Sinterklaas bereid je alvast maar voor! X7

Ok, ik weet niet wie jouw Sinterklaas is. Maar hier in huis ben ik dat meestal zelf haha. Al moet ik eerlijk bekennen dat Zoon 2 hier ook heel goed leuke kadootjes kan bedenken en altijd heel ruimhartig en royaal geeft. Maar hier in huis zijn we niet van de gedichtjes en ik doe mijn mannen ook geen plezier met gourmetten. Dus meestal spelen we het Sinterklaas-dobbelspel waarbij we lukraak dobbelen om een heel stel kleinere willekeurige kadootjes.  De ‘persoonlijke kadootjes’  zitten er dan gewoon tussen. 

Maar natuurlijk inspireer ik jou graag op een heleboel ideetjes voor deze Sinterklaas … en ik probeer het niet elke keer weer te duur te maken… en ook niet alleen maar met creatief spul (ok merendeel wel haha) 

Categorie 1: mijn single favoriet van dit moment… Voor nog geen 7€ shop je deze waterbrush met vilten punt. Ik kreeg hem van Caran’Ache om tijdens het Creaweekend mee te werken … kende het niet maar was binnen een paar tellen om. En toen ik hiermee tijdens de demonstraties ging werken was de brush in no time uitverkocht!  Ik vind hem ronduit FANTASTISCH! Je krijgt met deze brush heel zachte en vloeiende overgangen qua kleur. … echt geweldig. Must have! 

Categorie 2 – (Bible)journaling – Beetje apart kadootje – maar wel goedkoop – en heel erg lang te gebruiken… Hobbyshop-online verkoopt sinds kort ook het merk grafietpapier waar ik zo graag mee werk. In het zwart (eerder alleen in het wit). Kost maar 4.99 en ik gebruik het heel vaak voor biblejournaling of om mijn schetsen over te zetten. 

Voor wie graag aan biblejournaling of advent-journaling zou doen … maar tegen het tekenen opziet: ik heb speciale stempelsetjes hiervan gemaakt. En het leuke is: ze zijn onderling uitwisselbaar. Zo zijn de hoofdjes en gezichtsuitdrukkingen aparte stempels van het lijfje waardoor je eindeloos veel combinaties kan maken. Sowieso kan je ze ook uitwisselen met al mijn andere stempelsetjes

En natuurlijk – dat flinterdunne bijbelpapier- daar teken en kleur ik het liefste op met pastelpotloden van Stabilo maar die noem ik in categorie 6 haha.

Deze categorie is niet crea-gerelateerd …. Maar wel errug leuk… de spelletjes-categorie! 

Een spel wat herinneringen ophaalt, wat je doet zingen en swingen en wat echt zowel tieners als volwassenen (als oudjes) aanspreekt Hitster.  Nu moet ik eerlijk bekennen. Ik luister zelden muziek. En speel alleen spelletjes met manlief tijdens vakantie. Maar deze heb ik bij Yass leren kennen en ik vond het gelijk fantastisch. Je scant met je telefoon de kaartjes en hoort dan nummers van vroeger tot nu. En dat maakt het een heel toegankelijk spel voor het hele gezin – ook voor wie niet zo een muziekliefhebber is. Want echt … alsnog … het haalt zoveel herinneringen boven dit spel. Ik heb hem al voor mijn broer gekocht.  En voor wie een 3D printer heeft en er wat extra’s van wil maken … met deze linkprint je een leuke houder voor je telefoon en de kaartjes. 

Een ander leuk spel voor kinderen in basisschoolleeftijd is het spel Dixit. Hierbij mag je je fantasie en verbeelding de vrije loop laten. Je hebt dit spel ook in Disney-variant. Sowieso is fantaseren een oefening voor het brein om buiten de box te leren denken. Maar ook het leren herkennen van de fantasie van een ander maakt dit spel -bij uitstek- heel educatief. 

Ok, nog 1 gezelschapspel – wat leuk is voor kinderen, tieners en volwassenen – wij nemen dit spelletje altijd mee op vakantie en spelen het in het restaurant wanneer we wachten op ons eten… en we spelen het vaak na het eten weer … Exploding kittens. Kort, snel, krachtig en grappig spel. De spelregels zijn simpel en worden je middels een QR-code ook heel leuk uitgelegd. 

4 = De beurs-aanbieding-categorie!  Je zag het misschien al tijdens reels op Instagram voorbij komen… of tijdens 1 van de demonstraties tijdens het Creaweekend. Maar ik kreeg van Caran D’Ache de supracolor potloden. De kleur ervan komt helemaal tot leven wanneer je er water aan toevoegt. En qua kleur matchen ze PERFECT bij de neocolors. Dus als je wat grover hebt gewerkt met Neocolor 2 kan je met deze aquarelpotloden heel fijne details toevoegen in exact dezelfde kleuren!! En het leuke … wanneer je het mengpalet van Caran D’ache erbij hebt kan je op het palet de kleuren mengen en ze ook als waterverf gebruiken. Dit palet heeft een grove en gladde zijde zodat je alle materialen erop kan mixen en matchen. Ideaal.  Ook deze was na dag 1 bij het Creaweekend al haast uitverkocht!! Ik denk dat ik iets te enthousiast demonstreerde haha.

Een overzicht van alle -nog lopende- beursaanbiedingen van @hobbyshop-online tijdens het creaweekend vind je hier. En kijk vooral ook even naar de adventskalenders ook die zijn nu in giga-korting.  

Wil je trouwens helemaal los gaan en iemand een erg leuk en veelzijdig pakket geven. Dan is deze botanical set wel het summum. Met deze set heb je het dubbelzijdige palet van plexiglas, viltstiften, brushstiften, aquarelpotloden, een penseel, ansichtkaarten om op te schilderen EN een leuke creatieve online les. Niet goedkoop … maar wel gaaf. 

5. De warme voeten-categorie.  Deze komen op mijn lijstje. Mijn jongens gruwelen ervan. Ik draag in huis geen sloffen maar slofsokken of sokken. Gewoon over mijn gewone sokken heen. En ok, ik biecht het op, ik loop er ook gerust mee naar buiten als ik wat uit de auto moet hebben … of als ik hout voor de kachel moet halen … dus erg ‘schoon’ zien ze er niet altijd … vandaar de gruwelmodus van mijn zoons. Maar ik HOU van leuke sokken en slofsokken. Dus deze moeten ertussen.  Voor maar 14,50 heb je 5 paar.. Dat is geen 3,- per paar… en je kan de set ook leuk verdelen onder meerdere gezinsleden… twinning is winning! 

