Tekenen met karakter; waarom AI mijn stijl niet kan kopiëren.

AI maakt het tegenwoordig wel heel makkelijk om een zelfportret te laten maken. Je gooit een paar trefwoorden in een prompt, en binnen vijf seconden krijg je een gezicht dat verdacht veel op je lijkt. Of soms op een fantasyweergave van je betere dagen. Maar is dat dan nog een zelfportret? Of gewoon een goed gegokte avatar? Ik nam de proef op de som. In deze foto zie je een verzameling portretten van mij. Een aantal is gegenereerd door AI. En een paar heb ik zelf gemaakt. Met de hand. Met al m’n gevoel, met m’n fouten, met m’n eigenwijze stijl. Kun jij raden welke dat zijn?

Het grappige is: AI kan ontzettend veel. Het mixt stijlen, speelt met licht, kopieert karaktereigenschappen en lijkt soms je ziel te vangen. Maar dat doet het allemaal zonder iets te voelen. Zonder te twijfelen. Zonder een bad-hair-day. Terwijl juist dát het mooie is aan een zelfportret: het laat iets van binnen zien. Niet alleen hoe je eruitziet, maar hoe je tekent als je moe bent. Of net koffie op hebt. Of een beetje verdriet meedraagt.

Ai versus hangetekend. Sara Lindenhols handmade of niet - zelfportretten door Ai

En laten we eerlijk zijn: dit is niet de eerste keer dat een nieuwe manier van maken tot paniek leidt. Toen fotografie opkwam, riepen mensen ook: dat is geen kunst! Toen we digitaal gingen tekenen, zeiden sommigen: dat is valsspelen! En AI? Die krijgt nu hetzelfde stempel: makkelijk, emotieloos, onpersoonlijk. Maar het is gewoon een gereedschap. Geen vervanging. Het is een digitale stagiair met een groot archief en nul intuïtie.

Ja, het schuurt. Zeker als het gaat om auteursrecht. Want waar eindigt inspiratie en waar begint het overnemen? Maar laten we niet vergeten: ook wij creatieve mensen bouwen voort op wat anderen ooit maakten. Die ene stijl die in je hoofd blijft hangen. Die kleurkeuze die je oppikt uit een vintage prentenboek. Dat is geen diefstal. Dat is hoe creativiteit werkt.

Dus nee, ik ben niet tegen AI. Maar ik teken ook niet met algoritmes. Ik teken met gevoel. Met een knik in de lijn. Met een rafeltje hier en daar. Met iets wat geen prompt kan nabootsen. En dát is precies wat ik ook leer in mijn cursussen. Hoe je je eigen stijl vindt. Je eigen stem. Je eigen handschrift. Ook als dat niet perfect is. Juist dan is het echt.

Wil je ontdekken hoe jij jezelf kunt leren tekenen, op een manier die geen AI ooit van je afpakt? Kijk dan even bij mijn cursussen!

En dan nu: raden welke portretten ik met de hand tekende!!

Versus handgemaakt - sara lindenhols - blog - waarom AI je stijl niet kan kopiëren. Tekenen.

juni 16, 2025 0

Wat kleuren jou vertellen…

juni 4, 2025 0

over hoogteverschil, perspectief en luisteren

Vanaf camping Delphi lijkt het dorpje onder ons op wandelafstand te liggen. Alsof je er zo naartoe zou kunnen slenteren met een koffiekop in de hand. Alsof alles vlak is.

Maar wie goed kijkt, ziet het hoogteverschil.

Tussen hier en daar ligt een dal van ruim tweehonderd meter diep. Dat is alsof je tien flatgebouwen op elkaar stapelt. Alsof je de Euromast ondersteboven de berg in duwt, en je nog steeds bovenaan staat. En het stadje verderop, bij de zee? Dat ligt nóg lager. Meer dan driehonderd meter verschil. Alsof je vanaf hier over twaalf verdiepingen omlaag kijkt – zonder lift.

En wat eruitziet als een vriendelijk veldje met wat struikjes? Dat blijkt een olijfgaard te zijn met tienduizenden bomen – elk metershoog, schaduwrijk, zwaar van geur en geschiedenis.

Zelfs de berg aan de overkant, die eerst één massieve vorm leek, blijkt bij nader inzien uit drie lagen te bestaan. Wat van boven simpel oogt, is in werkelijkheid diep, heet, gelaagd en onvoorspelbaar. Perspectief bedriegt. Boven waait een frisse bries. Beneden hangt de hitte tussen de huizen.

Af en toe horen we flarden van gejuich vanaf een voetbalveld in het dal. Of is het frustratie? De klanken waaien fragmentarisch naar ons toe – maar onderweg verliezen ze hun betekenis. We horen geluid. Maar geen verhaal.

En wanneer we het vragen aan de andere camperaars: “Wat denk jij dat er gebeurt daar beneden?” kijken ze even, knikken lief want ze verstaan geen woord over de grens. Ze zien enkel wat wij zien. Maar zij staan óók op de berg. Met evenveel afstand. Evenveel frisse lucht. Even weinig hitte.

Het is verleidelijk om te denken dat je iets begrijpt, omdat je het kunt overzien. Maar overzicht is geen inzicht. En zien is nog geen voelen.

