je totaal geen tekentalent: met een paar kleine tips en trucs maak je prachtige kunstwerken die je helpen Gods Woord te memoriseren en je eigen te maken. En het levert je behalve een dosis ontspanning ook nog eens een prachtig unieke bijbel op!
Anyway – ik heb voorlopig weer een bezigheid – voor zolang dat duurt bij mij. 😁
Het was volgens mij in de vampierenfilm Dark Shadows dat ik het woord voor t eerst tegenkwam. Endure. Helemaal aan het einde van de film, wanneer de familie Collins voor de zoveelste keer alles verliest vraagt een zoon aan zijn moeder “Wat doen we nu?” – “What we always do, we endure.”
Qua films ben ik een grote liefhebber van fantasy en adventure. Vampieren, Goblins, schaduwjagers of whatever – die fantasiewereld en spanning vind ik heerlijk. Met dubbele verhaallijnen, verborgen boodschappen, mystieke sferen … niet iedereen zal het even gristelijk vinden maar ik hou er gewoon van. Ik vind ze de realiteit meer recht doen dan ‘standaard’ films. In deze film worstelen de Collins met het leven van elke dag. Er zijn absoluut mooie dingen die ze ervaren en ook de dagelijkse beslommeringen ontgaat ze niet. Maar onder de oppervlakte is er een leven vol worsteling, afwijzing, boosheid en verdriet. En wanneer ze – voor de zoveelste keer- alles afgepakt zien worden, ze weer als uitschot behandeld worden, is er dit fragment met Michelle Pfeiffer “Zoals altijd, doorstaan we ook dit weer.” Endure.
Het raakte me zo – dat ene woordje. Het zegt meer dan de woorden volhouden of doorzetten waarbij de actie bijna vanuit een heldhaftig activisme geboren wordt. Volhouden of doorzetten is iets waar je voor kiest; een actieve houding die je jezelf aanmeet. Doorstaan doe je omdat er niets anders overblijft om te doen. Doorstaan onderga je. Het is een soort van tolereren, ongewild lijdzaam verdragen.
De diepgang van dit ene woordje gekoppeld aan de situatie van verlies en afwijzing raakte me intens. Op dat moment wist ik dat ik het zou schilderen. Niet het filmfragment. Nee, ik bedoel wat dit ene woord met me deed. Het heeft me heel wat maanden gekost voor ik me ertoe kon zetten. Dan begon ik er weer aan en binnen een paar minuten hield ik het weer voor bekeken. Schilderen is voor mij een emotionele uiting. Sommige emoties stop je liever weg. Uiteindelijk heb ik dit weekend het schilderij afgemaakt. Endure. Daaraan gekoppeld ‘Always remember Whose you are’. Omdat bij Wie ik hoor me eea helpt doorstaan. Omdat de grote Wie maakt dat ik dingen tolereer, ongewild lijdzaam verdraag.
Ooooh het ziet er zo lekker uit… en alle elementen apart zijn al om te smullen. Bij elkaar: dat moet het hoog bezoek van morgen maar melden… XD
Het recept is in principe super easy én goedkoop! (iets van 5 euro voor 8 á 9 toetjes) Het vraagt alleen wat werk.
Het is een laagjes recept en van onder naar boven hebt je:
Een bodempje van speculaasboter – karamel roompudding – karamel roomsaus – vanille cheesecake pudding – caramelroomsaus – een een topping van witte chocoladeganache.
Nodig: 3 flinke speculaaskoeken, 40 gr gesmolten boter, 200 gr roomkaas, 1 kopje poedersuiker, 400 ml slagroom, 100 gr suiker, 1 pakje kloppudding karamel, 1 pakje kloppudding vanille, (optie: 1 vers vanillestokje), 700ml melk, witte chocolade. (Het is dus absoluut NIET weightwatchersproof! haha)
Als eerste maak je de karamelroomsaus want deze moet iets afkoelen voor je hem gebruikt: In een pannetje de suiker met een beetje water laten karamelliseren. Zodra de karamel bijna op de juiste kleur is het vuur uitzetten (hij kleurt altijd nog een beetje door). 100 ml room in de magnetron verhitten (bij mij ongeveer 20 sec) en flink roerend bij de karamel gieten. De saus moet niet té dik zijn, want tijdens het afkoelen dikt hij nog verder in. Is hij te dik dan nog iets meer room erbij. Laten afkoelen.