6. De my-design-en-go-to- categorie. Voor workshopwoensdag mocht ik papier testen en uiteindelijk vonden we een type papier voor MyArtbook wat ik helemaal geschikt vond voor pastelpotloden. Dit pastelpapier is beginnersvriendelijk in de juiste zin van het woord want je kan er meerdere lagen over elkaar tekenen + de kleuren vallen alsnog heel goed te blenden. Ik zou het alleen al kopen vanwege de verpakking want de tekening erop heb ik gemaakt hihi. Voor maar 5,20€ een aanrader dus. 

Maar sowieso vind ik ook het aquarelpapier van MyArtbook top. En voor de prijs moet je het niet laten…6,20€

En als je dan toch pastelpapier shopt … dan kan je niet zonder de carbothello’s van Stabilo. Bij Hobbyshop-online.nl kan je ze per stuk shoppen. Maar een erg goede en redelijk geprijsde starterset is deze set van 24 kleuren. Wat ik zo fijn vind aan dit merk zijn de sprankelende knal-kleuren! Vergeet voor in je mapje de fixatief niet. 

7. Als laatste de het is artistiek maar toch niet iets creatief – categorie.

Prima te combineren met een lekker doosje thee en een zelfgemaakt ‘tea-riffic’ kaartje. Deze mok in de stijl van de bloesems van Van Gogh.  Hij is maar 12,95€ en eerlijk – ik vind het ook een heel leuk kadootje voor wanneer je tijdens de feestdagen ergens bent uitgenodigd voor een etentje. Dit is veel persoonlijker dan een bloemetje of weer een kerstroos. 

Maar deze portemonnee van Frida Kahlo – is voor maar 12,95 ook een koopje… En wil je de allerkleinsten in je gezin of familie gelijk het creatieve denken goed meegeven … dan is dit boek van Nijntje en Rembrandt misschien wel heel erg leuk! Voor mijn lieve mama zit ikzelf te denken aan deze prachtige van Gogh-sjaal

Nou – zo kan ik nog wel eindeloos doorgaan, want mijn lijstjes zijn altijd hebberig lang haha.

Als laatste kan ik je ook vertellen dat Hobbyshop-online.nl zo haar eigen kado-lijstjes hebben. Op hun website vind je nu ook allerlei leuke kado-aanbiedingen rondom het merk van @royaltalens. Zo heb ik mezelf alvast extra acrylverf gekocht … in de hoop dat ik meer tijd kan vrijmaken voor lekker intuïtief schilderen. 

Wat staat nog op jouw wensenlijstje??

(Ik maak gebruik van affiliatie-linkjes – daar merk jij verder weinig van – maar bij aankoop krijg ik een heel klein percentage. Maar wees gerust; ik beveel niets aan waar ikzelf niet achter sta.)

De tranen van 2022; hoe ik wekenlang kotsend en rillend opstond…

Happy New Year! Dat 2023 voor jou gevuld zal zijn met zegen!

Maar let op. Deze eerste weken zijn bezaaid met goede voornemens… en in diverse mails en nieuwsbrieven krijg je de mooiste dingen gepresenteerd. Brieven vol motiverende actieplannen, dingen die eraan komen … En alles wat zo goed ging in 2022 wordt in die brieven nog eens even in de spotlight gezet … glitter and glamour.

Weet je wat dit bij mij doet? Ik krijg er een onrealistisch gevoel van falen van. En fomo… want wat mis ik als ik niet meedoe met de challenge?

Als iedereen alleen maar de mooie en succesvolle dingen post; dan krijg je helemaal geen eerlijk beeld. Dan lijkt het alsof het iedereen zo enorm voor de wind gaat. Niemand ziet de uren van hard werken, doorzetten, de tranen, de obstakels of de momenten van falen die aan dat eventuele succes vooraf gaan.

Aan de andere kant; mensen (dus ook jij en ik) horen en zien ook vooral dat wat ze willen horen en zien. Ze vergeten soms te luisteren naar dat wat niet gezien wordt. Of ze gaan alleen af op dat wat het algoritme hen voorschotelt.

Zo gingen hubby en ik jaren geleden in de zomervakantie heerlijk op pad. Maar we hadden een rotvakantie, echt ronduit vreselijk. We zaten bij vertrek al niet lekker in ons vel, werden onderweg bedreigd door corrupte agenten, kregen tot twee maal toe een aanrijding (waarvan 1 fataal was voor een lief hertje) en stond ik na afloop op de rand van een fikse burnout.

De eerste zondag na onze vakantie werden we in de kerk overspoeld door alle mooie ervaringen van anderen. Tja en dan luister en knik je uiteraard heel lief. Maar wanneer dan aan ons gevraagd werd ‘Hoe was jullie vakantie?’ – wilden we de pret niet bederven. En dus zei ik alleen maar “Oh we hebben zo mooi weer gehad. Het was zo lekker warm, geen regen, echt fantastisch weer.” Ik had geen woord gelogen. Maar iedereen nam aan dat we een fantastische tijd achter de rug hadden.

Terug naar al die succesverhalen op socials. Ja, een nieuw jaar is het moment voor velen (mij inclusief) om terug te blikken op het oude jaar en vooruit te kijken naar wat anders, beter, leuker kan. Zo een evaluatie momentje is niet verkeerd. Ergens is het juist ook gezond. Maar laat je niet verblinden door al die mooie opsommingen.

Ook voor mij gaan die lijstjes gepaard met enorm dubbele gevoelens. Als ik het rijtje bekijk wat ik allemaal heb gedaan – naast het ontslag nemen bij mijn vorige werkgever – solliciteren naar een nieuwe baan en op een andere school opnieuw te starten … dan is er onwijs veel gebeurd. Een heleboel leuke samenwerkingen, nieuwe dingen uitproberen, persoonlijke ontwikkelingen, 8 stempelsetjes op de markt, meerdere cursussen gelanceerd … honderden cursisten gehad…

Maar er ging ook eea niet lekker. Zo was er de misser dat ik in een live uitzending in Turkije terecht kwam in plaats van bij Edding Nederland. Heb ik een paar opdrachten moeten weigeren omdat ik er gewoon de puf niet voor had. Liep ik vaak op de toppen van mijn tenen en af en toe tegen overwerkt zijn aan … en barste ik soms ineens in huilen uit. En dus ging ik dingen schrappen – en de marketing van 1 van mijn cursussen – de kranige kerels- liep niet lekker waardoor de cursus veel minder verkocht dan gedacht en gehoopt. En dus kom ik niet in de buurt van mij vooraf bepaalde financiële doel… want waarschijnlijk sowieso onrealistisch was.

Ik onderschatte zwaar hoeveel energie het solliciteren kostte en nog meer hoeveel energie het vreet om na 15 jaar te starten op een andere school…

Ik maakte daar bovenop de fout om in mijn zomervakantie niet offline te gaan en soort van te blijven werken … ‘want het was allemaal zo leuk’. Maar ik vergat tot diepe rust te komen…

En vergeet niet dat ik – bij het starten van mijn nieuwe baan afgelopen augustus, maar liefst 9 weken achter elkaar elke werkdag kotsend, trillend en zwetend van de stress opstond – want ik kan niet meer zo goed tegen veranderingen, zo blijkt.