En voor wie tekent…

Ook in tekenen werkt perspectief precies zo. Wat dichtbij is, lijkt groter. Wat ver weg is, krimpt. Die boom in het dal? Die teken je kleiner dan die voor je neus, ook al weet je dat ze in werkelijkheid even groot zijn. Je ogen doen dat vanzelf. Maar je potlood heeft soms hulp nodig.

Een vergezicht zoals hier in Delphi is prachtig om te oefenen. En het goede nieuws: je hoeft geen meestertekenaar te zijn om het te proberen.

Hier een paar simpele tips:

1. Begin met de horizonlijn.
Trek een dun lijntje op ooghoogte: dat is waar de lucht de aarde raakt.
2. Bepaal het verdwijnpunt.
Dat is de plek waar alle lijnen naartoe ‘verdwijnen’.
(Denk aan wegen, muren, boomrijen – ze lopen daar visueel samen.)
3. Werk in lagen: voorgrond – midden – achtergrond.
Dingen dichtbij teken je groot en gedetailleerd.
Verder weg = kleiner, lichter, grijzer, minder detail.
4. Laat kleuren vervagen.
In de verte worden kleuren koeler, blauwer, grijzer.
Dit heet ‘atmosferisch perspectief’ – en het werkt ook met aquarel of kleurpotlood.
5. Teken wat je ziet, niet wat je weet.
Die olijfboom op 300 meter afstand is net zo’n boom als die bij je voeten,
maar op papier moet hij kleiner – want zo zie jij hem nu.

Perspectief is geen trucje. Het is een manier van kijken. En een uitnodiging tot verwondering.

mei 18, 2025 0

Jouw lichtje doet ertoe…

Er was eens…

In een oeroud familieverhaal, doorgegeven bij kampvuren en gefluisterd in tenten, leefde een meisje met ogen zo donker dat ze het licht leken te bewaren voor later. Haar naam was Leah – een naam die klinkt als een zachte zucht: le-áh, “moe”. Niet moe van lopen, maar moe van onzichtbaar zijn. Als iemand haar een compliment maakte, viel het halverwege – als confetti die nooit de grond raakt. Elk vonkje in haar blik doofde zodra de ander wegkeek.

Leah’s vader – sterk in deals, zwak in harten – bedacht een list. Hij hulde haar in een zware sluier en leidde haar naar Jakob, die tot over zijn oren verliefd was op haar jongere zus Rachel. De fakkels flakkerden, de muziek zwol aan; Leah zweeg, monddood door machtsstructuren, en werd een pion in het spel. Jakob, verblind door ritueel en maanlicht, dacht werkelijk dat hij met Rachel trouwde.

Bij zonsopgang gleed de realiteit als koude as over de tentvloer; Jakob ontdekte de verwisseling, Rachel huilde, en Leah voelde de afwijzing tot diep in haar ziel. Het laatste kleine sprankje in haar ogen doofde bijna helemaal uit.

“Een blik kan je raken, maar jouw waarde ligt dieper dan ogen reiken.”

Leah kreeg een eerste kind – nu zal Jakob mij zien, dacht ze. Ze kreeg een tweede – nu zal ik vast voor hem stralen. Ze kreeg een derde – nu zal hij eindelijk om mij geven. Maar telkens keek Jakob langs haar heen; zijn aandacht en liefde bleef bij Rachel. En Leah werd moe van het wachten op een waardering die maar niet kwam.

“Geluk wordt kwetsbaar als je het laat afhangen van andermans applaus.”

Op een nacht, onder een maan helder als een zilveren schaal, barstte er wéér nieuw leven door haar heen. Ze wiegde het jongetje, sloot haar ogen, en ergens in haar borst schoof een raam open – alsof gordijnen voor de ochtend wegschoven. Ze fluisterde:

“Deze keer prijs ík het leven.”

Ze noemde hem Juda – “lof”. Buiten bleef alles hetzelfde: Jakob bleef dol op Rachel. Maar ín Leah sprong een lampje aan. Ze besloot dat haar waarde niet langer zou schommelen op Jakobs blik. Het voelde alsof ze een kaars in een donkere kamer zette: de kamer werd niet groter, maar er kwam kleur in elk hoekje.

“Een open hand kan je innerlijke licht zachtjes landen.”

Of je nu wel of niet iets hebt met dit soort oerverhalen: één ding is duidelijk. Mensen schoven Leah opzij, maar het verhaal (God) schoof haar naar voren. Want zij, en niet haar zusje, werd de voorouder van grote koningen en, uiteindelijk, van Jezus. Afgewezen door mensen, maar gekozen door God – anderen keken weg, maar het Leven zelf keek haar vol in het gezicht.