De bodem: super easy: je verkruimelt een paar speculaaskoekjes in je blender en voegt er wat gesmolten boter aan toe. Je lepelt wat in het te serveren glaasje en stampt het ff aan. Deze laag moet echt niet te dik zijn. Het is de bedoeling dat je hem mee oplepelt met de pudding en niet apart eet. Ik had hem ongeveer een halve cm dik.
Karamelroompudding: in je keukenmachine de karamel kloppudding en 200 ml room goed opkloppen en zodra het stijf is stukje bij beetje 200 ml melk aan toevoegen. Je krijgt een vrij stijf soort van beslag. Ik deed het vervolgens in een spuitzak en spoot het op de speculaas. Maar je kan het uiteraard ook gewoon met een lepel erop scheppen. Tot ongeveer halverwege je glas.
Bovenop deze pudding doe je een eetlepel karamelroomsaus.
Vanille cheesecake pudding: De keukenmachine heb ik ff snel schoongesopt en vervolgens heb ik het merg van 1 vanillestokje, de vanillekloppudding en 500 ml melk in de kom gedaan en op hoog tempo gemengd. Zodra eea goed gemixt is voeg je er 200 gr roomkaas bij en een kopje poedersuiker en blijf je mixen tot alle klontjes weg zijn. Je schept het wederom in een spuitzak en spuit een laagje bovenop je karamelroomsaus.
Bovenop deze laag doe je weer een eetlepel van je smeuïge karamelsaus.
De laatste 100 ml room maak je flink heet in de magnetron en onder voortdurend roeren doe je er de in kleine stukjes gesneden witte chocolade door tot je een smeuïg geheel hebt. Een eetlepel saus bovenop de karamel. En je laat het geheel in de koelkast opstijven. Liefst een uurtje of 2.3.
Ik laat het een hele nacht staan – dan kan de verse vanille zijn smaak goed afgeven.
Ik denk dat ik morgen eea nog afwerk met geraspte witte chocolade of chocolade chips. … nu ff een slot voor de koelkast zoeken …
Tja – wat doe je als manlief een doos met eieren uit de boodschappentas laat kletteren en je met een stel gebarsten eitjes zit? Ja! Bakken! Heerlijk – voor mij een heerlijke vorm van ontspanning. Niet dat ik hier thuis veel aftrek heb hoor … manlief houdt niet van gebak (heeft dus niks met mijn kookkunsten te maken) en zoon 1 en 2 hebben elk een heel andere smaak. Ik lust als enige werkelijk alles – wat ik met oog op mijn figuur niet als een zegen ervaar. Maar muffins kan je prima invriezen dus geen excuus – ik heb even onderstaand recept bedacht, uitgeprobeerd … en goedgekeurd 🙂
Ingrediënten voor ong 15 muffins:
250 gr bloem, 2 eieren, 50 gr boter, 1 el cacao, 1,5 zakje bakpoeder, snufje zout, 2 dl marsmelk (kan ook chocolademelk), 70 gr suiker (mag vanille), en 2 (of 3) snickers.
Hoe ga je te werk?
1. verwarm de oven alvast voor op 180 gr.
2. mix alle droge ingredienten en haal het door een zeef (dat maakt het beslag luchtiger).
3. smelt de boter zonder hem echt te verwarmen, klop de eitjes luchtig en meng alle natte ingrediënten.
4. Meng de natte en droge ingrediënten in een paar flinke roerbewegingen. Niet teveel of te lang roeren, dan is het bakpoeder alweer uitgewerkt en krijg je minder luchtige muffins.
5. Meng de fijn gesneden snickers door het beslag.
6. Spuit je muffinblik in met anti-kleefspray (bijv. van Oetker 0f zet er papieren cupjes in.) Gebruik iig niet alleen maar papieren cupjes want dan rijzen de muffins in de breedte in plaats van in de hoogte. Doe de bakjes niet te vol, hou ongeveer 2/3de aan.
7. Ongeveer 20 minuten in de oven. Ik heb een hetelucht oven. Elke oven is toch weer iets anders dus hou het even in de gaten. Wil je graag droge muffins zou ik de 20 minuten aanhouden. Ben je net als ik meer een smeuïg type, dan doe je ze er iets minder lang in.
Je kan de muffins prima invriezen. Wanneer je ze er iets minder lang hebt ingezet kan je ze na ontdooien eventueel in 2 of 3 minuten ‘afbakken’.
Hier is het nog ff wachten tot de zoons op de geur afkomen 🙂 maar het resultaat mag er iig wel wezen