Wat ook niet zichtbaar was: hoe moe en uitgeteld ik na bepaalde evenementen was. Dat ik dan thuis niet meer de energie had om mee te helpen in het huishouden en dat we dit jaar te vaak voor het avondeten thuisbezorgd moesten bellen. En dat ik dan kortaf en kribbig wordt.

Nee, het is geen drama. Het is niet erg. Het is gewoon de realiteit. En ja ik heb daardoor nu iets andere verwachtingen van mezelf, en ik heb alsnog erg leuke creatieve plannen voor het aankomende jaar. Ik ben zelfs erg enthousiast. Maar wel met die les dat ik niet alle ballen altijd in de lucht kan blijven houden. Dus er zullen keuzes gemaakt moeten worden.

Succes komt lang niet iedereen zomaar aanwaaien. Vaak is het een gevolg van knoeterhard werken, veel bloed zweet en tranen en nog meer vallen en weer opstaan.

Dus laat je niet afschrikken door al het moois wat voorbij waait. Bewandel je eigen pad. Maak je plannen – schrijf je dromen op, en hou rekening met je valkuilen, leg de lat niet te hoog. Wees enthousiast en vooral wees niet teleurgesteld wanneer gehoopte doelen niet behaald worden. Want dat is ok. En het is normaal. Geloof niet in goeroe’s die alleen succesverhalen posten.

En dito met tekenen: zelden post iemand zijn mislukte tekening. Maar aan elk kunstwerk gaat heel veel oefenen en mislukken aan vooraf.

Volg je hart. Want dat klopt.

Wil je wel straks mijn eerste nieuwsbrief van dit jaar ontvangen? Uiteraard ga ik dan mijn plannen enthousiast uit de doeken doen … maar ik beloof je – ik doe altijd mijn best om een eerlijk beeld te schetsen.

Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief. Dan krijg je hem tzt in je mail.

Let me BE

Scroll down for English translation.

De veertigdagen tijd is aangebroken. Van oudsher is dit de periode van vasten voorafgaand aan Pasen.  De datum waarop we Pasen vieren werd pas in 325 na Christus, tijdens het concilie van Nicea, vastgesteld. Ik bespaar je de achterliggende redenen. Maar het was pas rond het jaar 600 dat Paus Gregorius de Grote besloot dat 46 dagen voor Pasen de vastentijd begon. Met aftrek van de zondagen had je dan precies 40 dagen van vasten. Het is dus geen ‘bijbels’ opgelegde periode.

Toch bemerk ik via de mij bekende sociale media kanalen dat best veel christenen deze periode alsnog aangrijpen om toe te leven naar Pasen. Velen volgen een leesrooster, anderen willen meer terug naar dat échte vasten, al eten ze zelden veel minder want steeds populairder wordt het ‘sociale media vasten’. 

Het idee van dat vasten grijpt terug op het verhaal van Jezus in de woestijn. Waar hij 40 dagen lang in totale eenzaamheid rondzwierf en al vastend een strijd voerde met de duivel. Een paar dingen typeren deze periode;  totale afzondering van anderen, geen voedsel, richten op de Waarheid en God, vechten tegen verleiding.

Mag ik eerlijk toegeven dat ik het ‘sociale media’ vasten en het aanhouden van een leesrooster maar slappe aftreksels vind? Sorry als deze uitspraak schuurt.  Ik bedoel uiteraard niet dat het fout is om sociale media een poos aan de kant te zetten, of dat het geen zin heeft om een periode lang bewust stil te staan bij bepaalde Bijbelteksten…  Het zegt mogelijk meer iets over mezelf.  Ikzelf ervaar zo een periode als opgelegd en soort van een onuitgesproken verplichting.

In onze kerk lagen bij de deur boekjes klaar voor wie wat met deze periode wil. Uiteraard geheel vrijblijvend … maar ik voel dan een sociale druk, het voedt mijn idee dat ik iets ‘moet’.  Nogmaals, dat gevoel ligt mogelijk geheel aan mij. Het is echter ook die ‘druk’ die maakte dat ik toch in de bijbeljournalinggroep op Facebook een leesrooster lanceerde. Uiteraard ernstig ingekort en geheel vrijblijvend. Ik wilde er geen ophef over maken, maar toch zit ik er nu een stuk over te schrijven.

Als christen MOET je helemaal NIETS met deze periode. Je bent niet minder christen als je deze periode gewoon lekker actief blijft op social media (want let’s be honest, door de lockdown zijn sommigen al genoeg verstoken van gezelschap).  Je bent niet minder christen als je NIET vast. Als je GEEN leesrooster aanhoudt. 

Je ‘moet’ niets.  Je bent vrij.  Gewoon ‘zijn’ is al voldoende.  Laat dat even bezinken.  ZIJN. 

Jezus vraagt je niet net als Hem te worden, Hij vraagt je in Hem te verblijven en Hem te volgen. Voordat je in Jezus’ voetsporen treedt mag je eerst leren om bij Hem te ‘zijn’.

Psalm 46:11 (NBV) zegt:  ‘Staak de strijd en weet dat ik God ben.’ 

Wanneer je gaat kijken naar de Hebreeuwse woordkeuze van de originele tekst zou je ook kunnen lezen ‘verstil’.  Het Engels heeft het over ‘Wees stil’ . Het is geen passieve vorm van stil worden. Het betekent niet dat je helemaal niets meer doet. Nee, het gaat om een actieve vorm van het aan God overlaten; van het in Zijn nabijheid vertoeven; dat wat je doet is niet omdat het moet, maar omdat het voortvloeit vanuit het in Zijn nabijheid vertoeven. Gewoon ZIJN en weten dat Hij God is. Lees ook Psalm 37:7.

Als we iets doen deze vastentijd laat het dan dit zijn; dat we voor en boven alles eerst leren ‘zijn’ in Zijn nabijheid. En dat alles wat we doen daar vervolgens uit voortvloeit.

De onderstaande plaatjes zijn stickers die ik ontworpen heb. Verkrijgbaar via Lucinde. Meer praatsels en maaksels: Volg me op Instagram of Facebook.

Sticker (mijn ontwerp) verkrijgbaar via lucilight.nl

Lent has begun. Traditionally, this is the period of fasting prior to Easter. The date on which we celebrate Easter was not fixed until 325 AD, at the Council of Nicaea. I’ll spare you the reasons behind it. But it wasn’t until around AD 600 that Pope Gregory the Great decided that Lent would begin 46 days before Easter. Without the Sundays, you then had exactly 40 days of fasting. So it is not really a “biblically” imposed period.