Misschien wacht jij ook op een blik, een like, een “goed gedaan”. Misschien voel jij diezelfde stille moeheid – alsof je batterij nooit echt op 100 % komt. Leah’s verhaal nodigt je uit om de lamp binnenin zelf aan te klikken. Probeer het zo:

1. Fluister je moeheid. Zeg hardop (of in je hoofd): “Ik ben moe omdat…”.
2. Open je handen. Leg ze, palmen omhoog, op je schoot. Adem uit. Voel hoe ruimte ontstaat.
3. Noem je eigen Juda. Fluister één ding waarvoor jij dankbaar bent – los van wie er kijkt of klikt.
Herhaal dit een paar avonden. Niet als toverspreuk, maar als oefening: telkens als jij lof kiest, stuur je een klein stroompje licht door je eigen binnenkamer.

Jakob bleef van Rachel houden; dat veranderde niet. Maar in Leah’s ogen kwam weer glans – niet door zijn blik, maar door haar besluit. Elke nacht brandde er een zacht gloeien in haar tent: het licht van iemand die zichzelf gezien wist.

“Waardigheid groeit waar je zelf besluit dat niemand haar meer kan afpakken.”

Misschien, als jij straks het raam opent, voel je diezelfde vonk. Niet alles is opgelost, maar ergens binnenin brandt licht dat niemand kan doven behalve jij. Laat het schijnen.

Je bent een lichtdrager – jouw vonk doet ertoe.

Liefs Sara 🕊️

Tekening is onderdeel van de online tekencursus #journalingJoy

mei 13, 2025 0

Over sluwheid, schaamte, en een stem die je stil wil maken

(Ik hou ervan om soms, na een aantal jaar dezelfde tekening weer opnieuw te maken. Op deze manier zie je je eigen groei en vordering het beste. Deze x maakte ik de tekening met pastelpotloden van Caran D’Ache.)

Ik had haar al eens eerder getekend. Lang geleden, op dezelfde bijbelbladzijde. Het was hetzelfde verhaal, maar in een andere tijd, in een andere bijbel, met een andere hand. Eva, met de slang in haar armen, een beetje schuin opkijkend, alsof ze zichzelf nog niet in de ogen durfde te zien.

En nu, tijdens onze reis dwars door Bulgarije, tekende ik haar opnieuw. Mijn lijnen waren anders — zekerder, zachter — en mijn gedachten erover zakten een laag dieper. Ze keek me ineens recht aan.

Toen viel het me op. Het is niet zij die de slang vasthoudt, maar de slang die zich in haar omhelzing wurmt. Hij vlecht zijn gedachten tussen de hare en beweegt zich niet met kracht, maar met een bijna tedere sluwheid. Hij stelt niets opdringerigs voor, hij stelt alleen een vraag. Subtiel, gewiekst, ogenschijnlijk vol goede bedoelingen, maar onderhuids doordrenkt met valse intenties.

En wat hij zegt, klinkt niet verkeerd. Integendeel.

“Heeft God werkelijk gezegd…?” (Genesis 3:1)

Het zijn precies die zinnen die blijven hangen. Niet luid, maar slim. Niet grof, maar net genoeg verdraaid om je aan het twijfelen te brengen.

In het Hebreeuws ligt de spanning in de klank. De tekst zegt: “De slang nu was de sluwste (ʿārûm) van alle dieren…” Het woord ʿārûm betekent sluw, slim, berekenend — maar het rijmt op het woord dat slechts één vers eerder werd gebruikt: “Zij waren naakt (ʿērōm), en schaamden zich niet.” (Genesis 2:25)

Naakt en sluw. ʿĒrōm en ʿĀrûm.

Eerst openheid, daarna achterdocht. Eerst kwetsbaarheid, daarna controle. Eerst vertrouwen, daarna de verstikkende stilte.

⸻

Naaktheid was niet het probleem. De blik was veranderd.

God had de mens naakt geschapen — onbedekt, aanwezig, onbeschaamd. In die oorspronkelijke staat stond naaktheid voor rust, voor vrijheid, voor zijn zoals je bedoeld was. Maar door de sluwheid van de slang kantelde het perspectief.

“Toen gingen hun ogen open, en zij merkten dat zij naakt waren…” (Genesis 3:7)

Schaamte ontstond, niet omdat hun lichaam veranderde, maar omdat hun vertrouwen werd verwrongen. Ze keken anders, en zagen zichzelf ineens als verkeerd. Te zichtbaar, te kwetsbaar, te bloot. Ze bedekten zich — met bladeren, met stilzwijgen, met terugtrekking uit verbinding.

De slang creëerde niet alleen afstand tot God, maar ook tot zichzelf, tot elkaar. Hij bracht een eenzaamheid die zich niet uitschreeuwt, maar klein en stil maakt.

⸻

De slang, toen en nu

De slang bestaat nog steeds. Hij heeft alleen geen schubben meer. Vandaag de dag heeft hij systemen, woorden, rollen. Hij komt in ruimtes waar je hoopte op veiligheid, in gesprekken die als zorg lijken te klinken, maar je langzaam kleiner maken. Hij spreekt zacht, vriendelijk zelfs, tot je stem verdwijnt en hij je monddood achterlaat.

“Weet je zeker dat je het wel goed hebt?”
“Is dit wel de toon om dit aan te kaarten?”
“God vraagt gehoorzaamheid, geen ‘vuile’ taal.”

Hij laat je denken dat stilte heilig is, dat opstaan rebellie is, dat jouw stem gevaarlijk is. Voor je het weet heeft de controle van een ander jouw gezicht verwrongen. Voor je het weet heeft de slang je geïsoleerd en monddood gemaakt.