Yet I notice through my social media channels that quite a lot of Christians still use this period to contemplate towards Easter. Many follow a reading schedule, others want to get back to that real fasting, although they rarely eat much less because “social media fasting” is becoming more and more popular.

The idea of ​​that fasting harks back to the story of Jesus in the desert. Where he wandered in total solitude for 40 days, fasting and battle with the devil. A few things characterize this period; total isolation from others, no food, focus on Truth and God, fight temptation.

Can I be brutally honest for a sec and admit that I find it lame to social media-fast and feeling obligated to keep a reading schedule? Sorry if this statement hurts and itches. Of course I don’t mean that it is wrong to put social media aside for a while, or that it makes no sense to dwell on certain Bible texts for a period of time … The way I feel about it says more about myself. I myself experience such a period as imposed and sort of as an unspoken obligation.

In our church there are booklets at the front door for those who want to follow a decent readingplan this period. Of course completely without obligation… but when I saw them  I kinda felt a social pressure, it feeds my idea that something “must” be done. Again, that feeling may be entirely my own. However, it’s also this “pressure” that made me launch a reading schedule in the Dutch bible journaling group on Facebook. Obviously severely shortened and completely without obligation. I didn’t want to make a fuss about it, but I’m still writing a piece about it now. So the pressure is real.

As a Christian you ARE NOT OBLIGATED to do ANYTHING with Lent. You are no less a Christian if you just stay active on social media during this period (because let’s be honest, during the lockdown, some are already devoid of company enough). You are not less a Christian if you DON’T fast.  Or When you do NOT keep a reading schedule.

You “must” do nothing. You are free. Just “being” is enough. Let that sink in for a moment. TO BE.

Before you follow in Jesus’ footsteps, you may first learn to “be with him”.

Psalm 46:11 (NIV) says, “BE still and know that I am God.”

Being still is not a passive form of becoming silent. It doesn’t mean you don’t do anything at all anymore. No, it is an active form of leaving it to God; of just ‘being’ and staying in His presence, and what you do is not because you have to, but because it flows from staying and being in His presence, in HIM. Also read Psalm 37: 7

If we do something this Lent. Then let it be that; that we learn to “be” in His presence before everything else. And that everything we do flows from it. Just BE .  

Want to see and hear more? Follow me on Facebook or Instagram!

Stickers and printables available via lucilight.nl

Under the fig tree

(Nederlands: scroll naar beneden)

𝐔𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐭𝐡𝐞 𝐟𝐢𝐠 𝐭𝐫𝐞𝐞, 𝐈 𝐬𝐚𝐰 𝐲𝐨𝐮. ⁣

John 1:48 ⁣


It is possible Nathanael liked to pray and meditate upon God and His word under the shade of an actual fig tree. Yet, 𝘶𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘦 𝘧𝘪𝘨 𝘵𝘳𝘦𝘦 was a phrase Rabbis used to describe meditation on the Scriptures. ⁣

In the bible, the fig tree is also a symbol for peace (with God). ⁣

So when Nathanael asks ‘How do you know me?’ Jesus is saying a lot more with this one sentence than just ‘𝐈 𝐬𝐚𝐰 𝐲𝐨𝐮’. ⁣

He noticed Nathanael was contemplating on God’s Word, possibly seeking peace with God… because He was there with him. With these words Jesus reveals himself and Nathanaels eyes are opened: “You are the son of God, the King of Israël.” ⁣

When God looks down from heaven. He knows what’s in your heart. He knows what’s troubling you. He sees you. And wants to give you peace. ⁣



Johannes 1:48 ‘𝐈𝐤 𝐳𝐚𝐠 𝐣𝐞 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐝𝐞 𝐯𝐢𝐣𝐠𝐞𝐧𝐛𝐨𝐨𝐦’ ⁣

Het is goed mogelijk dat Nathanael daadwerkelijk onder een echte vijgenboom zat… maar de uitdrukking ‘𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘥𝘦 𝘷𝘪𝘫𝘨𝘦𝘯𝘣𝘰𝘰𝘮 𝘻𝘪𝘵𝘵𝘦𝘯’ betekende ook zoveel als ‘de Thora overdenken’. ⁣
In de bijbel staat de vijgenboom ook herhaaldelijk symbool voor vrede (met God). ⁣

Dus wanneer Nathanael aan Jezus vraagt ‘Hoe ken je mij’ zegt Jezus met dit ene zinnetje veel en veel meer. ⁣

Jezus zegt eigenlijk indirect dat Hij erbij was toen Nathanael de schrift aan het bestuderen was. Dat hij zag hoe Nathanael aan het nadenken was over – mogelijk- zijn vrede met God. Want hoe kon Hij anders weten wat Nathanael aan het doen was? Dat is de reden waarom Nathanael in verwondering uitroept “𝗪𝐚𝐚𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐔 𝐛𝐞𝐧𝐭 𝐝𝐞 𝐳𝐨𝐨𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐆𝐨𝐝.” ⁣

Wanneer God naar jou kijkt, ziet hij waar je mee worstelt. Hij ziet waar je mee zit. Hij is erbij. En Hij wil je vrede geven. ⁣

Meer in de #bomenindebijbel challenge vind je op de site van @bettuelle . ⁣ Meer van mijn maaksels in deze challenge vind je op mijn instagram.

Bright

(Scrol naar beneden voor NL)

𝐈𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝗪𝐨𝐫𝐝, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝗪𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐆𝐨𝐝, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝗪𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐆𝐨𝐝.⁣

John1

Today my hubby @jurgen_lindenhols preached about the way these verses in John 1 tell us about the meaning and importance how God, in Jesus came down to be with us.

Christmas is different this year. We all spent time in our own ‘bubble’… but the one thing we can rest assured about; the child came down to be with us. In our own bubble. Darkness outside. Light within.

Dear everybody… I wish you a very merry Christmas with blessing of Jesus the Child in your bubble.

May your days … and the days to come be bright. Brighter than ever before.

😘

Vandaag sprak @jurgen_lindenhols over de manier waarop deze woorden uit Johannes 1 ons iets leren over de betekenis en het belang van hoe God, in Jezus, neerdaalde om bij ons te zijn. Kerstmis is dit jaar anders. We brengen allemaal tijd door in onze eigen ‘bubbel’ … maar het enige waar we zeker van kunnen zijn; het kind kwam naar deze aarde om bij ons te zijn. Bij ons in onze eigen bubbel. Duisternis buiten. Licht van binnen.

Beste allemaal … Ik wens jullie een hele fijne kerst met de zegen van Jezus het Kind in jullie bubbel. Mogen je dagen … en de dagen die komen, helder zijn. Helderder dan ooit tevoren.

Wie of wat is jouw boom? Who or what is your tree?

(English translation: scroll down!)

Vermoeid slofte hij door het palmbos. De zon stond hoog aan de hemel en brandde vervaarlijk, maar hier in de schaduw van de dikke laag vlezige bladeren was het relatief koel. Op een broeierige manier dan, maar in ieder geval niet zo heet als op het open pad richting de stad. Het opwaaiende stof van de weg kleefde aan zijn nieuwe rode sandalen en kroop in elk huidplooitje van zijn tenen. Dat zijn voeten nog geen twee uur geleden zorgvuldig waren gewassen en geolied door de huisslaaf van Marcellus was niet meer te zien.

Hij zuchtte. Het was een vermoeiende vergadering geweest. Zoals gewoonlijk waren dezelfde grapjes over zijn gestalte weer over tafel gevlogen en had hij net als altijd schaapachtig mee gelachen, alsof het hem niet deerde. Maar dat deed het wel. Maar geen haar op zijn hoofd wat er aan dacht om ook maar iets van zijn pijn of frustratie te laten merken.  Ze konden lachen wat ze wilden, maar hij was het die hen orders gaf, niet andersom.

De zachte bries die het bladerdek boven hem deed ruisten tilde de zware geur van de balsem bossen verderop met zich mee. Normaal gesproken kon hij wel genieten van dat luxe parfum wat de rijkdom van zijn stad benadrukte. Maar vandaag deed al die rijkdom hem niets.  Zelfs de rozentuinen waar hij, op weg naar huis, doorheen liep, konden zijn ogen niet strelen.

Hij was moe.. Hij was hét moe. Hij was het spuugzat dat niemand ook maar enig respect voor hem kon opbrengen. Het interesseerde niemand hoe hij zich voelde, wat al dat gepest en al die achterklap met hem deed.

Het was altijd al zo geweest.  In zijn kinderjaren was al snel duidelijk geworden dat hij niet goed groeide. Naar traditie had het hele dorp gedacht dat zijn gebrek kwam omdat God een appeltje met hem te schillen had en langzaam aan, naarmate de jaren vorderde werd hij steeds meer gemeden, werd er steeds meer achter zijn rug om gekletst. Het had niet lang geduurd voor hij door had gehad dat hij er in het leven helemaal alleen voor stond. En dus had hij geleerd dat hij vóór alles vooral aan zichzelf moest denken. Als hij niet voor zichzelf opkwam, wie dan wel?  Dus had hij zich opgewerkt, niet door zich af te beulen in de balsemgaard, niet door zware handarbeid in 1 van de vele tuinen,..  hij had zijn kansen schoon gezien toen de Romeinen hem ronselden. En hij had de mensen in zijn stad teruggepakt voor al die pesterijen. Ze hadden in zijn lengte een zonde gezien, een zondaar zou hij ze geven. En nu was hij rijk en had het helemaal gemaakt. Nouja, financieel gezien dan. Want niemand wilde vriendjes zijn met een tollenaar. En al helemaal niet met de baas van al die lijkenpikkers.  De roddel en achterklap was nooit opgehouden en dus ging ook hij door met zijn sluwe handel en afpersing. Het ene kwaad hield het andere in stand.

Hij was in ieder geval rijk, maar had niemand om zijn rijkdom mee te delen. Te midden van de menigte van deze oeroude stad was hij alleen. Eenzaam tot op het bot, en dat allemaal omdat hij zo gebrekkig klein was gebleven…

“Kom op, sneller, straks is Jezus alweer weg! ” Twee straatschoffies stoven hem voorbij richting de poort van de stad, vrolijk gillend naar elkaar. Jezus? Kwam Jezus naar Jericho?  Zacheüs versnelde zijn pas, hij had al zoveel gehoord over deze wonderlijke man. Het werd steeds drukker op de weg. Snel sloeg hij een achterafpaadje in, in de hoop om via wat steegjes de menigte te kunnen vermijden.  Zijn korte benen droegen hem zo snel hij kon.  Als hij nou maar een glimp van Jezus zou kunnen opvangen.  En net op het moment dat hij bedacht dat zijn ellendige korte gestalte hem zelfs het zicht op deze rabbi zou ontnemen zag hij de grote Esdoorn aan de kant van de weg.

Even twijfelde hij, het was ver beneden alle waardigheid voor een man van zijn positie … hij besloot dat het hem niet kon schelen… Met zijn gebrek en met al die mensen die hem toch al niets gunden zou hij Jezus nooit te zien krijgen wanneer hij niet als een kind die boom inkroop.  Mensen dachten toch al te min over hem dus dit kon er nog wel bij. Hij had de boom nodig om op Jezus te kunnen zien. En dus hees hij zich tak voor tak omhoog en verstopte zich in het bladerdak.

En Jezus zag hem. Niet gewoon een vluchtig kijken. Jezus zag hem echt. En Hij noemde hem bij naam alsof Hij hem echt kende. Jezus kende hem. En meer nog; Jezus las hem niet te les, gaf hem niet op zijn sodemieter,  veroordeelde hem niet zoals de rest van de stad … Jezus wilde bij hem komen eten. Niet zomaar even een praatje maken, maar echt even samen zijn. Zacheüs wist niet hoe hij het had.  Zo snel zijn benen konden klom hij uit die boom.  …

Met de komst van rabbi Jezus werd de vicieuze cirkel van uitsluiting en uitbuiting doorbroken. Het enige wat Zacheüs altijd al wilde werd hem gegeven; hij werd gezien. Niet zijn buitenkant. Jezus zag wie hij diep van binnen was en wat hij werkelijk nodig had; een klein vrijgevig jongetje wat erbij wilde horen. Hij was niet langer alleen. Jezus was bij hem. Hij kon eindelijk zijn wie hij werkelijk was. Het verleden deed er niet meer toe. Geld, welvaart en status werden onbelangrijk. En dat allemaal doordat hij het lef had gehad om, ver beneden alle waardigheid, toch in die boom te klimmen, zoekend naar een kans om op Jezus te kijken.

Wie of wat is jouw boom die je helpt om op Jezus te kijken?

(Lukas 19:1-10)

(Meer bijbeljournaling of andere creativiteit van mijn hand: volg me op instagram, facebook of youtube. )

Tired as he was, he shuffled through the forest. The sun, high in the sky was burning dangerously, but here in the shade of the thick layer of palm leaves it was relatively cool. In a sweltering way, but at least not as hot as on the open path towards the city. Blown up dust from the road clung to his new red sandals and got into every fold of skin on his toes. Less than two hours ago his feet had been carefully washed and oiled by the house slave of Marcellus, well it didn’t show anymore.