⸻

Maar dan roept God. Niet streng, maar zoekend.

“Waar ben je?” (Genesis 3:9)

God vraagt niet: “Wat heb je gedaan?”, maar: “Waarom ben jij onzichtbaar geworden? Waarom hoor Ik je stem niet meer?”

En dan, midden in de gebrokenheid, doet Hij iets wat zo vaak over het hoofd wordt gezien.

“En de HEER God maakte voor de mens en zijn vrouw kleren van huid, en bekleedde hen daarmee.”(Genesis 3:21)

Hij bekleedt hen. Want na de ontmoeting met de slang is er iets onherstelbaar veranderd. Niet alleen hun blik, maar ook hun besef van kwetsbaarheid. De openheid is beschadigd. De rust is gebroken. Ze kunnen het niet meer dragen zoals eerst.

En God doet wat liefde doet: Hij wist het verleden niet uit, maar begint opnieuw, op de plek waar de mens nu is. Hij zegt niet: “We doen alsof het nooit gebeurd is.” Hij zegt: “Ik zie je. Ik zie dat je je bloot voelt. Dat je niet meer durft. En zo laat Ik je niet staan.”

Hij had kunnen zeggen: “Je hoeft je nergens voor te schamen. Die bladeren zijn nergens voor nodig.” Maar echte troost begint niet met “het valt wel mee.” Echte troost begint met: “Ik zie je. En Ik zorg voor je.”

De kleding is geen straf. Geen vervanging van het naakte. Het is de stem van God die zegt: “Ik bekleed jullie. Jullie mogen weer zichtbaar worden, op een manier die je aankunt.”

Het kleden is niet het einde van intimiteit. Het is het begin van God’s beschermende nabijheid.

mei 5, 2025 3

hoop in vertrouwen

(Ps: deze blog gaat over een stel verhalen uit de bijbel – weet dat ik mijn geloof niet aan je wil opdringen, daarom ga ik niet het hele verhaal herhalen – maar vraag er gerust vrijblijvend naar mocht je het wel willen weten.)

Soms vertellen we elkaar verhalen alsof ze zwart-wit zijn. Zo heb je het bijbelverhaal van de 5 dwaze meisjes met lege kruiken – zij zijn dom, en de wijze meisjes met volle kruiken – zij zijn slim. Klaar. Verhaal afgelopen.

Maar wat als dit verhaal ons iets veel diepers wil zeggen? Alweer een hele tijd geleden kauwde ik lange tijd op de betekenis van dit verhaal. Op de gelaagdheid ervan. En ik maakte er dit schilderij bij. Donker, gelaagd, een beetje mysterieus. Want dit verhaal is lang niet zo eenvoudig als we het soms maken.

Er zit zoveel verborgen in die paar verzen. Eén ding bleef bij me hangen: “Ze vielen allemaal in slaap.” Allemaal. Dus ook de wijze meisjes. Omdat het menselijk om niet altijd wakker en alert te zijn.

Wij vallen soms stil. We zijn allemaal wel eens moe. Allemaal hebben we onze momenten van terugtrekken, of zelfs van het allemaal even verliezen, te moe te zijn… Momenten dat we moeten en willen toegeven aan de slaap.

Dat zegt dit verhaal niet met verwijt. Het zegt het gewoon zoals het is.

Maar waar het in dit verhaal om draait, is niet het slapen. Zelfs niet eens het wel of niet hebben van een gevulde kruik. In dit schilderij heb ik die zoektocht verbeeld. Je ziet puzzelstukjes, onduidelijkheid, lagen die over elkaar heen liggen. Donkere tinten, want het is nacht. Maar te midden van dat alles straalt er een zacht, innerlijk licht uit de figuur. Ze slaapt niet – ze wacht. Niet perfect. Maar hoopvol.

Waarom tien meisjes? Waarom vijf dwaze en vijf wijze?Jezus had ook twee mensen kunnen nemen. Eén wijze. Eén dwaze. Lekker overzichtelijk. Maar nee, Hij kiest voor tien — het getal van heelheid, volledigheid. Zoals de tien geboden. Zoals een minjan: tien mensen om te mogen bidden.

Vijf en vijf is geen tegenstelling. Het is een spiegel. Geen goed versus fout, maar innerlijke verdeeldheid. Want de wijze en de dwaze meisjes… leven in ons allemaal. We hebben allemaal die kant die vooruitdenkt, voedt, voorbereidt. En ook die kant die hoopt dat het wel goedkomt, die liever uitstelt, net iets te simpel vertrouwt op de spontaniteit van het moment of onbewust eigen verantwoordelijkheid afschuift.

In de hoofdstukken vóór deze gelijkenis (Mat. 24) spreekt Jezus over waakzaamheid, chaos, rampspoed, onzekerheid.In het hoofdstuk erna (Mat. 25:14–46) gaat het over talenten, over zorg voor de minsten, over verantwoording.