He sighed. It had been a tiring meeting. As usual, the same jokes about his stature had flown across the table and he had, as always, laughed sheepishly, as if it didn’t hurt him. But it did. But not for a brief moment he thought about showing any of his pain or frustration. They could laugh at whatever they wanted, but it was he who bossed them around, not the other way around.

The gentle breeze that rustled the foliage above him lifted the heavy scent of the balsam groves. Normally he could enjoy the luxurious perfume that emphasized the wealth of his city. But today all that wealth didn’t bother him. Even the exquisite rose garden on his way home couldn’t caress his eyes.

He was tired. It tired him to the bone that no one could show him any respect. Nobody cared how he felt, what all the bullies and all that backbiting did to him. It had always been like this. As soon as the villagers noticed that he didn’t grow as he should’ve as a child they had mocked him. Traditionally, the whole village had thought that his lack of posture was because God was punishing him because of a sin, and slowly, as the years went by, they avoided him more and more, talking behind his back.  It hadn’t taken him long to realize that he was all alone. And so he had learned to take care for himself. If he didn’t stand up for himself, then who would? So he had worked his way up, not by tormenting himself in the groves, not by hard manual labor in the many gardens … he had seen his chances when the Romans recruited him. And he started to punish the people in his town for all the years of harassment. They had seen a sin in his height, a sinner he would give them. And now he was rich and wealthy. Well, financially. Because nobody wanted to be friends with tax collectors. And certainly not with the boss of those corpse picks. The gossip and backbiting never stopped, so he continued his cunning trade and extortion. One evil perpetuated the other.

He was rich, but had no one to share his wealth with. He was alone in the crowd of this ancient city. Lonely to the bone, all because he was so imperfectly small …

“Come on, faster, or Jesus will be gone again! Two street bastards rushed past him towards the gate of the city, happily screaming at each other. Jesus? Did Jesus come to Jericho? Zacchaeus quickened his pace, he had already heard so much about this wonderful man. The roads got busier. He quickly turned into a back alley, hoping to avoid the crowd through some alleys. His short legs carried him as fast as he could. If only he could catch a glimpse of Jesus. And just as he thought that his wretched short stature would block even the view of this rabbi, he saw the huge sycamore tree on the side of the road.

For a moment he hesitated, it was far below the dignity for a man of his position … but in the moment he decided he didn’t care any longer  … The town couldn’t care any less and he would never see Jesus when he wouldn’t crawl in that tree like a child. People thought too little about him anyway so this could be added to their list. He needed that tree to be able to look upon Jesus. And so he pulled himself up branch by branch and hid in the canopy of leaves.

And Jesus saw him. Not just a cursory look. Jesus really saw him. And He called him by name as if He really knew him. Because He really knew him. And even more; Jesus did not lecture him, did not give him a fuss, did not condemn him like the rest of the city… Jesus wanted to eat with him. Not just having a chat, but really being together. As fast as he could, he climbed out off that tree. …

With the arrival of Rabbi Jesus, the visual circle of exclusion and exploitation was broken. The only thing Zacchaeus always wanted was to be seen. Not just his outside. Jesus saw who he was deep down and deep within and noticed what he really needed; Jesus saw the little generous boy who wanted to belong. From that moment he no longer was alone. Jesus was with him. Finally he could be who he really was.

And it all started because he had the guts to climb that tree in the hope to be able to see upon Jesus.

Who or what is your tree that helps you to see upon Jesus. Do you have the guts to climb it?

Luke 19:1-10

(More (bible)creativity from my hand: follow me on youtube, facebook or instagram.)

Black lives matter. Period.

(Scroll down for English translation)

Toen  Charlie Hebdo koelbloedig werd vermoord en Parijs werd opgeschud met de gewelddadige vorm van terrorisme postten mensen massaal op social media hun profielfoto met ‘Je suis Charlie’ of ‘Stand by Paris’.  Als blijk van medeleven.

Toen België werd opgeschud door een terroristische aanslag reageerde ook ik met een profielfoto die de kleuren van België weergaf.

Een tijdje geleden was er de ‘kom op tegen kanker’- campagne.

Niemand haalde het in zijn hoofd om in bovengenoemde gevallen  te zeggen “Stand by all” of “Kom je ook op tegen longemfyseem of Alzheimer? Want dat zijn ook nare aandoeningen!”

Je steun betuigen en opkomen voor het ene, betekent niet dat je tégen het andere bent.  Het heeft mij even geduurd voor ik me dat realiseerde in de Black Lives Matter campagne. Mijn eerste reactie was ‘All lives matter’.  En natuurlijk tellen ook álle levens. Maar in gesprek met een aantal Afro Amerikaanse dames werd het me duidelijk dat het niet gaat om een tegenstelling. Zij voelen zich gediscrimineerd, achtergesteld, benadeeld. En met deze leuze vragen ze aandacht voor hun zaak. Net zoals het kankerfonds aandacht vraagt voor kanker en niet voor Alzheimer.

Vervolgens dacht ik – excuus voor mijn onwetendheid- dat het hier in NL heel anders is dan in Amerika. En ja het is anders. We zijn als gezin 1x in aanraking gekomen met hele boze Amerikanen die de politie hadden gebeld. En ik kan je vertellen; dat was niet leuk. Zeg maar gerust eng. Het is absoluut anders. Maar racisme komt ook in Nederland en België voor. De belastingdienst is daar een zeer recent en duidelijk voorbeeld van.

Dan zou je nog kunnen zeggen ‘Ik doe niet mee met de hype door op social media me uit te spreken.’ Is je goed recht. Om eerlijk te zijn, dat was ook mijn eerste reactie.  Maar is ook dat niet een beetje jezelf distantiëren? Omdat het jou niet dichtbij genoeg komt? Omdat het niet belangrijk genoeg is? Omdat je stiekem – het idee hebt dat je jezelf moet verdedigen en bij je punt wil blijven dat jij geen racist bent en dat dus niet hoeft? Is dat niet precies wat ‘white priveledge’ is?  Nu kan het zijn dat je altijd politiek correct bent en je nooit uitspreekt … dat is op zich prima.  Maar voor mij ging dat excuus niet op. 

Voor ik me uitsprak ben ik dus eerst in gesprek gegaan met een paar dames die racisme aan den lijve ondervonden. En ik sprak me uit op social media. En toen las ik op facebook de hartkreet van een mede-lander. Of de kerk zich ook hiertegen kon uitspreken. Mijn eerste reactie: wederom ‘Waar is dat voor nodig! Je verwacht toch ook niet van alle moslims dat ze zich tegen IS uitspreken? Alsof moslims per definitie voor IS zijn?? En hubby heeft een paar weken geleden nog gepreekt over hoe we ons horen te gedragen in de kerk. Voor racisme is er in de kerk geen plaats.  Maar is dat zo?