Deze gelijkenis staat precies daartussenin. Tussen Chaos en verantwoordelijkheid. Het is een spiegelverhaal. Wie ben jij in de tussenruimte? Dit verhaal is een uitnodiging om naar binnen te kijken en te erkennen ‘Ik ben ze allebei’

(Schilderij 60×60 – Mixed Media / Acryl op doek – te koop)

april 13, 2025 0

Creativiteit is geen luxe, maar de weg die leidt naar inspiratie, innovatie en impact

Als illustrator, docent en creatief ondernemer zie ik dagelijks de kracht van creativiteit in actie. Of het nu in een klaslokaal, een zakelijke workshop of op een beurs is; creativiteit biedt de sleutel tot verbinding, groei en verandering. Het is veel meer dan een manier om ‘mooi te maken’ – het is een essentieel instrument voor persoonlijke ontwikkeling en samenwerking.

Creativiteit in het onderwijs: Verbinding en effectiviteit

In het onderwijs draait het vaak om het overdragen van kennis, maar hoe blijf je studenten betrekken? Hoe zorg je ervoor dat ze écht leren in plaats van alleen maar informatie te onthouden? Creativiteit biedt het antwoord. Het toevoegen van eenvoudige creatieve technieken, zoals sketchnotes of het visualiseren van mindmaps, maakt leren niet alleen effectiever maar ook leuker. Dit geldt zelfs voor leerlingen met leeruitdagingen zoals dyslexie, voor wie visuele elementen een enorme meerwaarde kunnen hebben.

Daarnaast stimuleert creatief denken leerlingen om out-of-the-box oplossingen te vinden, een vaardigheid die onmisbaar is in onze snel veranderende wereld. Het zorgt ervoor dat ze niet alleen meer leren, maar dat ze het leren ook nog eens leuk vinden – en dat is waar ik als docent een belangrijke rol kan spelen.

Creativiteit in de zakelijke wereld: Van demonstratie tot teambuilding

In de zakelijke wereld gaat het om meer dan alleen cijfers en strategieën. Het draait om verbinding, motivatie en innovatie. Tijdens beurzen en zakelijke demonstraties merk ik telkens weer hoe belangrijk het is om niet alleen materialen te tonen, maar om het publiek echt te betrekken. Als docent kan ik snel inspelen op het niveau van de toeschouwers, waardoor beginners en gevorderden allebei iets waardevols leren. Dit maakt mijn demonstraties niet alleen leerzaam, maar ook inspirerend.

Creativiteit speelt ook een sleutelrol in teambuilding. In mijn workshops leer ik teams niet alleen nieuwe vaardigheden, maar geef ik ze een creatieve manier om elkaar beter te begrijpen en samen te werken. Het mooiste van alles is dat deze workshops niet afhankelijk zijn van technische vaardigheden; iedereen kan meedoen, van absolute beginners tot doorgewinterde creatievelingen. Creativiteit is grenzeloos.

Waarom kiezen voor mij?

Wat mij onderscheidt van anderen, is mijn vermogen om creativiteit te combineren met didactische expertise. Als docent, gediplomeerd docentbegeleider en ervaren illustrator kan ik de juiste balans vinden tussen leren en plezier. Mijn aanpak is altijd flexibel: ik anticipeer op de behoeften van mijn deelnemers en pas mijn technieken aan op hun niveau. Dit zorgt ervoor dat elke workshop, demonstratie of les niet alleen boeiend is, maar ook daadwerkelijk bijdraagt aan de groei van de deelnemers.

Mijn ervaring als docent helpt me om in elke situatie de juiste boodschap over te brengen. Of je nu een bedrijf bent dat zoekt naar teambuilding, een school die creatief lesmateriaal wil ontwikkelen, of een beursorganisatie die op zoek is naar een inspirerende demonstrator – ik kan jouw publiek en team écht meenemen.

Niet vergeten

Creativiteit is geen luxe, maar de weg die leidt naar inspiratie, innovatie en impact. Het maakt niet uit of je een zakelijke professional bent, een docent of iemand die gewoon nieuwsgierig is naar nieuwe manieren om te leren en te groeien – creativiteit is de sleutel tot vooruitgang.

Ben je benieuwd naar wat ik voor jouw bedrijf, school of evenement in 2025 kan betekenen? Laten we dan in gesprek gaan!

januari 2, 2025 0

Grenzen stellen: een creatieve Griekse les

Ongelooflijk. Gister een week geleden zat ik nog in de stralende Griekse zon. Manlief en ik spendeerde 5 heerlijke dagen op Kreta. En boy wat inspireerden de Grieken mij! Want wat wij totaal niet wisten, is dat 28 oktober een nationale feestdag is in Griekenland en wij vielen met de neus in de boter en werden getrakteerd op feestelijke optochten met kleurrijke kostuums. Geweldig!

De Grieken zelf spreken van de ‘Ochi-dag’ ofwel de ‘NEE-dag’. Want in 1940 gaf de toenmalige Griekse generaal een krachtig antwoord op de dreigementen van de fascisten: ‘NEE’. Hij weigerde ze toegang tot het land, ondanks de gevolgen. Een antwoord wat onvoorstelbare offers vroeg, want uiteindelijk verloren de Grieken deze strijd.

Wat me zo raakt is de kracht van dit simpele antwoord ‘NEE’. Een woord wat weerstand oproept maar tegelijk ook grenzen beschermt. Hier op Kreta gedenken de bewoners dus elk jaar weer deze kracht. Van jong tot oud, militair tot kleuter, ouders en docenten – allemaal herdenken ze hun trots, hun gastvrijheid maar ook hun recht om nee te zeggen, en hun recht op eigenheid. Kleurrijke parades, optochten door de straten – het hoofd elke keer met trots geheven – iedereen doet mee om samen die boodschap in leven te houden.

Het zette me aan het denken; hoe vaak zijn jij en ik zelf bang om grenzen te stellen? Ook in ons creatieve proces? Of we nu schilderen, schrijven of een nieuw project starten … we voelen de druk om alles zo perfect mogelijk te maken, om steeds meer te doen. Of … erger nog … we zeggen geen NEE tegen de drukte van het leven waardoor we geen JA kunnen zeggen tegen broodnodige creatieve ontspanning.

NEE zeggen kan ruimte geven om JA te zeggen tegen het plezier van proberen, durven experimenteren en zelfs tegen het durven falen. Want juist door fouten te maken en nieuwe dingen te proberen, ontdekken we wat ons echt inspireert.

Uiteraard nam ik een heleboel foto’s. Want dit wil ik allemaal nog een keer vastleggen in tekeningen. Tekenen is voor mij ook een manier van verwerken van wat ik zie, hoor, en voel. Het is niet zomaar iets ‘moois’ maken; het helpt me om dieper te begrijpen wat me roert. Wat ik geleerd heb van de Grieken?

Grenzen stellen vraagt moed. Maar het is essentieel voor groei en zelfrespect. Het kost soms ook veel. Maar het beschermt – op lange termijn- je eigenheid en je karakter.

Hoe mooi is het om dat niet alleen te beseffen maar ook te vieren en het actief uit te leven. Wanneer is jouw ‘Ochi’-dag?

november 8, 2024 0

Sinterklaas bereid je alvast maar voor! X7

Ok, ik weet niet wie jouw Sinterklaas is. Maar hier in huis ben ik dat meestal zelf haha. Al moet ik eerlijk bekennen dat Zoon 2 hier ook heel goed leuke kadootjes kan bedenken en altijd heel ruimhartig en royaal geeft. Maar hier in huis zijn we niet van de gedichtjes en ik doe mijn mannen ook geen plezier met gourmetten. Dus meestal spelen we het Sinterklaas-dobbelspel waarbij we lukraak dobbelen om een heel stel kleinere willekeurige kadootjes. De ‘persoonlijke kadootjes’ zitten er dan gewoon tussen.

Maar natuurlijk inspireer ik jou graag op een heleboel ideetjes voor deze Sinterklaas … en ik probeer het niet elke keer weer te duur te maken… en ook niet alleen maar met creatief spul (ok merendeel wel haha)

Categorie 1: mijn single favoriet van dit moment… Voor nog geen 7€ shop je deze waterbrush met vilten punt. Ik kreeg hem van Caran’Ache om tijdens het Creaweekend mee te werken … kende het niet maar was binnen een paar tellen om. En toen ik hiermee tijdens de demonstraties ging werken was de brush in no time uitverkocht! Ik vind hem ronduit FANTASTISCH! Je krijgt met deze brush heel zachte en vloeiende overgangen qua kleur. … echt geweldig. Must have!

Categorie 2 – (Bible)journaling – Beetje apart kadootje – maar wel goedkoop – en heel erg lang te gebruiken… Hobbyshop-online verkoopt sinds kort ook het merk grafietpapier waar ik zo graag mee werk. In het zwart (eerder alleen in het wit). Kost maar 4.99 en ik gebruik het heel vaak voor biblejournaling of om mijn schetsen over te zetten.

Voor wie graag aan biblejournaling of advent-journaling zou doen … maar tegen het tekenen opziet: ik heb speciale stempelsetjes hiervan gemaakt. En het leuke is: ze zijn onderling uitwisselbaar. Zo zijn de hoofdjes en gezichtsuitdrukkingen aparte stempels van het lijfje waardoor je eindeloos veel combinaties kan maken. Sowieso kan je ze ook uitwisselen met al mijn andere stempelsetjes.

En natuurlijk – dat flinterdunne bijbelpapier- daar teken en kleur ik het liefste op met pastelpotloden van Stabilo maar die noem ik in categorie 6 haha.

Deze categorie is niet crea-gerelateerd …. Maar wel errug leuk… de spelletjes-categorie!

Een spel wat herinneringen ophaalt, wat je doet zingen en swingen en wat echt zowel tieners als volwassenen (als oudjes) aanspreekt … Hitster. Nu moet ik eerlijk bekennen. Ik luister zelden muziek. En speel alleen spelletjes met manlief tijdens vakantie. Maar deze heb ik bij Yass leren kennen en ik vond het gelijk fantastisch. Je scant met je telefoon de kaartjes en hoort dan nummers van vroeger tot nu. En dat maakt het een heel toegankelijk spel voor het hele gezin – ook voor wie niet zo een muziekliefhebber is. Want echt … alsnog … het haalt zoveel herinneringen boven dit spel. Ik heb hem al voor mijn broer gekocht. En voor wie een 3D printer heeft en er wat extra’s van wil maken … met deze linkprint je een leuke houder voor je telefoon en de kaartjes.