Is er voor racisme en discriminatie en sociaal onrecht geen ruimte in de kerk? Of is dat er wel en zou het er niet moeten zijn?

Het is al een aantal jaar geleden. Dus ik kan het nu wel vertellen. Maar ook ik heb pijnlijk ondervonden dat discriminatie wel degelijk de kerk in sluipt. Al sinds jaar en dag heb ik moeite met het zingen van het volkslied in de kerk. Velen vinden het een mooie traditie, maar ik vind het niet rijmen dat je de ene keer zingt ‘Want de geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt …’ en de andere keer heel nationalistisch die grenzen in ere houdt door het volkslied. En hoewel ik me echt Nederlander voel – me heb laten nationaliseren- ik ga in de kerk niet staan wanneer dit lied gezonden wordt.  Toen ik dit voorzichtig aankaartte kreeg ik echter een furieuze reactie ‘Je past je maar aan aan Nederland. Je moet maar wennen aan ONZE gebruiken.’  Ineens was ik weer ‘de buitenlander’. Nodeloos om te zeggen dat ik al 14 jaar in NL woonde, mijn best deed om zo accentloos mogelijk te praten, al jaren werkte in het VO, me met hart en ziel inzette in de kerk en keurig mijn belasting betaalde…  Ik moest me als buitenlander maar aanpassen.  Wat heb ik gehuild, wat voelde ik me buitengesloten. En zo zijn er meer voorbeelden. Dit is dan geen racisme. Wel discriminatie. Pijnlijk, hard en in de kerk.

Terug naar racisme. Denken dat racisme geen voet heeft in de kerk of in de NL samenleving is een illusie. Dat je het niet ziet komt misschien omdat je het als ‘wit persoon’ zelf nooit ervaart. Wat we op z’n minst kunnen doen is de ander serieus nemen wanneer hij of zijn aangeeft hier last van te hebben. Wat we op z’n minst kunnen doen is luisteren (als in actief luisteren en het gesprek aangaan.) En we kunnen het gedrag van een ander niet veranderen. Maar jouw stem laten horen is geen druppel op de gloeiende plaat. Jouw stem laten horen is niet meelopen met een hype. Jouw stem laten horen is bijdragen aan bewustwording. Jouw stem laten horen is de ander laten weten ‘Ik hoor je, ik zie het lijden, ik sta achter je.’

Black lives matter.

(Onderaan vind je een pdf van deze tekening, vrij te gebruiken voor in je eigen bulletjournal of biblejournaling. Tekening geïspireerd door een foto van @gigi_esohe) Meer van mijn maaksels vind je op instagram.

When Charlie Hebdo was murdered and Paris was shaken up by the violence of terrorism, people massively posted their profile picture with “Je suis Charlie” or “Stand by Paris” on social media. As a token of compassion.

When the Belgium airport was shaken by a terrorist attack, I also reacted with a profile photo that reflected the colors of Belgium.

A while ago there was the “fight against cancer” campaign. Nobody dared to say “Stand by all” or “Do you also stand up against lung emphysema or Alzheimer’s? Because those are also unpleasant conditions!”

Expressing your support and speaking up for one does not mean you’re against the other. It took me a while to realize this is also the case in the Black Lives Matter campaign. My first reaction was “All lives matter”. And of course all lives count equally. But in conversation with a number of African American ladies it became clear to me that it’s not a contradiction. Saying Black lives matter doesn’t exclude Whites.  They feel discriminated against, disadvantaged. And with this slogan they draw attention to their case. Just as the cancer fund draws attention to cancer and not Alzheimer’s. Making it ‘All lives matter’ draws the attention back.

Then I thought – pardon my ignorance – that it ‘s different here in the Netherlands than in America. And yes it is different. As a white family we once came in contact with very angry Americans who had called the police on us. And I can tell you; That wasn’t fun. You can say scary. And we’re not even black. So it’s absolutely different. But racism also occurs in the Netherlands and Belgium. The tax authorities here are a very recent and clear example of this.

Then you could say “I’m not participating in the hype by speaking up on social media.” It’s your right. To be honest, that was my first reaction also. But isn’t that distancing yourself from it a little? Because it doesn’t get personal enough to you? Because it’s not important enough? Because you secretly – feel that you have to defend yourself and want to stick to the point that you are not a racist and you don’t have to? Isn’t that exactly what “white priveledge” is? Now it is possible that you are always politically correct and you never speak out against anything … that’s fine.  But that excuse didn’t work for me.

Before I decided to speak up, I started talking to a few ladies who experienced racism firsthand. And then I read the heart cry of a fellow Dutch on Facebook. He asked if the church could speak out against racism. My first reaction – once again –  “What is that necessary for? You don’t expect all Muslims to speak out against ISIS, do you? As if Muslims are by definition for IS ?? And hubby preached a few weeks ago about how we should behave in church. There is no place in the church for racism. Why does the church need to speak up? Butis there really no room for racism and discrimination or social injustice in church? Or is it and should it not be?

It’s been several years. So I can tell you now. But I have also experienced painfully that discrimination does creep into the church. For years I had trouble singing the national anthem in church. Many find it a beautiful tradition, but I do not think it rhymes with the Dutch hymne that says “Because the Spirit breaks through the borders that have been made by people …”  And although I really feel Dutch – I have been nationalized – I do not stand in church when this song is sung. When I cautiously tried to addressed this, I got a furious response “You will adapt to the Netherlands. You have to get used to OUR customs. ” Needless to say that I had been living in NL for  over 14 years, did my best to speak as accent less as possible, worked in high school and paid taxes … I had to adapt as a foreigner. I was a foreigner. I cried my eyes out and felt excluded for al long time …

Back to racism. To think that racism has no place in the church or in the NL society is an illusion. Maybe you don’t see it because you -as a white person- never experienced it. But the least we can do is to take the other person serious when he or she indicates that he is bothered by this. The least what we can do is listen (as in active listening and engaging in conversation.) And maybe we cannot change someone else’s behavior. But making your voice heard is not a drop in the ocean of needs!  Making your voice heard is not part of a hype. Making your voice heard is contributing to awareness. Making your voice heard is letting the other person know “I hear you, I see the suffering, I am behind you.”

Black lives matter.

The drawing I created, can be downloaded below for free- just for personal use in bulletjournal or biblejournaling. The drawing is inspired bij a photo of @gigi_esohe. More of my creations can be found on instagram.

“Zo ben ik nu eenmaal.”

Met onze tong zegenen we onze Heer en Vader, en we vervloeken er mensen mee die God heeft geschapen naar zijn evenbeeld.