Een ander leuk spel voor kinderen in basisschoolleeftijd is het spel Dixit. Hierbij mag je je fantasie en verbeelding de vrije loop laten. Je hebt dit spel ook in Disney-variant. Sowieso is fantaseren een oefening voor het brein om buiten de box te leren denken. Maar ook het leren herkennen van de fantasie van een ander maakt dit spel -bij uitstek- heel educatief.

Ok, nog 1 gezelschapspel – wat leuk is voor kinderen, tieners en volwassenen – wij nemen dit spelletje altijd mee op vakantie en spelen het in het restaurant wanneer we wachten op ons eten… en we spelen het vaak na het eten weer … Exploding kittens. Kort, snel, krachtig en grappig spel. De spelregels zijn simpel en worden je middels een QR-code ook heel leuk uitgelegd.

4 = De beurs-aanbieding-categorie! Je zag het misschien al tijdens reels op Instagram voorbij komen… of tijdens 1 van de demonstraties tijdens het Creaweekend. Maar ik kreeg van Caran D’Ache de supracolor potloden. De kleur ervan komt helemaal tot leven wanneer je er water aan toevoegt. En qua kleur matchen ze PERFECT bij de neocolors. Dus als je wat grover hebt gewerkt met Neocolor 2 kan je met deze aquarelpotloden heel fijne details toevoegen in exact dezelfde kleuren!! En het leuke … wanneer je het mengpalet van Caran D’ache erbij hebt kan je op het palet de kleuren mengen en ze ook als waterverf gebruiken. Dit palet heeft een grove en gladde zijde zodat je alle materialen erop kan mixen en matchen. Ideaal. Ook deze was na dag 1 bij het Creaweekend al haast uitverkocht!! Ik denk dat ik iets te enthousiast demonstreerde haha.

Een overzicht van alle -nog lopende- beursaanbiedingen van @hobbyshop-online tijdens het creaweekend vind je hier. En kijk vooral ook even naar de adventskalenders ook die zijn nu in giga-korting.

Wil je trouwens helemaal los gaan en iemand een erg leuk en veelzijdig pakket geven. Dan is deze botanical set wel het summum. Met deze set heb je het dubbelzijdige palet van plexiglas, viltstiften, brushstiften, aquarelpotloden, een penseel, ansichtkaarten om op te schilderen EN een leuke creatieve online les. Niet goedkoop … maar wel gaaf.

5. De warme voeten-categorie. Deze komen op mijn lijstje. Mijn jongens gruwelen ervan. Ik draag in huis geen sloffen maar slofsokken of sokken. Gewoon over mijn gewone sokken heen. En ok, ik biecht het op, ik loop er ook gerust mee naar buiten als ik wat uit de auto moet hebben … of als ik hout voor de kachel moet halen … dus erg ‘schoon’ zien ze er niet altijd … vandaar de gruwelmodus van mijn zoons. Maar ik HOU van leuke sokken en slofsokken. Dus deze moeten ertussen. Voor maar 14,50 heb je 5 paar.. Dat is geen 3,- per paar… en je kan de set ook leuk verdelen onder meerdere gezinsleden… twinning is winning!

6. De my-design-en-go-to- categorie. Voor workshopwoensdag mocht ik papier testen en uiteindelijk vonden we een type papier voor MyArtbook wat ik helemaal geschikt vond voor pastelpotloden. Dit pastelpapier is beginnersvriendelijk in de juiste zin van het woord want je kan er meerdere lagen over elkaar tekenen + de kleuren vallen alsnog heel goed te blenden. Ik zou het alleen al kopen vanwege de verpakking want de tekening erop heb ik gemaakt hihi. Voor maar 5,20€ een aanrader dus.

Maar sowieso vind ik ook het aquarelpapier van MyArtbook top. En voor de prijs moet je het niet laten…6,20€

En als je dan toch pastelpapier shopt … dan kan je niet zonder de carbothello’s van Stabilo. Bij Hobbyshop-online.nl kan je ze per stuk shoppen. Maar een erg goede en redelijk geprijsde starterset is deze set van 24 kleuren. Wat ik zo fijn vind aan dit merk zijn de sprankelende knal-kleuren! Vergeet voor in je mapje de fixatief niet.

7. Als laatste de het is artistiek maar toch niet iets creatief – categorie.

Prima te combineren met een lekker doosje thee en een zelfgemaakt ‘tea-riffic’ kaartje. Deze mok in de stijl van de bloesems van Van Gogh. Hij is maar 12,95€ en eerlijk – ik vind het ook een heel leuk kadootje voor wanneer je tijdens de feestdagen ergens bent uitgenodigd voor een etentje. Dit is veel persoonlijker dan een bloemetje of weer een kerstroos.

Maar deze portemonnee van Frida Kahlo – is voor maar 12,95 ook een koopje… En wil je de allerkleinsten in je gezin of familie gelijk het creatieve denken goed meegeven … dan is dit boek van Nijntje en Rembrandt misschien wel heel erg leuk! Voor mijn lieve mama zit ikzelf te denken aan deze prachtige van Gogh-sjaal.