(Jakobus 3:10)

Jakobus 3:10 vond ik altijd al ‘lastig’.
Lastig omdat

…het zo menselijk is om er af en toe een sneer uit te gooien, of
… omdat wat je voelt ook recht heeft op bestaan ook al valt dat de ander niet altijd goed, of
… omdat iemand soms iets heel goed kan bedoelen maar het gezegde faliekant verkeerd is en je daardoor nog dieper het putje in zinkt of,
… omdat je niets zegt omdat je de ander niet wil kwetsen of teleurstellen en je jezelf hier achteraf wel om voor de kop kan slaan.


Zegen en vloek zijn niet altijd goed te onderscheiden. Vooral niet vooraf. Wat mij tot vloek lijkt kan zelfs (op den duur) een zegen blijken. Of wat tot zegen bedoeld was kan…

Vanuit menselijk perspectief is het soms zo lastig te bepalen of iets zegen of vloek is.

Maar ik zie het in deze waarschijnlijker wat ingewikkelder dan dat wat Jakobus in deze verzen bedoelde. Al is dat ook ok. Ik denk niet dat mijn worstelende gedachten iets denken wat er lijnrecht tegenover staat.

Vandaag had ik het er met iemand over dat ik niet het type was wat rustig main stream meehobbelt. Mijn denkkader waagt zich met regelmaat buiten de veel bewandelde (christelijke) paadjes. Ik wil zelf denken, uitzoeken, grenzen opzoeken keuzes maken en in die grensstreek de ander ontmoeten… En hoewel je juist in de grens bijzondere dingen leert; dat levert nogal eens (negatieve) kritiek op.

Ik ben niet het type wat haar mond houdt. Het is alsof er een continue drive in me zit die mezelf en de ander aan het denken wil zetten en andere perspectieven wil belichten. Ik wil weten en ontdekken ‘waarom’. En wie zegt ‘Daarom.’ vraag ik ‘Waarom daarom?’ .

“Dat is hoe en wie je bent, dat kan je niet verloochenen. Zo zit je in elkaar.” liet mijn gesprekspartner me vanmiddag weten. Ik hoorde “Zo heb Ik je gemaakt.”

Het is vaak een vreselijke dooddoener ‘Zo ben ik nu eenmaal.’ En daarmee heb je dan je eigen handelen gerechtvaardigd… Maar in dit geval… zo ben ik echt. Maar ik ben ook het type wat eerlijk en open wil zijn… en het type wat de ander wil plezieren. En dus zit ik eeuwig te balanceren tussen de keuze om mezelf uit te spreken en het kunnen incasseren van kritiek of niet gezien/ niet gewaardeerd te worden (en laat ik in dat laatste niet altijd even sterk zijn.) Met als gevolg dat ik -voor mijn gevoel- te vaak m’n mond hou en dus mezelf tekort doe. Of zo lang mn mond hou dat daarna de bom al dan niet inwendig barst.

“Rivieren van levend water zullen stromen vanuit het hart van wie in mij gelooft.”

(Joh 7:38).

Wanneer je verder leest in Jakobus 3 lees je dat hij het spreken vergelijkt met een waterbron. Er kan niet én zoet water én zout water uit één en dezelfde bron ontspringen… En wanneer ik dan denk aan dit mooie vers uit Johannes 7 mag ik beseffen dat wanneer ik gestaag uit de juiste Bron put, het soms meer een vloek is om te zwijgen dan dat het is om te spreken – ook al bevallen mijn woorden de ander niet. Want ‘zo ben ik nu eenmaal’.😉

(Geschreven naar aanleiding van de #invogelvlucht challenge van @Bettuelle. Meer van mijn maaksels vind je op instagram.

De tekening hierboven is mijn na-maaksel; het origineel is van @polinabright . Ik gebruike waterbrushpens. )

He IS risen!

And at the ninth hour Jesus cried with a loud voice, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” which means, “My God, my God, why have you forsaken me?”

After His painful cry on Friday it became silent… but in the past 2000 years it was only on one day everyone thought He was dead. At Sunday it became clear. He was risen.

Now we can proclaim with a clear voice: He is risen. He is alive!

In het negende uur riep Jezus met luide stem ‘Eloï Eloï, Lema Sabachtani’ wat in onze taal betekent ‘Mijn God, Mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’

Na zijn roep op vrijdag werd het stil. Stille zaterdag. Maar gedurende de afgelopen 2000 jaar is er maar 1 dag geweest waarop iedereen geloofde dat hij dood was. Die zondag werd het snel en voor velen duidelijk…

En met luide stem verkondigen we ook nu vandaag; Hij leeft! De Heer is waarlijk opgestaan.

Marc 15:34 #easter #Pasen

More drawings and sketchnotes on my instagram.

Wees geen underdog

Vanmiddag zou de inzegeningsdienst geweest zijn (hubby start in Parousia Zoetermeer als voorganger)… maar door Corona en alle nodige maatregelen kon het niet doorgaan.

Dus vanmorgen tijdens de livestream werd er even kort voor ons als ‘voorgangersstel’ gebeden. (En eerlijk: dat vind ik meer dan prima- het groots opgezette met veel aandacht hoeft voor mij niet persé, al begrijp ik ook dat het om iets gaat wat voor de hele gemeenschap van belang is. We zijn bedolven onder de lieve snailmail en attenties van gemeenteleden. Dus – mij hoor je niet klagen!!)

Voor mijn gevoel voelde het vanmorgen onwennig en rommelig (zonder dat ik t negatief bedoel) dat zie ikzelf terug in mijn aantekeningen.
Dit omdat ik aan het begin van de dienst mee voor de camera moest (en dat stiekem liever niet wilde 🙈)… er daarna diakenen werden ingezegend … er daarnaast ook avondmaal was … al die camera’s en apparatuur wat stond te draaien (en mij afleidde ondanks dat ik zo min mogelijk rondkeek) .. iemand die vaak heen en weer liep (geen kritiek; we hebben oplettende regelaars nodig!) … dit gebeurt gewoon behind the scenes als je aanwezig bent bij de ‘making of’ van een livestream.

Hoort er dus allemaal bij zullen we maar zeggen. 🤪

Dus mn aantekeningen zijn onvolledig en rommelig. Maar dat is ok. Het gaat bij #preekaanTEKENINGen niet om ‘alles’ te horen en te kunnen noteren. Het gaat om precies dát te horen wat God tegen jou (mij) zegt en om daar met een betere focus naar te luisteren, ondanks omstandigheden.

En ach, wat is rommelig? Het is hooguit een reflectie van hoe je iets zelf ziet of ervaart. De 1 zegt rommel, de ander heeft overal ideeën liggen en een derde vind het een georganiseerde chaos of complexe orde. Maar God kijkt en spreekt daar dwars doorheen.

Wat er vanmorgen voor mij qua boodschap uitsprong?

“Laat niet op je neerkijken, maar word niet hoogmoedig. Wees nederig zonder de underdog te worden.”

Omhoog ↑