Nou – zo kan ik nog wel eindeloos doorgaan, want mijn lijstjes zijn altijd hebberig lang haha.

Als laatste kan ik je ook vertellen dat Hobbyshop-online.nl zo haar eigen kado-lijstjes hebben. Op hun website vind je nu ook allerlei leuke kado-aanbiedingen rondom het merk van @royaltalens. Zo heb ik mezelf alvast extra acrylverf gekocht … in de hoop dat ik meer tijd kan vrijmaken voor lekker intuïtief schilderen.

Wat staat nog op jouw wensenlijstje??

(Ik maak gebruik van affiliatie-linkjes – daar merk jij verder weinig van – maar bij aankoop krijg ik een heel klein percentage. Maar wees gerust; ik beveel niets aan waar ikzelf niet achter sta.)

oktober 18, 2024 0

Comfortfood

Ok, dit heeft weinig met creativiteit te maken … Tenzij je van recepten tekenen houdt, haha. Maar elk seizoen heeft zo zijn eigen comfortfood. En je weet het vast al, ik hou van Griekenland – en van Grieks eten… En in de zomer staat mijn recept voor Tsaziki hier zowat wekelijks op het menu.

Maar de herfst en winter vraagt wat mij betreft meer om lekkere warme stoofpotten. Heerlijk met gestoomde groenten ernaast… En dan is Griekese Stifado wel echt mijn favoriet. Het is kruidig en zacht van structuur maar door de kaneel en piment ook weer typisch winters en een tikkeltje kerstig. Ik doe er vaak 2 x zoveel knoflook en gekarameliseerde sjalotjes in voor een heerlijke zoete smaak. En door het stoven op lage temperatuur blijven de vitamines uit de sjalotten bewaard. Wist je dat sjalotten 2x zoveel vitamine c hebben als uien? En dat ze ook boordevol vitamine A, E en anti-oxidanten zitten? Extra goede winterkost dus!

Dit gerecht is ideaal voor een slowcooker, kan gemakkelijk in een dubbele hoeveelheid gemaakt worden om een extra portie in te vriezen. Maar eerlijk die dubbele portie gaat hier meestal alsnog op.

Laatst had ik een vriendin met haar man te eten … en mijn hart maakte een vrolijk sprongetje toen hij voor de derde keer opschepte. Dus ik deel je mijn recept met liefde!

Wat heb je nodig?

750 g runder riblap (of sukadelap)
500 g sjalotten of meer
400 g tomatenblokjes en een blikje tomatenpuree
150 ml rode wijn
Kruiden: 3 tenen knoflook, 3 blaadjes laurier, eetlepel rozemarijn, 1 kaneelstokje, eetlepel oregano, 3 of 4 pimentkorrels.
1 runderbouillonblokje (Maggi)
Scheutje appelazijn
flinke klont boter

Bereidingswijze:

Ik maal meestal mijn eigen kruidenmengsels in mijn vijzel, en dan gebruik ik ze royaal om het vlees aan alle kanten goed mee in te wrijven. Het vlees laat ik daarna een uur of langer rustig zo ingesmeerd op kamertemperatuur komen.
In een grote pan laat ik de boter smelten en dan is het een kwestie van je vlees rondom goed aanbraden.
Vlees gaat dan bij mij in de slowcooker (stoofpan kan ook) en ik bak de gehalveerde sjalotten in dezelfde boter en wanneer deze bijna klaar zijn voeg ik er nog even een half minuutje de gehakte knoflook aan toe.
Voeg de sjalotjes en knoflook wanneer ze gekarameliseerd zijn bij het vlees.
Heb ik nog kruidenmix over dan gaat deze met de tomaten, tomatenpuree, wijn, azijn, en het runderblokje allemaal in de pan
En dan is het een kwestie van urenlang zachtjes stoven. Ik kies voor botermals en dus minimaal 5 uur stoven.

Het voordeel van mijn slowcooker versus een stoofpan: wanneer ik tot stap 5 allemaal op zondagavond al uitvoer.. Dan is het op maandag voordat ik naar mijn werk ga alleen nog een kwestie van de slowcooker aanzetten. Die kan de hele dag veilig aanstaan (eventueel op timer),en schakelt vanzelf uit. Ik kan er zelfs een mandje met aardappelen en groenten inzetten (die hangt dan boven de Stifado te stomen) en dan is het eten volledig klaar wanneer ik thuiskom. Perfect na een lange werkdag!

Ik heb mijn slowcooker al járen en het is eigenlijk een multicooker want je kan hem ook gebruiken als rijstkoker. De nieuwste versie ervan heeft ook een snelkookfunctie – waarmee je die 5 uur stoven kan inkorten tot amper een uur. Heb je hem nog niet zou ik hem voor Kerst echt op je wensenlijstje zetten *|FNAME|* haha.

Trouwens, om er toch een creatief tintje aan te geven … de afbeelding maakte ik in AI.

Wat is jouw favoriete winterse comfortfood?

september 29, 2024 0